تا زمانی که در افغانستان یک دولت مردمی و کار آمد بر سر کار نیاید این کشور روی خوش به خود نخواهد دید. افغانستان سال های زیادی است که آرامش ندارد، بازگو کردن تاریخ ۴۴ ساله این کشور از زمان اشغال آن از سوی ارتش شوروی سابق تا اشغال آن از سوی ارتش آمریکا تکراری است. مردم افغانستان نیز در به وجود آمدن چنین وضعیتی بی تقصیر نیستند.در قرآن کریم نیز به صراحت درباره نقش مردم اشاره شده است.
«خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند (و از نیکی به بدی شتابند)، و هرگاه خدا اراده کند که قومی را (به بدی اعمالشان) عقاب کند هیچ راه دفاعی نباشد و برای آنان هیچ کس را جز خدا یارای آنکه آن بلا بگرداند نیست.» سوره رعد
با وجود همه دخالت ها و دشمنی های خارجی و داخلی این مردم افغانستان هستند که باید برای اصلاح امور خود و کشور اقدام کنند و تا زمانی که به دیگران اجازه دخالت و تکلیف کردن را بدهند، اوضاع این کشور نه تنها بهبود نخواهد یافت بلکه وخیم تر هم خواهد شد. اکنون پس از خروج ارتش آمریکا و دیگر کشورهای همپیمان آن از خاک افغانستان، فرصت به دست طالبان افتاد.
شاید تصور شود که مردم افغانستان از میان بد و بدتر مجبور به انتخاب بد بودند اما این سخن نمی تواند جایگاهی در آینده و سرنوشت مردم یک کشور داشته باشد. مردم افغانستان پس از خروج آمریکا از خاک کشورشان باید با قدرت به میدان می آمدند و اجازه نمی دادند یک گروه که در اقلیت است؛ امور کشور را در دست بگیرد و شرایطی ایجاد کند که مردم حاضر در افغانستان از شرایط موجود ناراضی باشند و اقدامی هم انجام ندهند. برای استقرار یک دولت و حکومت مولفه هایی نیاز است که مهمترین آن مردم هستند.
هر حکومت و دولتی نیازمند حمایت مردمی است و اکنون در افغانستان حکومتی که طالبان برقرار کرده از حمایت مردمی برخوردار نیست.
طالبان پس از خروج آمریکا از افغانستان و فرار اشرف غنی رئیس جمهور این کشور به امارات متحده عربی به همراه میلیون ها دلار پول مردم این کشور، به راحتی بر مسند قدرت رسید بدون آن که مشکل حادی بر سر راه آن وجود داشته باشد.
در واقع آمریکایی ها افغانستان را دو دستی تقدیم طالبان کردند، گروهی که در زمان حضورشان یک گروه تروریستی محسوب می شد و با آن درگیر بودند.
چنین گروهی اکنون با وجود اقلیت هم از نظر نفرات و هم از نظر قومیت در افغانستان قدرت را در دست گرفته و از زمان حضورش تاکنون شرایط نامناسبی در این کشور حاکم شده و برای همسایگان نیز مشکلاتی ایجاد کرده است. در این بین تاکنون پس از حضور طالبان در افغانستان، ایران نیز زیان دیده است.طالبان دارای مولفه های اداره یک دولت نیست، به همین خاطر است که نمی تواند کشور را اداره کند و در این مدت نیز این مسئله ثابت شده است.
برگزاری تظاهرات خشن مقابل سفارت و کنسولگری ایران در افغانستان و بی توجهی طالبان نسبت به تأمین امنیت مراکز دیپلماتیک به ویژه سفارت ایران و حملات تروریستی به مکان های شیعه نشین در افغانستان نشاند دهنده ناتوانی یا سهل انگاری طالبان در اداره کشور است. روز سه شنبه در یک عملیات تروریستی به یک مدرسه حمله شد که در آن ۲۶ نفر از دانش آموزان شیعه آن به شهادت رسیدند. چند روز پیش نیز یک انفجار دیگر رخ داد و در روزها و ماه های گذشته نیز چنین اقدامات تروریستی انجام شده است.
افغانستان نیازمند آن است که دولت مردمی بر سر کار بیاید، این کشور باید یک انتخابات فراگیر برگزار کند تا دولت منتخب مردم قدرت را در دست بگیرد و به مردم این کشور نیز پاسخگو باشد.
گروه طالبان نه تنها پاسخگو نیست بلکه همواره از مردم افغانستان طلبکار است، در حالی که هر دو طرف یعنی هم مردم و هم مسئولین نسبت به یکدیگر وظایفی دارند که اگر فقط یک طرف آن را اجرا کند یک پای حکومت لنگ می زند.
طالبان اگر نگران افغانستان است باید زمینه برگزاری انتخابات مردمی را فراهم کند، در غیر این صورت خود نیز در مدت زمان کوتاهی یا کنار خواهد رفت یا مردم آن را کنار خواهند گذاشت.
«خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند (و از نیکی به بدی شتابند)، و هرگاه خدا اراده کند که قومی را (به بدی اعمالشان) عقاب کند هیچ راه دفاعی نباشد و برای آنان هیچ کس را جز خدا یارای آنکه آن بلا بگرداند نیست.» سوره رعد
با وجود همه دخالت ها و دشمنی های خارجی و داخلی این مردم افغانستان هستند که باید برای اصلاح امور خود و کشور اقدام کنند و تا زمانی که به دیگران اجازه دخالت و تکلیف کردن را بدهند، اوضاع این کشور نه تنها بهبود نخواهد یافت بلکه وخیم تر هم خواهد شد. اکنون پس از خروج ارتش آمریکا و دیگر کشورهای همپیمان آن از خاک افغانستان، فرصت به دست طالبان افتاد.
شاید تصور شود که مردم افغانستان از میان بد و بدتر مجبور به انتخاب بد بودند اما این سخن نمی تواند جایگاهی در آینده و سرنوشت مردم یک کشور داشته باشد. مردم افغانستان پس از خروج آمریکا از خاک کشورشان باید با قدرت به میدان می آمدند و اجازه نمی دادند یک گروه که در اقلیت است؛ امور کشور را در دست بگیرد و شرایطی ایجاد کند که مردم حاضر در افغانستان از شرایط موجود ناراضی باشند و اقدامی هم انجام ندهند. برای استقرار یک دولت و حکومت مولفه هایی نیاز است که مهمترین آن مردم هستند.
هر حکومت و دولتی نیازمند حمایت مردمی است و اکنون در افغانستان حکومتی که طالبان برقرار کرده از حمایت مردمی برخوردار نیست.
طالبان پس از خروج آمریکا از افغانستان و فرار اشرف غنی رئیس جمهور این کشور به امارات متحده عربی به همراه میلیون ها دلار پول مردم این کشور، به راحتی بر مسند قدرت رسید بدون آن که مشکل حادی بر سر راه آن وجود داشته باشد.
در واقع آمریکایی ها افغانستان را دو دستی تقدیم طالبان کردند، گروهی که در زمان حضورشان یک گروه تروریستی محسوب می شد و با آن درگیر بودند.
چنین گروهی اکنون با وجود اقلیت هم از نظر نفرات و هم از نظر قومیت در افغانستان قدرت را در دست گرفته و از زمان حضورش تاکنون شرایط نامناسبی در این کشور حاکم شده و برای همسایگان نیز مشکلاتی ایجاد کرده است. در این بین تاکنون پس از حضور طالبان در افغانستان، ایران نیز زیان دیده است.طالبان دارای مولفه های اداره یک دولت نیست، به همین خاطر است که نمی تواند کشور را اداره کند و در این مدت نیز این مسئله ثابت شده است.
برگزاری تظاهرات خشن مقابل سفارت و کنسولگری ایران در افغانستان و بی توجهی طالبان نسبت به تأمین امنیت مراکز دیپلماتیک به ویژه سفارت ایران و حملات تروریستی به مکان های شیعه نشین در افغانستان نشاند دهنده ناتوانی یا سهل انگاری طالبان در اداره کشور است. روز سه شنبه در یک عملیات تروریستی به یک مدرسه حمله شد که در آن ۲۶ نفر از دانش آموزان شیعه آن به شهادت رسیدند. چند روز پیش نیز یک انفجار دیگر رخ داد و در روزها و ماه های گذشته نیز چنین اقدامات تروریستی انجام شده است.
افغانستان نیازمند آن است که دولت مردمی بر سر کار بیاید، این کشور باید یک انتخابات فراگیر برگزار کند تا دولت منتخب مردم قدرت را در دست بگیرد و به مردم این کشور نیز پاسخگو باشد.
گروه طالبان نه تنها پاسخگو نیست بلکه همواره از مردم افغانستان طلبکار است، در حالی که هر دو طرف یعنی هم مردم و هم مسئولین نسبت به یکدیگر وظایفی دارند که اگر فقط یک طرف آن را اجرا کند یک پای حکومت لنگ می زند.
طالبان اگر نگران افغانستان است باید زمینه برگزاری انتخابات مردمی را فراهم کند، در غیر این صورت خود نیز در مدت زمان کوتاهی یا کنار خواهد رفت یا مردم آن را کنار خواهند گذاشت.
