امروزه شاهد اتفاقات شگرفی در سراسر نقاط جهان نظیر جنگ اوکراین،بحران انرژی اروپا و چرخش کشورهای مختلف به سمت چین و رخدادهای احتمالی نظیر درگیری چین تایوان،دو کره و ایران اسرائیل یا هسته ای شدن ایران،کره جنوبی و عربستان سعودی هستیم هریک از این اتفاقات با توجه به گفته جوزف بورل ندایی از افول تک هژمون دنیا یعنی امریکا را داراست و افول امریکا معنایی جز اوج گیری محور بریکس در این بی نظمی جهانی ندارد،محوری که برخالف رقبای خود دارای بیشترین جمعیت و منابع نفتی و گازی جهان است و به دنبال رودست زدن به پترودالر و اقتصاد دریایی از طریق کریدورهای ریلی و زمینی و ارز های جایگزین است؛چنین فرصتی می تواند قدرت ایران را به عنوان استراتژیک ترین نقطه تجارت جهانی تضمین کند و ایران با توجه به این شرایط و اصالحات درونی طبق دستور مقام معظم رهبری در مسیر پیش رو خصوصاً در بعد اقتصادی با ان همه منابع عظیم طبیعی درآینده ای نه چندان دور می‌تواند در زمره کشورهای صنعتی و دانش بنیان دنیا قرار گیرد و اقتصاد ایران پس از قرن ها غیر نفتی شود.
وضعیت امروز جهان به شکلی است که امریکا می بایست به ونزوئال نزدیک شود تا بتواند خود و متحدان غربی خود را از این شرایط سخت و وخیم خارج کند، متحدان بی اراده ای که در حال حاضر سیاست خود تحریمی را با تحریم گاز روسیه و تشدید دشمنی و تحریم به بهانه های واهی علیه ایران در پیش گرفته اند و انرژی مورد نیاز خود را از امریکا با چندین برابر قیمت تامین می کنند،اتخاذ چنین سیاست غلطی چیزی جز ضرر برای اقتصاد اروپا نخواهد داشت و بسیاری از شرکت ها در حال تعدیل نیرو هستند ضمن اینکه کشور امریکا در حال وارد شدن به دوران رکود شدید خود است و به همین منظور باتالقی را در اوکراین برای روسیه با تایوان برای چین و با اذربایجان برای ایران طراحی کرده است از این روست که افول متحدان امریکا به معنی افول خود امریکا و در مجموع محور غرب می باشد.احتمالا سران عرب منطقه بر خالف دولت دکتر روحانی به این نکته توجه خاصی داشته اند که در پی نزدیکی به چین هستند و معتقدند طی پنج سال اینده جنوب غرب اسیا،صنعتی و تبدیل به اروپای جدید جهان خواهد شد.
ذکر این نکته مهم است که سیاست خارجه ارجح تر از سیاست داخل است چرا که باید دید ایران مجال قدرت گیری در چه شرایطی را داراست؟ به عنوان مثال طی چهار دهه گذشته کدخدای جهان با خصومت ورزی علیه منافع ایران،اجازه قدرت گیری ایران در حوزه های مختلف را نداده و با تحریم،سهم ایران را از دهکده جهانی حذف نموده است.در پایان باید گفت که بازیگری رهبران ایران که از چیرگان ژئوپلتیک جهان هستند در سالهای پیش رو قطعا می تواند سهم ایران را از اقتصاد جهانی بیشتر کند.
سید محمد صادق میرسالاری
وضعیت امروز جهان به شکلی است که امریکا می بایست به ونزوئال نزدیک شود تا بتواند خود و متحدان غربی خود را از این شرایط سخت و وخیم خارج کند، متحدان بی اراده ای که در حال حاضر سیاست خود تحریمی را با تحریم گاز روسیه و تشدید دشمنی و تحریم به بهانه های واهی علیه ایران در پیش گرفته اند و انرژی مورد نیاز خود را از امریکا با چندین برابر قیمت تامین می کنند،اتخاذ چنین سیاست غلطی چیزی جز ضرر برای اقتصاد اروپا نخواهد داشت و بسیاری از شرکت ها در حال تعدیل نیرو هستند ضمن اینکه کشور امریکا در حال وارد شدن به دوران رکود شدید خود است و به همین منظور باتالقی را در اوکراین برای روسیه با تایوان برای چین و با اذربایجان برای ایران طراحی کرده است از این روست که افول متحدان امریکا به معنی افول خود امریکا و در مجموع محور غرب می باشد.احتمالا سران عرب منطقه بر خالف دولت دکتر روحانی به این نکته توجه خاصی داشته اند که در پی نزدیکی به چین هستند و معتقدند طی پنج سال اینده جنوب غرب اسیا،صنعتی و تبدیل به اروپای جدید جهان خواهد شد.
ذکر این نکته مهم است که سیاست خارجه ارجح تر از سیاست داخل است چرا که باید دید ایران مجال قدرت گیری در چه شرایطی را داراست؟ به عنوان مثال طی چهار دهه گذشته کدخدای جهان با خصومت ورزی علیه منافع ایران،اجازه قدرت گیری ایران در حوزه های مختلف را نداده و با تحریم،سهم ایران را از دهکده جهانی حذف نموده است.در پایان باید گفت که بازیگری رهبران ایران که از چیرگان ژئوپلتیک جهان هستند در سالهای پیش رو قطعا می تواند سهم ایران را از اقتصاد جهانی بیشتر کند.
سید محمد صادق میرسالاری
