نهیب ادعا پیرامون انجام خدمت در پیشگیری از ابتلای جامعه به ویروس کرونا توسط بعضی از ارگان‌ها گوش فلک را کر کرده اما همه این‌ها تبلیغی بیش نیست که خود یکی از تابوشکنان قوانین ستاد ملی مقابله با این ویروس سهمگین هستند تا با خودشیفتگی تیشه به ریشه سلامتی جامعه بزنند. شاید اگر یک گروه ویژه سه‌نفری به‌صورت نامحسوس و در یک روز واحد کلیه ادارات مرکز استان یعنی کلان‌شهر اصفهان را مورد بازدید قرار دهند به‌خوبی آگاه خواهند شد که چگونه این واحدها که باید سمبل دیگران در بخش خصوصی باشند، حداقل‌ها را هم رعایت نمی‌کنند تا مجموعه آن باعث شود پایتخت فرهنگ و تمدن کشور مقام اول را در بی‌توجهی به شیوه‌نامه‌های بهداشتی به خود اختصاص دهد! مشکل این چالش از کجاست که پرواضح است ستاد مقابله با کرونا از زیرشاخه‌های دانشگاه علوم پزشکی را می‌توان معرفی کرد زیرا ضعف مطلق در مدیریت بهداشت شهر و استان که یکی از معاونت‌های آن می‌باشد همچنان در چارچوب ساختمان اداری و زیر خنک‌کننده‌های هوا مدیریت و برنامه‌ریزی می‌شود تا از طریق ابزار کاغذی و مجازی ابلاغ گردند درحالی‌که متولیان تندرستی یک جامعه بحران‌زده از ویروس کرونا باید همانند بسیجیان در جبهه عمل کرده و چکمه و کلاه از سر برندارند که از حق نباید گذشت زیرا در بیمارستان‌ها و دیگر واحدهای درمانی اینچنین عمل می‌شود اما واحدهای اداری و مدیریت انگار تافته‌های جدا بافته‌ای هستند تا امور را بر اساس سیاست‌های کاری رهنمون باشند. اخباری که در اختیار رسانه‌های مختلف و بخصوص دیداری و شنیداری قرار می‌دهند حاکی از برگزاری مراسم عقد و عروسی و جشن تولد توسط خانواده‌هاست که باعث می‌شود ویروس توسعه یابد اما وقتی نوبت ارگان‌های ویژه می‌رسد که می‌توانند منافعی را برای آن‌ها در برداشته باشند یا اگر به آن‌ها نه گفته شود تلافی می‌کنند، قافیه را باخته و خلافی را نادیده می‌گیرند و یا عقب می‌کشند تا درست رل سازمان‌های ملل متحد، حقوق بشر و شورای امنیت را بازی کنند و تجاوزات بعضی از کشورهای قلدر را نادیده بگیرند اما احقاق حق توسط کشورهای ضعیف را جرم حقوق بشری قلمداد می‌نمایند! به‌راحتی می‌توان رصد کرد آیا متولیان ستاد مقابله با کرونا و بهداشت استان در کسوت رئیس دانشگاه علوم پزشکی و بخصوص سخنگویان متفاوت آن‌ها توانسته‌اند در ۱۸ ماه گذشته اطلاعات کافی و لازم را در اختیار شهروندان این استان بگذارند و یا بر اساس ملاحظات خطاها را نادیده گرفته و از آن گذشته‌اند تا عادی جلوه کند؟ مدارس تعطیل و نمازهای جماعت مساجد و جمعه برگزار نمی‌شود، باشگاهی ورزشی و سالن‌های نمایش تارعنکبوت گرفته‌اند، رستوران‌ها غذایشان را بیرون بر سرو می‌کنند، رانندگان اتوبوس‌های شهری از مسافران خود می‌خواهند بدون ماسک وارد نشوند و فاصله را در نشستن‌ها رعایت کنند، برگزاری مراسم روز خبرنگار را در فضای باز با فاصله‌های استاندارد به تأخیر می‌اندازند، واحدهای صنفی اگر تعطیل نباشند مشتریان خود را باید یکی‌یکی بپذیرند، هیچ‌یک از واحدهای بخش خصوصی حق ندارند به مراجعانی که پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کنند، خدمات بدهند اما شهرداری اصفهان مجاز است هر یکشنبه افتتاح داشته باشد تا اگر میخی به دیوار کوبیده شد بزرگنمایی و رسانه‌ای شود! درحالی‌که مدعوین که اکثراً از کارمندان دوایر مختلف شهرداری و اعضای شورای اسلامی شهر هستند فارغ از همه محدودیت‌ها در این مراسم شرکت می‌کنند! تارنمای ایمنا که یکی از طفیلی‌ها در ارگان خصولتی شهرداری است با عنوان «ایمنا در ۴ سال اخیر استقلال خود را حفظ کرد» و با شعار «فصل صعود» و البته استقرار در اماکن متعلق به شهرداری و استفاده از کلیه امکانات موجود به تعصی از دیگر واحدهای این ارگان به رونمایی از کتاب خود پیرامون «فصل صعود» می‌پردازد تا شهردار این کلان‌شهر در اختتامیه مجلل آن با حضور جمعی قابل‌توجه از کارکنان این ارگان و افاضات کلام بفرمایند که: «یک خبرنگار قبل از هر چیز باید روحیه پرسشگری داشته باشد ولی نمی‌تواند دفعتاً سخنی به زبان جاری و مطلبی بنویسد که موجب آشفتگی افراد جامعه شود»، البته محور سخنرانی‌های چند صد کلمه‌ای از شهردار و مدیرکل ارتباطات بین‌الملل و حتی سردبیر تارنمای ایمنا هم بر تعیین خط‌مشی شهرداری برای خبرنگاران نسخه‌نویسی می‌کردند تا جشنواره‌ای با حضور ده‌ها نفر از کارکنان و معدودی از رسانه‌ها در سالنی برگزار و به افتخار این مراسم بزرگ و دور از چشم‌های بسته دانشگاه علوم پزشکی و ستاد ملی مقابله با کرونا بعضی از حضار کشف ماسک به روش برداشت حجاب رضاشاهی کنند و عکس سلفی بگیرند!
نویسنده: حسن روانشید
