در کشوری که به‌منظور برخورد با تنشی بدون درمان به نام ویروس کرونا هیچگونه زیرساختی از قبل ایجاد نشده و نزدیک به ۹۰ درصد از آحاد جامعه به‌خوبی نمی‌دانند با چه معضلی روبرو هستند چگونه می‌توان انتظار داشت که همراه با چالش‌هایی ازجمله بیکاری، خانه‌نشینی، فقر اقتصادی و تحریم‌هایی که بر بهداشت و تأمین دارو و درمان تأثیر گذاشته است به‌طور فی‌البداهه پیامدهای این هجوم بی‌امان را در کمال خونسردی بپذیرند و علاوه بر رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی زندگی خود را با تصمیمات ستاد مقابله با کرونا وفق دهند؟! رئیس‌جمهور در جلسه کمیته‌های تخصصی این ستاد که در تاریخ ۱۵ خرداد تشکیل شد طی سخنانی با اشاره به نامشخص بودن شرایط ویروس کووید ۱۹ در آینده تصریح کردند: «حفظ سلامت مردم و همه آحاد جامعه برای دولت اولویت اساسی است و باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شود تا ضمن انجام فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی تأمین سلامت مردم نیز موردتوجه قرار گیرد. جامعه باید باور داشته باشد که آینده ویروس کرونا نامشخص است بنابراین مردم باید زندگی خود را با این ویروس در هر شرایطی سازگار کنند».
آنچه که از سوی بالاترین مقام اجرایی کشور و ستاد مقابله با کرونا مطرح می‌شود را نمی‌توان وحی منزل دانست زیرا انجام اینگونه تغییرات ۱۸۰ درجه‌ای در روند زندگی جامعه یک کشور هشتادمیلیون‌نفری در وسعتی بیش از یک میلیون و ششصد و پنجاه هزار کیلومترمربع با زبان فرهنگ، آیین، دین و مذاهب مختلف و همچنین درگیر با شرایط اقتصادی و حوادث غیرمترقبه‌ای چون کم‌آبی، سیل یا زلزله نیازمند زیرساخت‌های لازم ازجمله آموزش و پشتوانه مالی است تا از سال‌های قبل نهادینه شده باشد که هریک از این آحاد ضمن شنیدن سخنان رئیس‌جمهور به‌خوبی درک کنند چه باید کرد؟! آگاهیم که پس از گذشت یک ماه از هجوم ویروس به سراسر کشور نزدیک نهصد هزار نفر از بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی به دلیل تعطیل شدن واحدهای خود برای دریافت بیمه بیکاری ثبت‌نام کرده‌اند اما با گذشت سه ماه از این ماجرا نتوانستند حق خود را برای تأمین معیشت و دیگر نیازها دریافت نمایند، جامعه مشکلات پیش‌آمده را برای دولت به‌خوبی درک کرده و می‌کند بنابراین همیشه یار و مددکار بوده و توقع چندانی ندارد اما پذیرفتن بعضی از مصوبات ستاد مبارزه با کرونا ازجمله عادی شدن وضعیت اقتصادی در سراسر کشور و بازگشایی بعضی از مراکز همچون هتل‌ها، رستوران‌ها، استخرها، ورزشگاه‌ها، اغذیه‌فروشی‌ها و مترو را در شرایطی که هنوز هم وضعیت هفت استان کشور قرمز و تعدادی نیز زرد هستند را نمی‌توان با هدف سلامت جامعه منطبق دانست زیرا باعث شده که سطح رعایت اصول بهداشت را از هشتاد درصد به زیر ده درصد تقلیل دهد که البته بازگرداندن این سقوط کمی مشکل به نظر می‌رسد. آقای رئیس‌جمهور اطلاع دارند که ویروس کرونا هنوز هم ناشناخته است زیرا هرروز به طریقی خودنمایی می‌کند و نمی‌توان برای مبارزه با آن قبل از تولید واکسن پیشگیری و سرم جهت درمان چاره‌ای اندیشید اما می‌شود به مدیریت آن اهتمام نموده و اجازه نداد میدان را قرق کند.
شاید یکی از راه‌های مقابله مدارای گام‌به‌گام باشد که البته هزینه کلانی را ازنظر اقتصادی به همراه دارد اما اطمینان به آن بیشتر است تا اهداف دولت را بر انجام موازی نموده و قبل از هر اقدام تنها به‌سلامت، امنیت و معیشت جامعه که سه رکن مهم برای بقاء است اندیشید که تغییر یا اولویت بخشیدن به هرکدام از این ارکان می‌تواند تنش‌های خود را به همراه داشته باشد.
نویسنده: حسن روانشید
