پیرامون پایتخت و مشکلات و مسائل پیچیده‌ای که برای مدیریت خدمات این ابر شهر وجود دارد هیچ نسخه‌ای نمی‌توان پیچید به‌جز اینکه حاکمیت در اندیشه ایجاد پایتختی تازه همانند دیگر کشورهای همسایه و دنیا باشد، زیرا آن‌ها ازجمله پاکستان، هندوستان و ترکیه قبل از اینکه با چنین بن‌بستی مواجه باشند پایتخت سیاسی را از اقتصادی جدا کردند تا امروز همانند دیگر کشورهای محدود چون ایران با چالش جمعیتی که با امکانات موجود در آن مطابقت ندارد مواجه نباشند.
البته دولت موظف است ضمن جستجوی درمان این بیماری راهکاری پیدا کند و چون قبل، مشکل را به آیندگان نسپارد و توپ را در زمین کابینه‌های بعدی نیندازد زیرا هرلحظه ممکن است اتفاقات غیرمترقبه و رقت باری همچون زلزله غرب سوریه و جنوب ترکیه که یکی از نادرترین حوادث تاریخی در منطقه قاره آسیاست پیش آید و آنوقت فاجعه‌ای به وقوع می‌پیوندد که نسل‌های بعدی هم نمی‌توانند آن را جبران کنند.
این مسئله تنها خاص پایتخت نیست که ممکن است استان‌های دیگری همچون اصفهان را هم شامل شود، زیرا همانگونه که متولیان تهران نشین همه امور را به دقیقه نود می‌سپارند دیگر نقاط کشور هم از این روش تبعیت می‌کنند! متأسفانه اکثر مدیران کلان که نقش تصمیم‌گیری را به عهده دارند به‌روز هستند و فقط می‌خواهند مشکلات زمان مدیریت خود را آنهم در دقایق نود حل‌وفصل نمایند تا زیرا سوأل نروند بنابراین ضمن تصمیم‌گیری‌های فی‌البداهه برای تأمین بودجه توجه به نوع هزینه‌های مازادی که انجام می‌شود، ندارند و اگر با نقدی روبرو شدند سعی می‌کنند به نحوی آن را تکذیب و مصوبه را جنبه خاص ببخشند تا آحاد جامعه از کنار آن بگذرند درحالی‌که تصمیم عمومیت دارد و خاص پایتخت نیست زیرا به‌نوعی ضعف در مدیریت شوراهای اسلامی کشور و سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌هاست که نظارت کافی بر مصوبات آن‌ها نیست که بعضی از آن‌ها می‌تواند مغایر با مصوبات بالادستی بخصوص تبصره‌های قانون اساسی هم باشد.
شهردار تهران در حاشیه جلسه هیأت مدیره مورخ ۱۹ بهمن‌ماه جاری خبر منتشرشده در خصوص آرامستان ها را پیرامون هزینه نگهداری قبور به‌نوعی تکذیب کرد و افزود: «از سابق رسم بر این بود که شهرداری به سبب خدمات آرامگاه‌های خانوادگی سالیانه هزینه‌ای دریافت می‌کرد که اکنون در سرفصل و چارچوب برنامه وزارت کشور نیست که بخواهند آن را اجرا کند. مسئولان بهشت‌زهرا به‌اشتباه در پیش‌نویس لوایح خود این را مطرح کردند قرار شد آن را حذف کنند. خبر منتشرشده در خصوص آرامگاه‌های خانوادگی است که برای ارائه خدمت در طور سالانه مبلغ کمی را دریافت می‌کنند و شامل بقیه قبور نمی‌شود.» آنچه از جانب شهردار پایتخت دراین‌باره اعلام شده به نوع جواب دوپهلو است زیرا این مصوبه تازگی ندارد که در پایان سال ۱۴۰۰ برای سال ۱۴۰۱ شورای اسلامی شهر اصفهان ضمن افزایش جهشی در قیمت قبور آرامستان باغ رضوان تا ۷۵ میلیون تومان، هزینه نگهداری قبور پیش‌خرید شده را سالانه یکصد هزار تومان اعلام کرده‌اند تا از پایتخت پیش‌دستی کرده باشند. شاید صاحبان این قبور برای پرداخت هزینه نگهداری به‌رغم اینکه قبل فاقد میت زمینی بایر است که نیاز به حفاظت ندارد، رضایت داشته باشند اما می‌خواهند بدانند این ارقام در کجا هزینه می‌شود که وقتی مدیریت سازمان آرامستان های اصفهان نتوانسته است نسبت به جمع‌آوری گله‌های سگ ولگرد در باغ رضوان اقدام مثبتی انجام دهد چگونه می‌خواهد در این منطقه ناامن خانه بازی کودکان ایجاد نماید؟! متأسفانه طی یکی دو سال گذشته تعداد سگ‌های پراکنده به‌صورت گله در اقصی نقاط این آرامستان به‌وفور دیده می‌شوند تا زائران جرأت نکنند از خودروهای خود پیاده شده و در همان مکان‌های دربسته پس از خواند فاتحه‌ای به‌سرعت محوطه را ترک نمایند.
البته همه این درآمدها صرف ایجاد پارک کودک در باغ رضوان نمی‌شود بلکه هزینه زیباسازی هرچه بهتر دروازه دولت و مسیر تردد گردشگران داخلی و خارجی و شستشوی شبانه خیابان‌های محدوده این میدان ازجمله شمس‌آبادی است تا شبه یخ بزند و روز بعد تعدادی تصادفی و زمین‌خورده بجا بگذارد و وقتی از مسئول آن سوأل می‌شود جواب دهد حوزه معاونت خدماتی شهرداری در یکی از کوچه‌های این خیابان واقع شده که باید اطرافش همیشه مفرح و تمیز باشد آن کوچه هم از دوسر مسدود شده تا تنها متعلق پارک و ایاب و زهاب کارکنان و مراجعان آن باشد و آسفالت کوچه و خیابان‌های شرق و شمال شرقی کلان‌شهر و بخصوص گذرهای خروجی از محدوده شهرک‌های نگین و سیمرغ به‌سوی خورزوق، خوراسگان، بزرگراه خلیج‌فارس و دیگر نقاط کلان‌شهر که در دید نیستند همچنان مخروبه بمانند و شهرداری باآن‌همه تبلیغات گسترده اما با یک بارندگی شدید قافیه را ببازد و صدای شهروندان ساکن در آن‌ها به‌جایی نرسد زیرا هنوز شورای اسلامی شهر و شهرداری پیدا نشده تا بر این فرضیه خط بطلان بکشد که اصفهان فقط دروازه دولت و محدوده آن نیست که شهروندان از دورترین حاشیه شرق برای تماشای نورافشانی خودشان را به آنجا برسانند زیرا در پارک لاله و میدان آن هم می‌توان این خدمت را انجام داد تا برای یکبار هم که شده اهالی این‌سو به آن‌سو حجرت نمایند و ببینند پولی در جنوب و مرکز شهر هزینه می‌شود حاصل بی‌توجهی به شمال شرق کلان‌شهر است!
حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
البته دولت موظف است ضمن جستجوی درمان این بیماری راهکاری پیدا کند و چون قبل، مشکل را به آیندگان نسپارد و توپ را در زمین کابینه‌های بعدی نیندازد زیرا هرلحظه ممکن است اتفاقات غیرمترقبه و رقت باری همچون زلزله غرب سوریه و جنوب ترکیه که یکی از نادرترین حوادث تاریخی در منطقه قاره آسیاست پیش آید و آنوقت فاجعه‌ای به وقوع می‌پیوندد که نسل‌های بعدی هم نمی‌توانند آن را جبران کنند.
این مسئله تنها خاص پایتخت نیست که ممکن است استان‌های دیگری همچون اصفهان را هم شامل شود، زیرا همانگونه که متولیان تهران نشین همه امور را به دقیقه نود می‌سپارند دیگر نقاط کشور هم از این روش تبعیت می‌کنند! متأسفانه اکثر مدیران کلان که نقش تصمیم‌گیری را به عهده دارند به‌روز هستند و فقط می‌خواهند مشکلات زمان مدیریت خود را آنهم در دقایق نود حل‌وفصل نمایند تا زیرا سوأل نروند بنابراین ضمن تصمیم‌گیری‌های فی‌البداهه برای تأمین بودجه توجه به نوع هزینه‌های مازادی که انجام می‌شود، ندارند و اگر با نقدی روبرو شدند سعی می‌کنند به نحوی آن را تکذیب و مصوبه را جنبه خاص ببخشند تا آحاد جامعه از کنار آن بگذرند درحالی‌که تصمیم عمومیت دارد و خاص پایتخت نیست زیرا به‌نوعی ضعف در مدیریت شوراهای اسلامی کشور و سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌هاست که نظارت کافی بر مصوبات آن‌ها نیست که بعضی از آن‌ها می‌تواند مغایر با مصوبات بالادستی بخصوص تبصره‌های قانون اساسی هم باشد.
شهردار تهران در حاشیه جلسه هیأت مدیره مورخ ۱۹ بهمن‌ماه جاری خبر منتشرشده در خصوص آرامستان ها را پیرامون هزینه نگهداری قبور به‌نوعی تکذیب کرد و افزود: «از سابق رسم بر این بود که شهرداری به سبب خدمات آرامگاه‌های خانوادگی سالیانه هزینه‌ای دریافت می‌کرد که اکنون در سرفصل و چارچوب برنامه وزارت کشور نیست که بخواهند آن را اجرا کند. مسئولان بهشت‌زهرا به‌اشتباه در پیش‌نویس لوایح خود این را مطرح کردند قرار شد آن را حذف کنند. خبر منتشرشده در خصوص آرامگاه‌های خانوادگی است که برای ارائه خدمت در طور سالانه مبلغ کمی را دریافت می‌کنند و شامل بقیه قبور نمی‌شود.» آنچه از جانب شهردار پایتخت دراین‌باره اعلام شده به نوع جواب دوپهلو است زیرا این مصوبه تازگی ندارد که در پایان سال ۱۴۰۰ برای سال ۱۴۰۱ شورای اسلامی شهر اصفهان ضمن افزایش جهشی در قیمت قبور آرامستان باغ رضوان تا ۷۵ میلیون تومان، هزینه نگهداری قبور پیش‌خرید شده را سالانه یکصد هزار تومان اعلام کرده‌اند تا از پایتخت پیش‌دستی کرده باشند. شاید صاحبان این قبور برای پرداخت هزینه نگهداری به‌رغم اینکه قبل فاقد میت زمینی بایر است که نیاز به حفاظت ندارد، رضایت داشته باشند اما می‌خواهند بدانند این ارقام در کجا هزینه می‌شود که وقتی مدیریت سازمان آرامستان های اصفهان نتوانسته است نسبت به جمع‌آوری گله‌های سگ ولگرد در باغ رضوان اقدام مثبتی انجام دهد چگونه می‌خواهد در این منطقه ناامن خانه بازی کودکان ایجاد نماید؟! متأسفانه طی یکی دو سال گذشته تعداد سگ‌های پراکنده به‌صورت گله در اقصی نقاط این آرامستان به‌وفور دیده می‌شوند تا زائران جرأت نکنند از خودروهای خود پیاده شده و در همان مکان‌های دربسته پس از خواند فاتحه‌ای به‌سرعت محوطه را ترک نمایند.
البته همه این درآمدها صرف ایجاد پارک کودک در باغ رضوان نمی‌شود بلکه هزینه زیباسازی هرچه بهتر دروازه دولت و مسیر تردد گردشگران داخلی و خارجی و شستشوی شبانه خیابان‌های محدوده این میدان ازجمله شمس‌آبادی است تا شبه یخ بزند و روز بعد تعدادی تصادفی و زمین‌خورده بجا بگذارد و وقتی از مسئول آن سوأل می‌شود جواب دهد حوزه معاونت خدماتی شهرداری در یکی از کوچه‌های این خیابان واقع شده که باید اطرافش همیشه مفرح و تمیز باشد آن کوچه هم از دوسر مسدود شده تا تنها متعلق پارک و ایاب و زهاب کارکنان و مراجعان آن باشد و آسفالت کوچه و خیابان‌های شرق و شمال شرقی کلان‌شهر و بخصوص گذرهای خروجی از محدوده شهرک‌های نگین و سیمرغ به‌سوی خورزوق، خوراسگان، بزرگراه خلیج‌فارس و دیگر نقاط کلان‌شهر که در دید نیستند همچنان مخروبه بمانند و شهرداری باآن‌همه تبلیغات گسترده اما با یک بارندگی شدید قافیه را ببازد و صدای شهروندان ساکن در آن‌ها به‌جایی نرسد زیرا هنوز شورای اسلامی شهر و شهرداری پیدا نشده تا بر این فرضیه خط بطلان بکشد که اصفهان فقط دروازه دولت و محدوده آن نیست که شهروندان از دورترین حاشیه شرق برای تماشای نورافشانی خودشان را به آنجا برسانند زیرا در پارک لاله و میدان آن هم می‌توان این خدمت را انجام داد تا برای یکبار هم که شده اهالی این‌سو به آن‌سو حجرت نمایند و ببینند پولی در جنوب و مرکز شهر هزینه می‌شود حاصل بی‌توجهی به شمال شرق کلان‌شهر است!
حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
