رزمایش امنیت یا ضد امنیت

نظامیان آمریکا، کره جنوبی و ژاپن ، رزمایش دفاع موشکی بالستیک و تمرینات نظامی ترکیبی برگزار کردند. این اولین باری است که سه کشور مذکور که روابط بین سئول و توکیو در سال ۲۰۱۹ به دلیل اختلافات تاریخی دوباره مربوط به اشغال شبه‌جزیره کره توسط ژاپن مخدوش شده بود، چنین رزمایش‌هایی را برگزار کردند. حال این سوال مطرح است که این رزمایش تا چه میزان می‌تواند بر ارتقای امنیت این کشورها تاثیرگذار باشد؟
هر چند که برگزاری رزمایش میان همسایگان و متحدان می تواند به تقویت توانایی نظامی و همگرایی دو جانبه و چند جانبه منجر شود اما نگاهی بر تحولات شرق آسیا حکایت از آن دارد که محور این رزمایش‌ها نه ارتقای توان نظامی بلکه تحرکی علیه کشورهایی همچون چین و کره شمال می‌باشد. قطعا این کشورها در برابر چنین تحرکاتی سکوت نخواهند کرد چنانکه مسکو و پیونگ یانگ بارها از پاسخگویی به این رزمایش ها و تهدیدات خبر داده اند.
نکته مهم آن است که محور این رزمایش‌ها نه کشورهای مذکور بلکه آمریکایی‌ است که از یک سو با دهها هزار نیرو این کشورها به اشغال در آورده است و از سوی دیگر با تحرکات سیاسی و نظامی به تنش میان کره و ژاپن با کره شمالی و چین دامن می‌زند که سفر اخیر پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به چین تایپه به رغم هشدارهای چین نمود چنین رفتاری می باشد. آمریکایی‌‌ها در حالی ادعای حمایت از متحدان خود را سر می‌دهند که در عمل آنها در کنار فروش تسلیحات زمینه ساز رقابت تسلیحاتی از جمله در شرق آسیا می‌شوند که قطعا طبعات منفی بسیاری به همراه دارد. بر همین اساس می توان گفت که برگزاری رزمایش سه جانبه مذکور نه تنها تحقق بخش امنیت برای این کشورها نخواهد بود بلکه به تشدید نزاع‌های منطقه‌ای دامن می‌کند که ژاپن و کره جنوبی نیز در این بحران سازی خواهند سوخت. آنچه مسلم است آنکه راهکار کشورهای منطقه همگرایی و تعاملات گسترده به جای دل بستن به وعده‌های آمریکاست وعده‌هایی که جز هزینه و بحران سازی نتیجه ای برای این کشورها به همراه نخواهد داشت.

^{نویسنده: فرامز اصغری}