در این نابسامانی‌های ارزی کشور، چه پول‌ها که جابجا نشده و چه سودهای کلان که به جیب برخی نرفته است! نابسامانی‌های اقتصادی از این دست که در ایران وجود دارد، دو طرف را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد، طیفی که از این اوضاع سود می‌برند و طیف مقابل که ضعیف‌تر می‌شوند، همان قشری که سرمایه‌ای ندارند و با وجود کاهش ارزش ریال، همان پول ملی داشته‌های اندکشان هم بی ارزش‌تر می‌شود. باعث و بانی این وضعیت کیست؟ چیست؟ کجاست؟ چرا نمی‌توان مسبب این وضعیت را پیدا کرد و به سامان آن پرداخت؟
در همین چند روز گذشته که افسار ارز در کشور رها شده و تا نرخ ۶۰ هزار تومان هم پیش رفت، بسیاری از کالاها و خدمات با افزایش قیمت روبرو شد، حتی برخی از صاحبان ثروت، محصولاتی که در اختیار داشتند، به فروش نگذاشتند تا باز هم قیمت ارز بالاتر برود تا بتوانند در این شیادی اقتصادی سود بیشتری کنند. دولت به جای آن که با سیاست‌های درست اقتصادی افسار اسب رم کرده ارز را بگیرد، دم اسب را گرفته تا از سرعت آن بکاهد اما غافل که این اسب «رَم» کرده جفتک می‌اندازد. چه کسی پاسخگوی ضعیف‌تر شدن قشر متوسط و پایین‌تر از آن است؟ آیا دولتمردان راهکاری برای جبران آن دارند؟
آن طیفی که سود بردن از این آشفته بازار اقتصادی که اکنون با دمشان گردو می‌شکنند و با هیچ بادی هم نمی‌لرزند می‌شود اندکی هم آنها زیان کنند؟ آیا سیاست‌های اقتصادی اعمالی از سوی دولت می‌تواند در صورتی که باعث کاهش اندکی از ارزش ارز شود، قیمت‌ها را هم اندکی کاهش دهد؟ یا این که قرار است، قیمت‌ها همچنان بالا باشد؟
آیا آنها که قیمت کالا، اجناس و خدمات خود را در این چند روز گذشته به بهانه افزایش نرخ ارز افزایش داده‌اند، با همین دلار «الانی» آنها را خریده و عرضه می‌کنند؟ همه کالاها و اجناس موجود با دلار‌های چند ماه پیش تهیه شده، البته اگر همه آنها به ارز مرتبط باشد. آیا دولت می‌تواند سرمایه داران خرد و کلان یا به زبان فرنگی همان «بورژوا»های خرد و کلان را وادار به تمکین قانون و ضوابط کند؟
آیا دولت و سیاست‌هایش در به وجود آمدن شرایط کنونی نقش ندارد؟ آنهایی که در جایگاه‌ها و مسئولیت اقتصادی دولت هستند، پیرو چه تفکرات اقتصادی‌اند؟ آیا پیرو لیبرال سرمایه داری‌اند یا اقتصاد کمونیستی یا ملعبه‌ای از هر دو؟
هر چه هست، در پایان سال و در آستانه نوروز اتفاقات اقتصادی کنونی، برای سال آینده خوب نیست. اگر دولت تغییرات در تیم اقتصادی را می‌خواهد آغاز کند و زمزمه‌ها و نشانه‌هایش از برکناری مدیرعامل ایران خودرو شنیده و دیده می‌شود، چرا زودتر به این نتیجه نرسیده بود؟ کارشناسان و رسانه‌های دلسوز و نگران بارها هشدار دادند، اما کسی در دولت به این هشدارها توجهی نکرد.
نویسنده: محمد صفری
در همین چند روز گذشته که افسار ارز در کشور رها شده و تا نرخ ۶۰ هزار تومان هم پیش رفت، بسیاری از کالاها و خدمات با افزایش قیمت روبرو شد، حتی برخی از صاحبان ثروت، محصولاتی که در اختیار داشتند، به فروش نگذاشتند تا باز هم قیمت ارز بالاتر برود تا بتوانند در این شیادی اقتصادی سود بیشتری کنند. دولت به جای آن که با سیاست‌های درست اقتصادی افسار اسب رم کرده ارز را بگیرد، دم اسب را گرفته تا از سرعت آن بکاهد اما غافل که این اسب «رَم» کرده جفتک می‌اندازد. چه کسی پاسخگوی ضعیف‌تر شدن قشر متوسط و پایین‌تر از آن است؟ آیا دولتمردان راهکاری برای جبران آن دارند؟
آن طیفی که سود بردن از این آشفته بازار اقتصادی که اکنون با دمشان گردو می‌شکنند و با هیچ بادی هم نمی‌لرزند می‌شود اندکی هم آنها زیان کنند؟ آیا سیاست‌های اقتصادی اعمالی از سوی دولت می‌تواند در صورتی که باعث کاهش اندکی از ارزش ارز شود، قیمت‌ها را هم اندکی کاهش دهد؟ یا این که قرار است، قیمت‌ها همچنان بالا باشد؟
آیا آنها که قیمت کالا، اجناس و خدمات خود را در این چند روز گذشته به بهانه افزایش نرخ ارز افزایش داده‌اند، با همین دلار «الانی» آنها را خریده و عرضه می‌کنند؟ همه کالاها و اجناس موجود با دلار‌های چند ماه پیش تهیه شده، البته اگر همه آنها به ارز مرتبط باشد. آیا دولت می‌تواند سرمایه داران خرد و کلان یا به زبان فرنگی همان «بورژوا»های خرد و کلان را وادار به تمکین قانون و ضوابط کند؟
آیا دولت و سیاست‌هایش در به وجود آمدن شرایط کنونی نقش ندارد؟ آنهایی که در جایگاه‌ها و مسئولیت اقتصادی دولت هستند، پیرو چه تفکرات اقتصادی‌اند؟ آیا پیرو لیبرال سرمایه داری‌اند یا اقتصاد کمونیستی یا ملعبه‌ای از هر دو؟
هر چه هست، در پایان سال و در آستانه نوروز اتفاقات اقتصادی کنونی، برای سال آینده خوب نیست. اگر دولت تغییرات در تیم اقتصادی را می‌خواهد آغاز کند و زمزمه‌ها و نشانه‌هایش از برکناری مدیرعامل ایران خودرو شنیده و دیده می‌شود، چرا زودتر به این نتیجه نرسیده بود؟ کارشناسان و رسانه‌های دلسوز و نگران بارها هشدار دادند، اما کسی در دولت به این هشدارها توجهی نکرد.
نویسنده: محمد صفری
