سياست روز آنلاين: خاندان آل سعود كه تلاش كردهاند با نزديكي به غرب جايگاه ويژهاي براي خود در جهان كسب كنند با شروع قيامهاي مردمي در كشورهاي عربي حوزه خليج فارس و شمال آفريقا به رغم نارضايتي از برخي مواضع غرب، تكاپوي خويش را براي حفظ منافع خود و غرب تشديد كردند. اقداماتي كه نه تنها دستاوردي براي ثبات منطقه نداشته بلكه شرايط حساستري را نيز ايجاد كرده است.
سركوب و مصادره قيامها
عربستانيها در كنار سركوبهاي داخلي مقابله با قيامهاي عربي را نيز در دستور كار قرار دادند. در قبال بحرين در 14 مارس با ادعاي طرح سپر جزيره شوراي همكاري خليج فارس نظاميان خود را وارد بحرين كردند، چنانكه منابع خبري از آن با نام اشغال بحرين ياد كردند. اشغالي كه نتيجه آن كشته و زخمي شدن صدها شهروند بحريني و تخريب مساجد و اماكن مذهبي بوده است. در قبال يمن نيز عربستان با نسخه تجويزي شوراي همكاري خليج فارس مبني بر خروج 30 روزه صالح از قدرت و برگزاري انتخابات در60 روز (طرح 60+ 30) به ايفاي نقش پرداخت. در نهايت، در 15 خرداد و به دنبال حملات مشكوك، علي عبدالله صالح ديكتاتور يمن درحالي كه شرايط جسمي مناسبي نداشت به عربستان گريخت تا رياض اين بار نقش برادر بزرگتر خويش را براي سران عرب به نمايش گذارد.
در قبال مصر نيز سعوديها كه از سرنگوني مبارك غافلگير شده بودند و به اذعان محافل رسانهاي از جمله وال استريت ژورنال كه نوشته بود عربستان به دليل سقوط مبارك به شدت از آمريكا خشمگين ميباشد، طرحهايي را براي مصادره قيام در پيش گرفتند. آنها از يك سو طرح تطميعي با اختصاص 4/1 ميليارد دلار براي كمك به اقتصاد مصر را در پيش گرفتند. در كنار آن نيز تحركات خرابكارانهاي را براي ايجاد تنشهاي فرقهاي در مصر آغاز كردند، به گونهاي كه دستگاههاي اطلاعاتي مصر صراحتا از كشف شبكههاي عربستاني در درگيريها ميان مسلمانان و مسيحيان خبر دادند.
در قبال ليبي نيز عربستان در كنار غرب قرار گرفت، هرچند كه براي حفظ وجهه خود ميان اعراب از موضع گيري قاطع عليه قذافي خودداري كرد.
بحران سازي در منطقه
سياستهاي عربستان در منطقه به همينحا ختم نشده چنانكه اسناد نشان ميدهد بسياري از ناآراميهاي منطقه توسط عوامل سعودي صورت گرفته است.
عراق از جمله كشورهايي است كه رياض تلاشهاي بسياري را براي ناآرام سازي آن صورت داده است. عربستان كه با صرف ميلياردها دلار نتوانسته بود در انتخابات عراق پيروز شود اكنون با اختلاف افكني ميان جريانهاي سياسي و ايجاد فضاي ناامني به دنبال سرنگوني دولت مالكي و حفظ نيروهاي آمريكايي در عراق است. در اين چارچوب علاوي - از فهرست العراقيه كه در ماههاي اخير فضاي سياسي عراق را متشنج ساخته- اعلام كرده است جلب رضايت عربستان از هر مسالهاي مهمتر ميباشد. دستگاههاي اطلاعاتي عراق نيز اسنادي را منتشر كردهاند كه نقش عربستان در ناآراميهاي عراق را آشكار ميكند.
بحران سياسي امنيت در سوريه از ديگر كاركردهاي عربستان است. براساس اسناد منتشره از سوي شبكههاي اطلاعاتي و خبري از جمله المنار، بيبيسي، فاكس نيوز و حتي اسناد ويكي ليكس، عربستان در كنار قطر، رژيم صهيونيستي و آمريكا به دنبال بحرانسازي و تضعيف دولت بشار اسد ميباشد. آنها با ارسال سلاح و دلار و انجام تبليغات رسانهاي به ويژه از طريق العربيه و الجزيره به دنبال بحرانسازي در سوريه هستند.
به شكست كشاندن دولت ميقاتي نخست وزير جديد لبنان پس از سرنگوني سعد حريري وابسته به عربستان نيز از ديگر كاركردهاي منطقهاي رياض است. عربستان با ايجاد فضاي سياسي منفي و تحريك 14 مارس، 5 ماه تشكيل دولت را به عقب انداخت. اما در نهايت در اين حوزه نيز ناكام ماند و دولت ميقاتي در 24 خرداد ماه تشكيل گرديد.
پروژه ايران هراسي
رياض در ماههاي اخير با طرح ادعاهاي واهي و از طريق دستگاه ديپلماسي خود، ايران را به دخالت در امور منطقه متهم ساخته تا به رغم خويش افكار عمومي را از تحركاتش در منطقه منحرف سازد. آنها همچنين از شوراي همكاري خليج فارس با محوريت تكرار ادعاهاي واهي در مورد جزاير ايران و نيز به اصطلاح دخالت در امور داخلي كشورهاي عربي براي رسيدن به مقصود استفاده كردهاند. ادعاهايي كه هيچ سندي براي آن ارائه نكرده و در شعار باقي مانده است.
خدمات نفتي به غرب
در حالي كه اوپك بزرگترين مجمع صادر كنندگان نفت جهان بر لزوم عدم افزايش توليد تاكيد داشته، عربستان با افزايش توليد يك ميليون بشكه نفت در روز، از توليد 10 ميليون بشكه نفت درروز خبر داد.
اقدامي كه صرفا در چارچوب خدماترساني به غرب بوده و هيچگونه تطبيقي با اهداف اوپك ندارد. منابع خبري از برخي مذاكرات پنهان عربستان و آمريكا براي افزايش توليد و كاهش بهاي نفت خبر دادهاند. بر اساس اين توافقات، عربستان در ازاي دريافت حمايت غرب از تحركات منطقهاي اش، نفت بيشتري را به اين كشورها صادر خواهد. اين خدمت رساني اقتصادي و سياسي به غرب با خريدهاي كلان تسليحاتي از آنها تكميلتر گرديد.
عربستانيها با مجموعهاي تحركات داخلي و منطقهاي تلاش دارند تا همچنان خود را بزرگترين خدمتگزار غرب معرفي كنند تا شايد حكومت خويش را حفظ كنند. در حالي كه سابقه نشان داده هرچه كه رويكرد كشورها به غرب بيشتر شود، انزجار مردمي از آنها افزايش يافته است. چنانكه از دلايل سقوط بن علي و مبارك در تونس و مصر نيز اين گرايشات بوده كه ميتواند براي آل سعود و يا آل خليفه نيز تكرار گردد.