یکی دو تذکره به آقای رئیس جمهور و رئیس دفتر

روشن به نظر می‌رسد که دولتمردان به خاطر مشغله فراوان فرصت خواندن روزنامه‌‌ها و مطالب منتشر شده در رسانه‌ها را ندارند و به گزیده‌ای که به آنها داده می‌شود بسنده می‌کنند یا از سوی تیم رسانه‌ای مختصر توضیحی به این عزیزان داده می‌شود، که اگر خود فرصت مطالعه داشته باشند قطعاً، هم از چند و چون رویکرد رسانه‌‌ها بیشتر آگاه می‌شوند و هم به درستی در جریان قرار می‌گیرند.
ماجرای پیشنهاد استعفای آقای روحانی و برگزاری انتخابات زودرس ریاست جمهوری از سوی اصلاح طلبان بارها مطرح شده و در تازه ترین این پیشنهاد مشکوک، یک روزنامه اصلاح طلب با قلم آقای عباس عبدی که پیش از این نیز این موضوع را طرح کرده بود، نوشته؛ «ده ماه پیش پیشنهاد انتخابات زودرس ریاست جمهوری را دادم.»
نویسنده مقاله حتی با نوشته‌‌های خود سعی کرد تا جناح رقیب (اصولگرایان) را که اکنون در مجلس یازدهم در اکثریت هستند تحریک به استیضاح رئیس جمهور کند.
او حتی در یادداشت خود، به رئیس جمهور چنین پیشنهاد داده؛ «... پیشنهاد می‌کنم که روحانی شخصاً دست به کار شود. کنار رفتن نه به معنای اعتراض، بلکه به معنای گشودن راه برای حل ماجرا.» اما آقای محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور در واکنش به این موضوع گفته است؛ «یک نفر یک مطلبی نوشته و تیتری زده شده که با متن نوشته شده متفاوت است. ایشان نمی‌گوید رئیس جمهور استعفا بدهد، بلکه می‌گوید نمی‌گذارند رئیس جمهور کار کند و برای او محدودیت قائلند.» آیا از یادداشت عباس عبدی چنین برداشتی می‌توان کرد؟ اگر همین طرح و پیشنهاد از سوی جناح اصولگرا مطرح شده بود باز هم اینگونه موضع گیری می‌شد؟ قطعاً وا اسلام و وا اسفای برخی از دولتمردان به آسمان می‌رفت!
سخنان آقای واعظی نشان می‌دهد که، خود یادداشت را نخوانده است. طرح استعفا و یا استیضاح رئیس جمهور در این شرایط چه موضوعیتی دارد؟
از این مساله که بگذریم به سخنان آقای روحانی می‌رسیم، هفته گذشته ایشان به مساله آمریکا و فشارهایی که وارد می‌کند اشاره کرده و گفته بود؛ «آدرس غلط به مردم ندهید، ریشه مشکلات، واشنگتن دی سی است. لعن و نفرین خود را به محل درست بفرستیم.»
روز گذشته نیز آقای روحانی گفت؛ «عده‌ای می‌گویند اشکال دولت این است که نگاهش به بیرون است... این حرف غلط که نگاه دولت به بیرون است را دیگر تکرار نکنید.»
زمانی که آقای روحانی در دور اول ریاست جمهوری حل مشکلات کشور را به تعامل با «کدخدا» گره زد از یادها نرفته است. چگونه می‌توان تا این اندازه چرخش در مواضع و سیاست‌‌ها داشت در حالی که همان زمان دلسوزان انقلاب و منتقدین نسبت به این سخن واکنش نشان دادند و گفتند که به آمریکا نباید دل خوش کرد.
حرف حساب منتقدین و دلسوزان این بوده و هست که ۸ سال از عمر کشور صرف مساله ای شد که اگر این مدت را صرف فعال کردن ظرفیت‌‌های داخلی کرده بودیم و نگاه خود را از غرب به شرق تغییر داده بودیم، اکنون در چنین وضعیتی قرار نداشتیم. هراس انداختن به جان مردم با هشدار نسبت به این که اگر رقیب در انتخابات پیروز شود دلار ۵ هزار تومان خواهد شد را می‌توان از یاد برد؟ اکنون دلار چند است؟
رقیب سیاسی آقای روحانی هیچگاه خواهان استعفا از ریاست جمهوری نشده و همان سیاستی که رهبر معظم انقلاب اسلامی ‌بر آن تاکید دارند را دنبال می‌کند، دولت باید تا آخرین روز پای کار باشد. اما هواداران دولت تدبیر و امید پیشنهاد استعفا می‌دهند و آن را در سطح افکار عمومی‌مطرح می‌کنند بدون آن که به عواقب و عوارض آن بیندیشند. 

^{نویسنده: سیاوش کاویانی}