طی روزهای اخیر موجی از اظهارات حمایتی از سوی سران اروپا و آمریکا در قبال اوکراین مطرح شده و حتی دبیر کل ناتو به این کشور سفر نموده است. مواضع مقامات آمریکایی و اروپایی نشانگر طراحی آنها برای طولانی سازی جنگ حداقل برای یک سال آینده است چنانکه وزیر دفاع انگلیس رسما از ادامه جنگ تا سال ۲۰۲۴ می گوید و آمریکایی ها نیز ۶ ماه تا یک سال اینده را برای کی یف دورانی حساس عنوان می کنند.در این میان افشای اسناد پنتاگون که برخی از آنها با مهر محرمانه بوده است ابعادی از وضعیت جنگ اوکراین را آشکار ساخت.
حضور رسمی نیروهای اروپایی و آمریکایی از ابتدا در جنگ اوکراین، دیدگاه های منفی که برخی مقامات غربی نسبت به سران کی یف داشته اند و طراحی ها و اهداف پنهانی که غرب در لوای گرفتار سازی اوکراین در جنگ دنبال می کردند و... رسوایی هایی را برای سران اروپا و آمریکا رقم زده است که هزینه های سنگینی را برای این کشورها رقم زده است. در این شرایط سفر ناگهانی دبیر کل ناتو به اوکراین و اعلام میزان کمک ۱۵۰ میلیارد دلاری به کی یف و آموزش دهها هزار نفر از سربازان اوکراینی در کنار ارسال تسلیحات غربی به اوکراین و مواضع سیاسی مقامات غربی مبنی بر افزایش حمایت ها از جنگ را می توان از یک سو نوعی دلجویی از مقامات کی یف برای استمرار جنگ دانست و از سوی دیگر حاشیه سازی برای کم رنگ سازی و پا کردن اذهان افکار عمومی از رسوایی اسناد ارزیابی نمود.
به عبارت دقیق‌تر می‌توان گفت که سفر دبیر کل ناتو به کی یف و مواضع وی در این سفر در کنار اظهارات به اصطلاحات حمایتی غربی ها از اوکراین نه در وادی صلح و نه در چارچوب برتری و نقطه قوت این کشورها بلکه نشات گرفته از ماهیت جنگ افروزانه و ضد بشری این کشورها و در عین حال بحران های شدید داخلی و رسوایی های جهانی است که در لوای بزرگ نمایی حمایت از کی یف به دنبال پنهان سازی آنها می باشند.
آنچه مسلم است آنکه غرب همچنان در مسیر غیر سازنده و استمرار جنگ گام بر می دارد و ادعاهای بشر دوستی این کشورها بیشتر به یک طنز ویرانگر شباهت دارد که در عمل هیچ اعتقادی به آن ندارند.
فرامرز اصغری
حضور رسمی نیروهای اروپایی و آمریکایی از ابتدا در جنگ اوکراین، دیدگاه های منفی که برخی مقامات غربی نسبت به سران کی یف داشته اند و طراحی ها و اهداف پنهانی که غرب در لوای گرفتار سازی اوکراین در جنگ دنبال می کردند و... رسوایی هایی را برای سران اروپا و آمریکا رقم زده است که هزینه های سنگینی را برای این کشورها رقم زده است. در این شرایط سفر ناگهانی دبیر کل ناتو به اوکراین و اعلام میزان کمک ۱۵۰ میلیارد دلاری به کی یف و آموزش دهها هزار نفر از سربازان اوکراینی در کنار ارسال تسلیحات غربی به اوکراین و مواضع سیاسی مقامات غربی مبنی بر افزایش حمایت ها از جنگ را می توان از یک سو نوعی دلجویی از مقامات کی یف برای استمرار جنگ دانست و از سوی دیگر حاشیه سازی برای کم رنگ سازی و پا کردن اذهان افکار عمومی از رسوایی اسناد ارزیابی نمود.
به عبارت دقیق‌تر می‌توان گفت که سفر دبیر کل ناتو به کی یف و مواضع وی در این سفر در کنار اظهارات به اصطلاحات حمایتی غربی ها از اوکراین نه در وادی صلح و نه در چارچوب برتری و نقطه قوت این کشورها بلکه نشات گرفته از ماهیت جنگ افروزانه و ضد بشری این کشورها و در عین حال بحران های شدید داخلی و رسوایی های جهانی است که در لوای بزرگ نمایی حمایت از کی یف به دنبال پنهان سازی آنها می باشند.
آنچه مسلم است آنکه غرب همچنان در مسیر غیر سازنده و استمرار جنگ گام بر می دارد و ادعاهای بشر دوستی این کشورها بیشتر به یک طنز ویرانگر شباهت دارد که در عمل هیچ اعتقادی به آن ندارند.
فرامرز اصغری
