قاره اروپا طی روزهای گذشته با دو بحران بزرگ با تلفاتی قابل توجه همراه بوده است. از یک سو گرمای هوا تا مرز ۴۰ درجه و از سوی دیگر آتش گرفتن جنگ‌ها و مراتع که هزاران هکتار را در بر گرفته است خسارت‌های مالی و جانی بسیاری به همراه داشته است. در تداوم آتش سوی در قاره اروپا ناشی از افزایش دمای هوا، آتش‌نشانان در فرانسه، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، یونان و انگلیس موجب آتش سوزی‌های گسترده و مشکلات فراوان برای شهروندان کشورها شده است.
آنچه از سوی محافل رسانه‌ای و کارشناسی غربی در باب این وضعیت عنوان می‌شود تغییرات زیست محیطی می باشد بگونه‌ای که عنوان می‌گردد که تغییرات اقلیمی زمینه ساز چنین وضعیتی شده است و مردم در این کشورها جز تحمل و صبر برای کاهش دما و وزش باد گزینه‌ای ندارند. البته برخی رسانه‌های غربی از جمله فارسی زبانان خارج نشین همان طور که ژن و دی ان ای غربی با موهای بلوند و چشمان آبی را متمدنانی دانسته اند که برخلاف مردم غرب آسیا و افریقا با جنگ بیگانه هستند، در باب گرما نیز مدعی شده‌اند که ژن برتر اروپایی با گرما سازگار نمی‌باشد.
مسئله نابسامانی های اقلیمی به عنوان مولفه این وضعیت ها هر چند امری پذیرفتنی و قابل پذیرش است اما آنچه از سوی این محافل رسانه‌ای و سیاسی بیان نمی‌شود ریشه این تغییرات است. آمارها نشان می‌دهد که کشورهای بزرگ اروپایی و آمریکایی با رویکردهای بی رویه به نابودی منابع با عنوان صنعتی شدن، عامل اصلی تخریب اقلیمی و گرمایش زمین هستند. کشورهایی که در لوای معاهده پاریس سایر کشورها را به کم کاری متهم می سازند اما همچنان خود در صف اول آلاینده‌های جهان قرار دارند. نکته مهم دیگر آن است که بحران‌های اقلیمی از خشک‌سالی گرفته تا ریزگردها و قحطی و نابودی منابع در سایر نقاط جهان نیز بی نسبت به سیاست‌های غرب نمی‌باشد. استعمار، تحریم‌ها، جنگ افروزی‌ها که میلیون‌ها آواره و جا به جایی جمعیت را به همراه داشته تاثیرات بسیاری بر زیست محیط سایر کشورها داشته است.
این حقایق در حالی از سوی محافل رسانه‌ای و سیاسی غربی مطرح نمی‌گردد که در رفتاری قابل توجه در قالب یک بوم و دوا، رسانه‌های غربی از جمله فارسی زبانان، بحران‌های اقلیمی، کم ابی، گرمای هوا و ریزگردها در کشورهایی مانند ایران را به ناتوانی نظام و بی توجهی آن به مردم نسبت می دهند و برآنند تا فضایی از یاس و ناامیدی از حال و آینده را نزد مردم ترویج نمایند حال آنکه در پردازش وضعیت بحرانی کنونی اروپا، با واژه تغییرات اقلیمی و لزوم سازگاری با آن، نقش دولتهای غربی را در ایجاد این وضعیت کم رنگ ساخته تا مانع از طغیان جامعه از دولتمردانی شوند که به جای رسیدگی به وضعیت بحرانی کشورشان، میلیاردها دلار برای جنگ راهی اوکراین می‌کنند.
نویسنده: علی تتماج
آنچه از سوی محافل رسانه‌ای و کارشناسی غربی در باب این وضعیت عنوان می‌شود تغییرات زیست محیطی می باشد بگونه‌ای که عنوان می‌گردد که تغییرات اقلیمی زمینه ساز چنین وضعیتی شده است و مردم در این کشورها جز تحمل و صبر برای کاهش دما و وزش باد گزینه‌ای ندارند. البته برخی رسانه‌های غربی از جمله فارسی زبانان خارج نشین همان طور که ژن و دی ان ای غربی با موهای بلوند و چشمان آبی را متمدنانی دانسته اند که برخلاف مردم غرب آسیا و افریقا با جنگ بیگانه هستند، در باب گرما نیز مدعی شده‌اند که ژن برتر اروپایی با گرما سازگار نمی‌باشد.
مسئله نابسامانی های اقلیمی به عنوان مولفه این وضعیت ها هر چند امری پذیرفتنی و قابل پذیرش است اما آنچه از سوی این محافل رسانه‌ای و سیاسی بیان نمی‌شود ریشه این تغییرات است. آمارها نشان می‌دهد که کشورهای بزرگ اروپایی و آمریکایی با رویکردهای بی رویه به نابودی منابع با عنوان صنعتی شدن، عامل اصلی تخریب اقلیمی و گرمایش زمین هستند. کشورهایی که در لوای معاهده پاریس سایر کشورها را به کم کاری متهم می سازند اما همچنان خود در صف اول آلاینده‌های جهان قرار دارند. نکته مهم دیگر آن است که بحران‌های اقلیمی از خشک‌سالی گرفته تا ریزگردها و قحطی و نابودی منابع در سایر نقاط جهان نیز بی نسبت به سیاست‌های غرب نمی‌باشد. استعمار، تحریم‌ها، جنگ افروزی‌ها که میلیون‌ها آواره و جا به جایی جمعیت را به همراه داشته تاثیرات بسیاری بر زیست محیط سایر کشورها داشته است.
این حقایق در حالی از سوی محافل رسانه‌ای و سیاسی غربی مطرح نمی‌گردد که در رفتاری قابل توجه در قالب یک بوم و دوا، رسانه‌های غربی از جمله فارسی زبانان، بحران‌های اقلیمی، کم ابی، گرمای هوا و ریزگردها در کشورهایی مانند ایران را به ناتوانی نظام و بی توجهی آن به مردم نسبت می دهند و برآنند تا فضایی از یاس و ناامیدی از حال و آینده را نزد مردم ترویج نمایند حال آنکه در پردازش وضعیت بحرانی کنونی اروپا، با واژه تغییرات اقلیمی و لزوم سازگاری با آن، نقش دولتهای غربی را در ایجاد این وضعیت کم رنگ ساخته تا مانع از طغیان جامعه از دولتمردانی شوند که به جای رسیدگی به وضعیت بحرانی کشورشان، میلیاردها دلار برای جنگ راهی اوکراین می‌کنند.
نویسنده: علی تتماج
