عراق در حالی همچنان با بحران مبارزه با تروریسم و البته اجرای طرح اخراج نیروهای آمریکایی مواجه است که برخی اقدامات اقلیم کردستان عراق جای تامل دارد. بخشی از این رفتارها در قالب درخواست از نیروهای آمریکایی برای ادامه و گسترش حضور در مرزهای عراق و سوریه است چنانکه جوتیار عادل سخنگوی دولت منطقه کردستان عراق گفته بود که دولت منطقه کردستان رسما از آمریکا خواسته است نیروهایی به مرز بین منطقه کردستان عراق با مناطق کُردنشین سوریه اعزام کند تا علاوه بر اینکه حسن نیت منطقه کردستان عراق را درباره با جنگ نشان دهد، از مرزها به شکل بهتری محافظت شود. همزمان گزارشاتی مبنی بر توافق اقلیم کردستان عراق با ترکیه در قبال پ.ک.ک منتشر شده و سران این منطقه از عملیات نظامی ترکیه در سوریه نیز حمایت کرده‌اند. پیش از این نیز توافقاتی سوال برانگیز میان اقلیم کردستان و الکاظمی نخست وزیر عراق برای امنیت منطقه سجار صورت گرفته بود که بر اساس آن نیروهای مقاومت مردمی اخراج و نیروهای پیشمرگه که سابقه منفی در میان مردم سنجار دارند در این منطقه مستقر می‌شوند. مجموع این رفتارها از سوی سران اقلیم کردستان عراق در حالی صورت می‌گیرد که آنها ادعای تلاش برای تقویت موقعیت امنیتی ، اقتصادی و سیاسی این منطقه را بهانه این رفتارهای خود قرار داده‌اند حال آنکه نگاهی ریشه‌ای به تحولات منطقه بیانگر نکاتی دیگر است. از یک سو کارنامه آمریکایی‌ها نشان می‌دهد که آنها هرگز به دنبال امنیت منطقه نبوده‌اند چنانکه زمان حمله داعش به اربیل به اذعان بارزانی اگر ایران و نیروهای مقاومت مردمی نبودند، داعش اربیل را گرفته بود در حالی که آمریکایی‌ها هیچ اقدامی برای حمایت از این منطقه صورت ندادند. از سوی دیگر ترکیه نیز در سالهای اخیر نشان داده است که نمی‌تواند شریکی قابل اعتماد باشد و سیاست‌های سینوسی و غیر منسجم آن گاه به تهدید امنیت منطقه مبدل شده است که حمایت این کشور از تروریسم و نیز حملات هوایی آن به عراق نمودی از این رفتار است. با توجه به این حقایق می‌توان گفت که سران اقلیم کردستان عراق با رویکرد به آمریکا و ترکیه حملا در مسیر مغایر با امنیت عراق و منطقه و حتی حمایت ناخواسته از تروریسم قرار گرفته‌اند. رویکردی که در ظاهر شاید برای آنها منافعی داشته و یا قدرت چانه زنی آنها در برابر بغداد را افزایش دهد اما ترکیه و آمریکا نشان داده‌اند که هرگز قابل اعتماد نبوده و همچون زمان حمله داعش، اربیل را قربانی منافع خود می‌سازند. بر این اساس راهکار این منطقه برای رسیدن به امنیت و ثبات، همگرایی واقعی با بغداد، عدم مداخله منفی در امور سوریه و رویکرد به حامیان واقعی عراق و امنیت منطقه نظیر جمهوری اسلامی ایران است که کارنامه ای موفق در حمایت از تمام ملت عراق و سایر ملت‌های منطقه در مبارزه با تروریسم و حامیانشان از خود بر جای گذاشته‌اند.
نویسنده: علی تتماج
