این همان نسل‌های جدیدی هستند که معدودی از جامعه به آن‌ها ناامیدانه نظر می‌اندازند و معتقدند غرق در دنیای مجازی شده و از واقعیات به دور مانده‌اند درحالی‌که اینگونه نیست و بعضی‌اوقات اتفاقاتی می‌افتد که با محاسبات تجربی همخوانی ندارند.
انتفاضه در سرزمین‌های اشغالی نامی است که برای نهضت پرتاب سنگ که تنها وسیله موجود اعراضی و دفاعی توسط مظلومان فلسطینی انتخاب شده تا پس از قطع امید از همیاری جامعه ملل بخصوص مسلمانان مدعی دست‌های خود را از هر سلاح خالی ببینند و ناچار شوند از نزدیک‌ترین ابزار با عنوان سنگ برای دفاع از حیثیت و ناموس و ایدئولوژی خود بهره ببرند. این اقدام اگرچه در آغاز محدود بود اما پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران جان تازه‌ای گرفت و به یک جنگ تمام‌عیار مبدل شد تا کودکان و سالخوردگان فلسطینی با پاره‌سنگ از صهیونیست‌ها استقبال و بیش از هفتادسال در برابر آن‌ها مقاومت نمایند.
حالا این انتفاضه بود که سران فرقه منشعب شده از بهائیت را در انگلیس به وحشت می‌انداخت تا از لابی خود در آمریکا بخواهند تدبیر کند زیرا دیگر سلاح‌های پیشرفته در دست سربازان اشغالگر هم نمی‌توانست مانعی در برابر انتفاضه بود تا یکی از اقدامات اساسی در این سرزمین توسط متجاوزان جمع‌آوری سنگ‌های پراکنده در محدوده قدس باشد غافل از اینکه ارابه‌هایی از کرانه‌های باختری و نوار غزه مملو از پاره‌سنگ به این‌سو روان می‌شد تا جای خالی برداشت‌ها را پر کند. حالا اتاق فکر گرگ‌ها در واشنگتن مأموریت تحقیقاتی تازه پیدا می‌کرد تا در جستجوی راهکاری به‌منظور حذف انتفاضه باشد اما مگر موفق می‌شد که این روش به یک سنت تبدیل شده بود تا دهان‌به‌دهان به نسل تازه انتقال یابد. اما عجیب‌تر از همه برای متفکران صهیونیست چیزی نبود به‌جز رویگردانی ورزشکاران ایرانی در مسابقات جهانی طی چهل‌وسه سال گذشته که به‌هیچ‌وجه حاضر به انجام مسابقات با فرد یا تیمی از اسرائیل نبودند و حتی به قیمت باخت و حذف از بازی‌ها این نتیجه را می‌پذیرفتند و ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شد که این روزها دیگر جوانان سراسر جهان به این نهضت پیوسته‌اند تا کار به اروپا بکشد که این دیگر خاص فلسطین نیست و به یک رویکرد بین‌المللی تبدیل شده است.
اکنون پس از ایران نوبت لبنان و کویت است تا در الجزایر که ورزشکاران مسلمان حاضرند از خیر مدال‌های خوش‌رنگ و جایگاه‌های معتبر بگذرند اما از ایدئولوژی خود در برابر این رژیم جنایتکار کوتاه نیایند. به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی به‌واسطه عدم رویارویی با ورزشکاران آن همانند دیگر ارزش‌ها و آرمان‌ها، انقلاب اسلامی حالا دیگر در میان ورزشکاران ایرانی محبوس نمی‌ماند و بسیاری از قهرمانان جهان اسلام و غرب نیز در سال‌های اخیر ضمن خودداری از روبرو شدن با ورزشکاران رژیم صهیونیستی باعث شده‌اند تا کل آن‌ها زیر سوأل بروند که نوعی حمایت از جامعه مظلوم این سرزمین باشد و امروز این «فتحی نوین» جودوکار الجزایری است که علی‌رغم معروفیت در جهان غرب در مهمترین رویداد ورزشی جهان از رویارویی با جودوکار اسرائیلی در المپیک ۲۰۲۰ خودداری می‌کند و محرومیت سنگین کمیته المپیک را می‌پذیرد و فریاد می‌زند «اسرائیل، رژیمی است که افراد بی‌گناه را می‌کشد و آن‌ها را از خانه‌هایشان بیرون می‌کند. به همین دلیل نمی‌خواهم دستانم به مسابقه با کسی که نماینده چنین رژیمی است آلوده شود، نمی‌خواهم چنین مسابقه‌ای زیر پرچم الجزایر که حامی نهضت فلسطین است رخ دهد و اگر دوباره چنین موقعیتی پیش بیاید، در انتخاب همین تصمیم تردید نخواهم کرد». «محمد عبدالرسول» جودوکار سودانی نیز دومین نفری بود که از رقابت با طرف اسرائیلی در المپیک توکیو خودداری می‌کرد تا بدین‌وسیله آبروی ناداشته صهیونیست جهانی در بزرگترین رویداد ورزشی جهان لگدمال شود.
تابستان گذشته هم «عبدالله منیاتو» ورزشکار لبنانی همراه با «محمد العربی» مربی او بعد از انجام قرعه‌کشی حاضر نشدند با یک صهیونیست در مسابقات جهانی رزمی بلغارستان روبرو شوند و حالا نوبت «محمد العوضی» قهرمان تنیس و نوجوان کویتی است که توانسته به نیمه‌نهایی مسابقات جهانی راهی یابد اما حاضر نشود چشم در چشم رقیب اسرائیلی خود انداخته و انصراف می‌دهد تا انتفاضه راه جدید خود را به دامنه ورزشکاران پیدا کرده و به محدوده سرزمین فلسطین ختم نگردد، اگرچه اتحادیه‌های جهانی ورزش هرکدام به نحوی در ارتباط با لابی صهیونیست‌ها هستند تا از دلارهای نفتی و حمایت همپالگی آن‌ها بهره ببرند و به همین دلیل تلاش بر ایجاد مانع برای ورزشکاران دوستدار مردم مظلوم دارند اما موفق نمی‌شوند که انتفاضه ورزشی چند سالی است شروع شده است.
حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
انتفاضه در سرزمین‌های اشغالی نامی است که برای نهضت پرتاب سنگ که تنها وسیله موجود اعراضی و دفاعی توسط مظلومان فلسطینی انتخاب شده تا پس از قطع امید از همیاری جامعه ملل بخصوص مسلمانان مدعی دست‌های خود را از هر سلاح خالی ببینند و ناچار شوند از نزدیک‌ترین ابزار با عنوان سنگ برای دفاع از حیثیت و ناموس و ایدئولوژی خود بهره ببرند. این اقدام اگرچه در آغاز محدود بود اما پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران جان تازه‌ای گرفت و به یک جنگ تمام‌عیار مبدل شد تا کودکان و سالخوردگان فلسطینی با پاره‌سنگ از صهیونیست‌ها استقبال و بیش از هفتادسال در برابر آن‌ها مقاومت نمایند.
حالا این انتفاضه بود که سران فرقه منشعب شده از بهائیت را در انگلیس به وحشت می‌انداخت تا از لابی خود در آمریکا بخواهند تدبیر کند زیرا دیگر سلاح‌های پیشرفته در دست سربازان اشغالگر هم نمی‌توانست مانعی در برابر انتفاضه بود تا یکی از اقدامات اساسی در این سرزمین توسط متجاوزان جمع‌آوری سنگ‌های پراکنده در محدوده قدس باشد غافل از اینکه ارابه‌هایی از کرانه‌های باختری و نوار غزه مملو از پاره‌سنگ به این‌سو روان می‌شد تا جای خالی برداشت‌ها را پر کند. حالا اتاق فکر گرگ‌ها در واشنگتن مأموریت تحقیقاتی تازه پیدا می‌کرد تا در جستجوی راهکاری به‌منظور حذف انتفاضه باشد اما مگر موفق می‌شد که این روش به یک سنت تبدیل شده بود تا دهان‌به‌دهان به نسل تازه انتقال یابد. اما عجیب‌تر از همه برای متفکران صهیونیست چیزی نبود به‌جز رویگردانی ورزشکاران ایرانی در مسابقات جهانی طی چهل‌وسه سال گذشته که به‌هیچ‌وجه حاضر به انجام مسابقات با فرد یا تیمی از اسرائیل نبودند و حتی به قیمت باخت و حذف از بازی‌ها این نتیجه را می‌پذیرفتند و ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شد که این روزها دیگر جوانان سراسر جهان به این نهضت پیوسته‌اند تا کار به اروپا بکشد که این دیگر خاص فلسطین نیست و به یک رویکرد بین‌المللی تبدیل شده است.
اکنون پس از ایران نوبت لبنان و کویت است تا در الجزایر که ورزشکاران مسلمان حاضرند از خیر مدال‌های خوش‌رنگ و جایگاه‌های معتبر بگذرند اما از ایدئولوژی خود در برابر این رژیم جنایتکار کوتاه نیایند. به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی به‌واسطه عدم رویارویی با ورزشکاران آن همانند دیگر ارزش‌ها و آرمان‌ها، انقلاب اسلامی حالا دیگر در میان ورزشکاران ایرانی محبوس نمی‌ماند و بسیاری از قهرمانان جهان اسلام و غرب نیز در سال‌های اخیر ضمن خودداری از روبرو شدن با ورزشکاران رژیم صهیونیستی باعث شده‌اند تا کل آن‌ها زیر سوأل بروند که نوعی حمایت از جامعه مظلوم این سرزمین باشد و امروز این «فتحی نوین» جودوکار الجزایری است که علی‌رغم معروفیت در جهان غرب در مهمترین رویداد ورزشی جهان از رویارویی با جودوکار اسرائیلی در المپیک ۲۰۲۰ خودداری می‌کند و محرومیت سنگین کمیته المپیک را می‌پذیرد و فریاد می‌زند «اسرائیل، رژیمی است که افراد بی‌گناه را می‌کشد و آن‌ها را از خانه‌هایشان بیرون می‌کند. به همین دلیل نمی‌خواهم دستانم به مسابقه با کسی که نماینده چنین رژیمی است آلوده شود، نمی‌خواهم چنین مسابقه‌ای زیر پرچم الجزایر که حامی نهضت فلسطین است رخ دهد و اگر دوباره چنین موقعیتی پیش بیاید، در انتخاب همین تصمیم تردید نخواهم کرد». «محمد عبدالرسول» جودوکار سودانی نیز دومین نفری بود که از رقابت با طرف اسرائیلی در المپیک توکیو خودداری می‌کرد تا بدین‌وسیله آبروی ناداشته صهیونیست جهانی در بزرگترین رویداد ورزشی جهان لگدمال شود.
تابستان گذشته هم «عبدالله منیاتو» ورزشکار لبنانی همراه با «محمد العربی» مربی او بعد از انجام قرعه‌کشی حاضر نشدند با یک صهیونیست در مسابقات جهانی رزمی بلغارستان روبرو شوند و حالا نوبت «محمد العوضی» قهرمان تنیس و نوجوان کویتی است که توانسته به نیمه‌نهایی مسابقات جهانی راهی یابد اما حاضر نشود چشم در چشم رقیب اسرائیلی خود انداخته و انصراف می‌دهد تا انتفاضه راه جدید خود را به دامنه ورزشکاران پیدا کرده و به محدوده سرزمین فلسطین ختم نگردد، اگرچه اتحادیه‌های جهانی ورزش هرکدام به نحوی در ارتباط با لابی صهیونیست‌ها هستند تا از دلارهای نفتی و حمایت همپالگی آن‌ها بهره ببرند و به همین دلیل تلاش بر ایجاد مانع برای ورزشکاران دوستدار مردم مظلوم دارند اما موفق نمی‌شوند که انتفاضه ورزشی چند سالی است شروع شده است.
حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
