خب نمایشگاه سی و دوم کتاب تهران هم امروز به پایان می‌رسد و مسئولان دولتی برگزاری آن می‌توانند با وجدان راحت از برگزاری پرشکوه آن، افزایش فروش درصدی نسبت به سال قبل و استقبال مردم از نمایشگاه گزارش بدهند و برای خود پاداش بنویسند!
اما کاش همین مسئولانی که قرار بوده عهده‌دار «فرهنگ» این مملکت باشند، کمی توی راهروهای مصلی قدم می‌زدند تا متوجه شوند مردم و ناشران چه فشاری را تحمل می‌کنند. تا به چشم می‌دیدند سرگشتگی مردمی که «کتاب» می‌خواهند و ناشرانی که دل‌شان برای مخاطب تنگ شده است.
کاش متوجه می‌شدند که افزایش ریالی فروش نمایشگاه، معنای شکوه و استقبال ندارد و دلیل آن به گرانی‌های افسار پاره کرده برمی‌گردد. به کتاب‌هایی که با اوضاع «قاراشمیش» بازار بی‌صاحب «کاغذ» یک چرخه زنجیروار تالیف، ترجمه، چاپ و نشر را پاره می‌کند.
نمایشگاه کتاب باید باعث خجالت مسئولانی باشد که صندلی‌های‌شان بلندتر از قدشان است و نمی‌دانند با چه حوزه‌ای شوخی می‌کنند و جدی نمی‌گیرند.
رهبری از مسئولان می‌خواهد که برای بحران کاغذ فکری کنند و آقایان هم در اولین فرصت قیمت کاغذ را افزایش می‌دهند! تدبیر از این بهتر و بالاتر؟!
آقایان مسئول! می‌خواهید با به‌هم ریختگی بازار کاغذ، کرکره روزنامه و نشریات منتقد و مخالف را پایین بکشید؟ فدای سرتان. بکنید این کار را. بکشید روزنامه‌ها و خفه کنید همه صداهای منتقد را. با همان روزی‌نامه‌های مجیزگوی دولتی رانتی و ارگانی کارتان را پیش ببرید. دهان همه را مهر بزنید تا مبادا کسی «کجی»های مدیریت‌تان را نشان‌تان ندهد.
اما چه بلایی قرار است سرِ حوزه کتاب و کتابخوانی بیاورید؟ از بین بردن مهم‌ترین قرارگاه فرهنگی کشور قرار است چه چیزی عایدتان کند؟
تا کِی قرار است نویسنده و ناشر نگران این باشند که کتاب‌های‌شان را چگونه و با چه قیمتی منتشر کنند؟ این بلایی که سرِ مردم و آینده ایران می‌آورید را چگونه قرار است پاسخ بدهید؟ این دنیا را نمی‌گویم، اینجا که شما دلتان نمی‌خواهد جواب کسی را بدهید. دلتان نمی‌خواهد که اصلا نقد و نظر و سوالی باشد! آن دنیا را می‌گویم.
یاد حرف‌های پارسال سیدمهدی شجاعی افتادم «اگر ما به مسئولان گفتیم این مسیر اشتباه است و سر از ترکستان در می‌آورید، اکنون متوجه شدیم که مسئولان خود مقصد را ترکستان اعلام کرده‌اند، این فاجعه عمیق‌تر است، زمانی ما می‌گفتیم سیاست‌گذاران فرهنگی تلاش کنید سطح مطالعه در جامعه ارتقا یابد، اکنون آنچه که می‌بینیم این است که دوست ندارند مردم کتاب بخوانند، مخالف آگاه شدن مردم هستند، بسیاری از مسائل را پیش پای مردم ایجاد کنند تا دغدغه فرهنگ محو شود»
آقایان سفرتان به‌خیر! «ترکستان» خوش بگذرد، اما کاش دست ما را رها کنید و ما را همسفر خودتان نکنید.
نویسنده: مهدی رجبی
