بعضی از ماه‌های سال علی‌رغم معضلات فصلی و آب و هوایی اما به خاطر پدیده‌های خوشایندی که طی آن اتفاق افتاده خاطره‌انگیز هستند تا...
بعضی از ماه‌های سال علی‌رغم معضلات فصلی و آب و هوایی اما به خاطر پدیده‌های خوشایندی که طی آن اتفاق افتاده خاطره‌انگیز هستند تا جمعی آن‌ها را بهترین زمان در طول سال بدانند اما بالعکس گروهی معدود که تعدادشان کمتر از انگشتان یک دست است، بسیار باصفا و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند که فصل بهار و بخصوص ماه اردیبهشت آن را نمی‌شود نادیده گرفت اگر بعضی اتفاقات ناخوشایند این طراوت را مختل نکند تا گروه‌هایی در طول یازده ماه بعد هر وقت به یادشان می‌آید سری تکان داده و با خود زمزمه کنند «از دل برود هر آنکه از دیده برفت»! هنوز هم در بطن اردیبهشت هستیم اگرچه روزهای پایانی را سپری می‌کند و از آن هم عبور کند تا به گرمای خرداد برسد و باز شدن شکوفه درختان را یازده ماه به تأخیر بیندازد اما فراموش نمی‌کنیم که از آغاز آن نهادها و ارگان‌های مختلف اداری سه قوه با چه شور و شعفی پیرامون معلمان و کارگران اظهار لطف و امتنان زبانی می‌کردند تا دو هفته کارگر و معلم یعنی حساس‌ترین مشاغل با برگزاری جلساتی توسط متولیان آن یعنی وزارت خانه‌های تعاون، کار و امور اجتماعی و آموزش‌وپرورش به‌سلامتی سپری شود و بازهم این دو قشر جامعه شاهد وعده‌ووعیدهای مسئولان درزمینه تضمین رفاه و آسایش آن‌ها باشند که بازار مژده‌های در این ماه داغ بود و دل‌ها را خوش می‌کرد اما هرچه به‌سوی روزهای پایانی می‌رسد آن حرارت نیمه اول اردیبهشت به سردی می‌گراید و کرکره جشن‌ها پایین کشیده می‌شود و مرشدها و تعزیه‌گردان‌های حرفه‌ای بساط خود را جمع می‌کنند. مولای متقیان حضرت علی «ع» در وصف کار و کارگر می‌فرمایند: «کسی که در پی به دست آوردن روزی حلال باشد، مجاهد در راه خدا است» و از سوی دیگر پیامبر اکرم «ص» بر دستان چروکیده کارگران بوسه می‌زنند و طی چهار دهه اخیر بنیان‌گذار انقلاب اسلامی «ره» و همچنین مقام معظم رهبری همواره بر پیگیری مطالبات کارگران تأکید داشته‌اند و امسال هم مجددا تذکر داده‌اند «ظلم به کارگر فقط دستمزد ندادن نیست، بلکه اقدام درزمینه بیمه، بهداشت، آموزش، ابتکار مهارت افزایی، سلامت خانوادگی و امنیت شغلی نیز ظلم به کارگران است.» حمایت از کارگر در مجامع بین‌المللی از اهم مسائلی است که سازمان جهانی کار از سال ۲۰۰۳ برای نهادینه‌سازی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای در کشورهای عضو، ۲۸ آوریل هرسال مصادف با اردیبهشت‌ماه در هفته کارگر را روز جهانی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای اعلام تا اکثر کشورهای عضو شعاری را برای آن تعیین کنند زیرا در ماده ۸۵ قانون کار، حفظ و صیانت از نیروی کار لازم‌الاجرا می‌باشد. اگر نگاهی به گذشته نه‌چندان دور در این زمینه داشته باشیم به حوادثی چون برق‌گرفتگی، دفن شدن در معادن، سقوط و غیره جامعه کارگری برخورد می‌کنیم که در حوزه کار اتفاق افتاده تا برای آن طی یکسال در دنیا ۴ درصد از تولید ناخالص یعنی ۱/۲۵ تریلیون دلار صرف هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم بیماری‌ها و حوادث ناشی از کار شود که رقم آن در ایران سالانه ۱۳ هزار حادثه تقریبی ناشی از کاراست که رخ می‌دهد و ۷۰۰ تا هزار و دویست مورد از آن‌ها منجر به فوت می‌شود. درحالی‌که ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۹۶ مصادف با انفجاری مهیب در معدن زغال‌سنگ یورت آذربایجان بود تا ده‌ها کارگر زیر آوار حبس شوند و ۶۳ نفر فوت و ۷۰ نفر مصدوم گردند. معدنی که بعدها معلوم شد بخشی از کارگرانش زیر زمین بوده و نامی از آن‌ها در فهرست کارگران مشاهده نشد و هنوز هم پس از گذشت ۷ سال داغ این گروه بر دل‌های خانواده‌شان سنگینی می‌کند زیرا این ۴۳ نفر به دلیل حبس شدن در تونل غیر فنی و بسته شدن راه خروج آرام‌آرام تسلیم مرگ شده بودند؛ اما آن روی سکه نشان‌دهنده گروه معدودی از این قشر جامعه است که پس از ده‌ها سال‌ها کار شبانه‌روزی زمانی که قصد بهره‌وری از دوران بازنشستگی را در آرامش کامل دارند جبر زمانه و بیماری‌های حاصل از دوران کارکردشان این اجازه را نمی‌دهد و یا مستمری آنقدر کافی نیست که بتوانند هزینه درمان خود را فراهم کنند یا در برابر فرزندان و نوادگان آبروداری نمایند؟ بنا بر آمار اعلام‌شده از سوی وزارت کار از سال ۱۳۸۷ تا آبان ۱۴۰۰ سالانه به‌طور میانگین ۱۳ هزار حادثه ناشی از کار در ایران رخ می‌دهد که ۷۰۰ تا هزار و دویست مورد آن منجر به فوت می‌شود. همچنین طبق آمار اعلام‌شده توسط پزشکی قانونی، فوتی‌های ناشی از کار در فاصله سال‌ها ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۴ حدود ۱۲۹۰ تا ۱۹۹۴ نفر بوده است تا دیگر درگذشتگان مربوط به ضعف ساختاری و اقدام جدی ارگان‌های مربوط باشد که هنوز آماری از آن به دست نیامده است. اردیبهشت هم در سراشیبی زمان تمام می‌شود و بازهم کارگر می‌ماند و معلم با همان مشکلاتی که قبل از برگزاری این دو هفته داشت!
