چهارم خرداد سالروز مقاومت مردم قهرمان دزفول در برابر موشک باران عراق در دوران دفاع‌مقدس است که موجب شد این تاریخ به نام روز ملی مقاومت و پایداری در تقویم ثبت شود. امام خمینی(ره) در پنجم اردیبهشت سال ۶۲ در پیامی به مردم دزفول فرمودند: شما دزفولی ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید، شما دِین خود را به اسلام ادا کردید.
حال این سوال مطرح می‌شود که چرا دزفول صحنه موشکباران و جنایات رژیم بعثی شد؟ هر چند که موقعیت جغرافیایی و قرار داشتن این شهر همچون خرمشهر در خط مقدم نبرد از دلایل توجه دشمن به آنها بوده اما در کنار این مسائل، مولفه‌ای بس مهم را می‌توان یافت که اگر چنین ضعفی وجود نداشت، دشمن هرگز به خود جرات نمی‌داد که بخواهد نگاه چپ به خرمشهر و دزفول و حتی یک وجب از خاک ایران داشته باشد. رژیم بعثی در حالی از توان و ظرفیت بالای موشک های غربی و شرقی برخوردار بود که در مقابل جمهوری اسلامی هیچگونه ظرفیت موشکی نداشته است. سوریه و در مواردی لیبی تنها کشورهایی بودند که در برابر این همه دشمنی متحدان صدام از ۳۵ کشور، در کنار ایران بودند و زمینه‌ساز تامین بخش‌هایی از تسلیحات دفاعی کشورشدند. دزفول در آن زمان نه صرفا به خاطر موقعیت جغرافیایی و یا روحیه انتقام‌جویانه صدام، بلکه به خاطر عدم برخورداری از تسلیحات موشکی، آماج حملات گسترده دشمن قرار گرفت. شاید اگر آن روزها ایران دارای توان موشکی بود و پاسخ موشک‌ها را با موشک می‌داد رژیم بعث دیگر جرات ادامه چنین جنایاتی را نمی‌داشت اما عدم وجود چنین توانی موجب گستاخی بیشتر ارتش بعثی و جنایات بی‌شمار آنها در دزفول شد. دزفول و خرمشهر، و آنچه بر این سرزمین‌ها گذشته بخشی از تاریخ و هویت مردمان ایران زمین است. سرزمین‌هایی که با تمام وجود در برابر تجاوزات ارتش بعثی و حامیانش قرار گرفتند و در راه انقلاب و وطن از هیچ اقدامی فروگذار نبودند. مروری بر آنچه بر این مناطق گذشته چند درس مهم با خود دارد.
نخست آنکه راهکار مقابله با تهدیدات دشمن ایستادگی و مقاومت است. حضور در صحنه و خالی نکردن میدان رمز پیروزی مردم دزفول و خرمشهر بوده است. آنها این پیام را با خود برای همیشه به همراه داشتند که تنها راه به زانو درآوردن دشمن مقاومت است و نه سازش و مذاکره و دیپلماسی التماسی.
دوم آنکه آن روزها دزفول و امثالهم زیر آتش بودند چراکه کشور دارای توان موشکی نبود و دشمن از این ضعف برای اهداف جنایت‌کارانه‌اش بهره گرفت. بر این اساس راهکار جلوگیری از تکرار چنین روزهایی، توجه به توان موشکی و دفاعی کشور است. جوانان ایران زمین از دوران دفاع‌مقدس تا به امروز برای تقویت توان دفاعی و موشکی و پهپادی کشور تلاش کرده و توانسته‌اند نام ایران را به عنوان قدرت برتر منطقه، آن هم با توان دفاعی بومی پرآوازه سازند.
نمود عینی پیامدهای مثبت ظرفیت‌های موشکی کشور را در مقابله با تهدیدات نظامی آمریکا و صهیونیست‌ها می توان مشاهده کرد آنجا که شخصیت‌های نظامی و حتی سیاسی آمریکا اذعان کرده‌اند که تهدید نظامی علیه ایران یک دیوانگی محض است چراکه با توان موشکی که ایران دارد شاید بتوان آغازگر جنگ بود اما قعطا پایان دهنده آن آمریکا نخواهد بود. بر همین اساس هرگونه مذاکره در باب توان موشکی کشور مغایر با امنیت ملی کشور خواهد بود و شاید بتوان گفت که اصرار آمریکا و اروپا بر مذاکره موشکی و پهپادی نیز برای تکرار سناریوی دوران صدام باشد که هدف از آن تضعیف سازی ایران در برابر تهدیدات منطقه‌ای و جهانی است. داشتن توان موشکی برای آن است که از تکرار دزفول‌ها و خرمشهرها جلوگیری شود، از موشک‌باران‌های دیوانه‌هایی همچون صدام جلوگیری و استقلال و امنیت کشور در برابر هر تجاوزی حفظ شود.
چهارم خرداد در حالی یادآور رشادت‌ها و مقاومت مردم بزرگ دزفول است که یک اصل را نیز با خود به همراه دارد و آن اینکه برای جلوگیری از تکرار دزفول‌ها یک گزینه بیشتر وجود ندارد و آن توجه به توان دفاعی و بویژه موشکی کشور است. چراکه دنیای امروز دیگر دنیای جنگ با شمشیر و یا تن به تن نیست بلکه این توان موشکی است که حرف نخست را می‌زند و می‌تواند مصونیت کشور را تضمین نماید.
ملت امروز ایران همان مردم دزفول و خرمشهر است که ۸ سال با دستان خالی در برابر تمام تجاوزات و جنایات ارتش بعثی ایستاد و حاضر به ترک خانه و کاشانه‌اش نشد و با مقاومت پاسخ آن همه موشک باران‌ها و جنایات دشمنان این سرزمین را داد و در نهایت نیز دشمن را تسلیم اراده خویش ساخت. امروز نیز خرمشهرها و دزفول‌های دیگر در پیش است که محور آن را نه تهاجم نظامی بلکه جنگ اقتصادی و فرهنگی دشمن تشکیل می‌دهد که با اراده ملی باید در برابر آن مقاومت کرد.
قاسم غفوری
حال این سوال مطرح می‌شود که چرا دزفول صحنه موشکباران و جنایات رژیم بعثی شد؟ هر چند که موقعیت جغرافیایی و قرار داشتن این شهر همچون خرمشهر در خط مقدم نبرد از دلایل توجه دشمن به آنها بوده اما در کنار این مسائل، مولفه‌ای بس مهم را می‌توان یافت که اگر چنین ضعفی وجود نداشت، دشمن هرگز به خود جرات نمی‌داد که بخواهد نگاه چپ به خرمشهر و دزفول و حتی یک وجب از خاک ایران داشته باشد. رژیم بعثی در حالی از توان و ظرفیت بالای موشک های غربی و شرقی برخوردار بود که در مقابل جمهوری اسلامی هیچگونه ظرفیت موشکی نداشته است. سوریه و در مواردی لیبی تنها کشورهایی بودند که در برابر این همه دشمنی متحدان صدام از ۳۵ کشور، در کنار ایران بودند و زمینه‌ساز تامین بخش‌هایی از تسلیحات دفاعی کشورشدند. دزفول در آن زمان نه صرفا به خاطر موقعیت جغرافیایی و یا روحیه انتقام‌جویانه صدام، بلکه به خاطر عدم برخورداری از تسلیحات موشکی، آماج حملات گسترده دشمن قرار گرفت. شاید اگر آن روزها ایران دارای توان موشکی بود و پاسخ موشک‌ها را با موشک می‌داد رژیم بعث دیگر جرات ادامه چنین جنایاتی را نمی‌داشت اما عدم وجود چنین توانی موجب گستاخی بیشتر ارتش بعثی و جنایات بی‌شمار آنها در دزفول شد. دزفول و خرمشهر، و آنچه بر این سرزمین‌ها گذشته بخشی از تاریخ و هویت مردمان ایران زمین است. سرزمین‌هایی که با تمام وجود در برابر تجاوزات ارتش بعثی و حامیانش قرار گرفتند و در راه انقلاب و وطن از هیچ اقدامی فروگذار نبودند. مروری بر آنچه بر این مناطق گذشته چند درس مهم با خود دارد.
نخست آنکه راهکار مقابله با تهدیدات دشمن ایستادگی و مقاومت است. حضور در صحنه و خالی نکردن میدان رمز پیروزی مردم دزفول و خرمشهر بوده است. آنها این پیام را با خود برای همیشه به همراه داشتند که تنها راه به زانو درآوردن دشمن مقاومت است و نه سازش و مذاکره و دیپلماسی التماسی.
دوم آنکه آن روزها دزفول و امثالهم زیر آتش بودند چراکه کشور دارای توان موشکی نبود و دشمن از این ضعف برای اهداف جنایت‌کارانه‌اش بهره گرفت. بر این اساس راهکار جلوگیری از تکرار چنین روزهایی، توجه به توان موشکی و دفاعی کشور است. جوانان ایران زمین از دوران دفاع‌مقدس تا به امروز برای تقویت توان دفاعی و موشکی و پهپادی کشور تلاش کرده و توانسته‌اند نام ایران را به عنوان قدرت برتر منطقه، آن هم با توان دفاعی بومی پرآوازه سازند.
نمود عینی پیامدهای مثبت ظرفیت‌های موشکی کشور را در مقابله با تهدیدات نظامی آمریکا و صهیونیست‌ها می توان مشاهده کرد آنجا که شخصیت‌های نظامی و حتی سیاسی آمریکا اذعان کرده‌اند که تهدید نظامی علیه ایران یک دیوانگی محض است چراکه با توان موشکی که ایران دارد شاید بتوان آغازگر جنگ بود اما قعطا پایان دهنده آن آمریکا نخواهد بود. بر همین اساس هرگونه مذاکره در باب توان موشکی کشور مغایر با امنیت ملی کشور خواهد بود و شاید بتوان گفت که اصرار آمریکا و اروپا بر مذاکره موشکی و پهپادی نیز برای تکرار سناریوی دوران صدام باشد که هدف از آن تضعیف سازی ایران در برابر تهدیدات منطقه‌ای و جهانی است. داشتن توان موشکی برای آن است که از تکرار دزفول‌ها و خرمشهرها جلوگیری شود، از موشک‌باران‌های دیوانه‌هایی همچون صدام جلوگیری و استقلال و امنیت کشور در برابر هر تجاوزی حفظ شود.
چهارم خرداد در حالی یادآور رشادت‌ها و مقاومت مردم بزرگ دزفول است که یک اصل را نیز با خود به همراه دارد و آن اینکه برای جلوگیری از تکرار دزفول‌ها یک گزینه بیشتر وجود ندارد و آن توجه به توان دفاعی و بویژه موشکی کشور است. چراکه دنیای امروز دیگر دنیای جنگ با شمشیر و یا تن به تن نیست بلکه این توان موشکی است که حرف نخست را می‌زند و می‌تواند مصونیت کشور را تضمین نماید.
ملت امروز ایران همان مردم دزفول و خرمشهر است که ۸ سال با دستان خالی در برابر تمام تجاوزات و جنایات ارتش بعثی ایستاد و حاضر به ترک خانه و کاشانه‌اش نشد و با مقاومت پاسخ آن همه موشک باران‌ها و جنایات دشمنان این سرزمین را داد و در نهایت نیز دشمن را تسلیم اراده خویش ساخت. امروز نیز خرمشهرها و دزفول‌های دیگر در پیش است که محور آن را نه تهاجم نظامی بلکه جنگ اقتصادی و فرهنگی دشمن تشکیل می‌دهد که با اراده ملی باید در برابر آن مقاومت کرد.
قاسم غفوری
