همه انسانها حق مهاجرت و جابهجایی دارند. این حقی است که اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید دارد. اما به راستی تا چه اندازه فرصت مهاجرت برای داوطلبین و متقاضیان مهاجرت فراهم است؟ آیا حقوق مهاجرین در کشورهای مقصد آنان رعایت میشود؟ به راستی خدمات مهاجرین به کشور مقصد بیشتر یا معضلات آنها؟
برای پاسخ به این سوالات شاید لازم باشد نگاهی داشته باشیم به اوضاع و احوال هموطنان ایرانی متقاضی پناهندگی در آلمان. همانانی که چند روزی است به تیتر یک رسانههای خارجی مبدل شدهاند و برای رسیدن به حقوق مصرح خود در کنوانسیونهای بینالمللی مهاجرت مجبور شدهاند دهان خود را بدوزند و دست به اعتصاب غذا بزنند.
به گزارش وبسایت انجمن مدافعان حقوق بشر، چهار پناهجوی ایرانی در شهر وورتسبورگ آلمان با دوختن لبهای خود دست به اعتصاب غذا زدند. این ۴ ایرانی اعضای یک گروه از پناهندگان ایرانی هستند که از دو ماه و نیم پیش (۲۷ اسفند) به صورت یک گروه ۱۰ نفری در یکی از خیابانهای شهر وورتسبورگ تجمع کردهاند.
نماینده این مهاجرین اعلام کرده: «در صورتی که به خواستههای ما رسیدگی نشود هر سه روز، دو نفر دیگر از ما با دوختن لبهایشان وارد اعتصاب غذا میشوند.»
اما آنها نمیدانند که در سرزمینی که برای آنها نیست، حتی صدای اعتراضشان کسی را به پاسخگویی وا نمیدارد. حتی اداره بررسی امور پناهندگان و مهاجران تا کنون حاضر نشده در مورد اعتصاب غذای پناهجویان ایرانی اظهارنظری بکند.
جالب اینکه سازمانی به نام مدافعان پناهجویان هم حاضر به حمایت از اعتصابکنندگان ایرانی نیست. معاون این سازمان روز چهارشنبه اعلام کرد که نمیتواند شدتگرفتن حرکت اعتراضی این پناهجویان در شرایط کنونی را درک کند.
برند مزویچ در گفتوگو با خبرگزاری مطبوعات (epd) تصریح کرد: پناهجویان معترض میبایست از خدمات اداره مهاجرت آلمان قدرشناسی کنند!؟
اما به راستی این مهاجرین مگر چه درخواستهایی از دولت آلمان داشتهاند که از فرط سردرگمی و آوارگی مجبور شدهاند دهانهای خود را بدوزند!؟ برای پی بردن به این مسئله کافیست نگاهی به فهرست حداقلی ذیل داشته باشیم:
- توقف اخراج تمامی متقاضیان پناهندگی که از کشورهای مختلف دنیا به آلمان آمدهاند.
- تجدیدنظر در قانون اقامت اجباری در یک مکان مشخص
- حق جابهجایی مکانی و آزادی در سفرهای داخلی برای مهاجرین
- حق دسترسی داشتن به وکیل
- حق دسترسی داشتن به پزشک مورد اعتماد
- حق دسترسی داشتن به مترجم
- برچیدن اقامتگاههای پناهجویان (کمپهای مهاجرین)
اما همین چند قلم خواسته ناقابل مبتنی بر حقوق انسانی افراد و تصریح شده در کنوانسیونهای بینالمللی سالهاست که در مهد حقوق بشر اروپا به فراموشی سپرده شده است. و حتی خودکشی پناهجوی ایرانی در اقامتگاه ویژه پناهجویان شهر وورتسبورگ در سال گذشته که در اعتراض به وضعیت خود دست به خودکشی زده بود، نتوانست شرايط حاکم بر مهاجرین در این کشور را تغییر دهد.
حال این مسئله را در کنار جنایات و تهدیدات نژادپرستانه بگذارید که به عنوان فشاری غیررسمی بر مهاجرین مقیم آلمان همهروزه وارد میشود. به گزارش دویچهوله، راستگرایان افراطی آلمان هنوز میتوانند با شعارهایی نظیر «خارجی، برو بیرون»، آرای نسبتا زیادی در انتخابات این کشور بدست آورند. از سوی دیگر هنوز هم در آلمان گروههایی با هدف «اخراج خارجیها از این کشور» فعالند. چراکه بر اساس نظرسنجیهای ویلهلم هایتمایر، جامعهشناس برجسته آلمانی، بیش از ۳۰ درصد آلمانیها معتقدند که «وقتی نرخ بیکاری افزایش مییابد، باید خارجیها را روانه کشورهای خود کرد و چه زمانی بهتر از دوران رکود اقتصادی.»
این در حالیست كه راستگرایان افراطی با شعار « خارجی، برو بیرون» و حتی حذف فیزیکی آنان، مانند « قتلهای زنجیرهای نئونازیها» که در سالهای گذشته ۹ آلمانی ترک و یونانیتبار را به قتل رساندند، به فعالیتهای خود ادامه میدهند.
آلمان بدون مهاجران
پیت فن ببنبورگ (Pitt von Bebenburg) و ماتیاس تیمه (Matthias Thieme)، دو روزنامهنگار آلمانی، در کتاب ۲۴۰ صفحهای تازه خود با عنوان «آلمان بدون خارجیها ـ یک فیلمنامه» ، فجایعی را که جای خالی خارجیها میتواند در جامعه آلمان به بار آورد، به تفصیل شرح دادهاند.
بر پایه پژوهشهای این دو نویسنده، با خروج حدود ۷ میلیون «خارجی» از آلمان که ۸/۸ درصد جمعیت این کشور را تشکیل میدهد، بیمارستانها، دانشگاهها، صنعت خودروسازی، تأمین مواد غذایی، ورزش و بسیاری از بخشهای دیگر به حال نیمه فلج درمیآید.
کتاب این دو روزنامهنگار، که دربرگیرنده آمار و ارقام و استدلالهای منطقی است، در واقع پاسخ قاطعی به ادعاهای تیلو سارازین، سناتور پیشین دارایی، عضو حزب سوسیال دموکرات و عضو سابق هیات مدیره بانک مرکزی آلمان است. او در سال ۲۰۱۰، با انتشار کتاب جنجالی خویش با عنوان « آلمان خود را نابود میکند»، از عدم آمادگی مسلمانان مهاجر برای همپیوندی با جامعه آلمان انتقاد کرد و خاطرنشان ساخت که «با ورود مهاجران به آلمان، هوش و ذکاوت در این کشور رنگ میبازد.» پیت فن ببنبورگ و ماتیاس تیمه در کتاب خود، این ادعاهای بیاساس را رد میکنند و نشان میدهند که در صورت پیادهکردن خواستههای راستگرایان افراطی مبنی بر « اخراج خارجیها»، آلمان به سراشیب شکست اقتصادی و سیاسی در خواهد غلتید.