اخیرا تصاویری از جشنهای عجیب در مدارس ایران منتشر شده که با دیجی خانم در مدارس پسرانه و پخش ترانههای لسآنجلسی همراه است. نکته قابل توجه اغلب این جشنهای مدرسهای که در آن رقص و پایکوبی به چشم میخورد، پخش همین ترانه لسآنجلسی است با الفاظ کاملا زننده و اروتیک. جالب اینجاست که دانشآموزان به طور کاملا هماهنگی همین ترانه را با خوانند همخوانی میکنند و هیچ نوع نظارتی در این زمینه دیده نمیشود.
این موضوع تعجب بسیاری از کاربران فضای مجازی را بوجود آورده است. آنهایی که کمی در زمان دورتر در مدارس درس خواندند و شاید امروز پدر و مادران همین دانشآموزان هستند وقتی از محیط مدرسه خود صحبت و از آن روزگار یاد میکنند، محیط نسبتا بسته آموزشی را در ذهن خود تداعی میکنند که خبری از موسیقی در مدارس نبود چه برسد به پخش ترانه لسآنجلسی و رقص دستهجمعی دیسکویی در آن.
در واقع به نوعی دیسکوپارتی را در برخی مدارس با تماشای این نوع فیلمها که کم هم نیستند و چندین و چند مدرسه را شامل میشوند، به ذهن متبادر میشود.
متاسفانه سیستم نظارتی مدارس از چند سال گذشته دچار آسیب جدی شده است و این نوع موارد مختص امروز نیست. پس از تغییر سیستمهای آموزشی فوتبالی و چهار سه سه و امثالهم که دردی از کمبودهای آموزشی را جبران نکرد و بیشتر رسیدگی به ظواهر بود حالا یک نوع سبک زندگی خاص در برخی از مدارس دیده میشود که نیازمند رویکرد اصلاحی و نظارت جدی است. کودکان قطعا به شادی نیاز دارند اما اینکه در محیطهای آموزشی و با تاییده معلمان و مسئولان آموزش و پرورش این نوع حرکات ترویج میشود قطعا در زندگی آینده کودکان تاثیر بسزایی دارد.
در واقع کار دستهجمعی خود این موضوع را به کودک القا میکند که مشکلی در این حوزه نیست و میتواند با این نوع سبک زندگی به جامعه بیاید. حساب کنید پسران و دخترانی که با رقص و پایکوبیهای دیسکویی در مدرسه جامعهپذیر میشوند، در جامعه چه مدل و الگویی برای زندگی دارند و ورودشان به عرصه اجتماع واقعی به چه صورت خواهد شد. نگاهی به مدارس کشورهای پیشرفته از جمله ژاپن که سرآمد کشورهای آموزشمحور است، به خوبی نشان میدهد که آموزش و پرورش در این کشورها برنامهریزی شده و مطابق فرهنگ و براساس یک رشته تحقیقات روانشناسی است.
به عنوان مثال در ژاپن برای آموزش «عدالت» به کودکان از بازی تقسیم کیک استفاده میکنند. کیک صبحانهای را به دو دانشآموزان با این قانون میدهند که کسی کیک را میبرد و دیگری وظیفه تقسیم آن را برعهده میگیرد. قطعا کسی که کیک را میبرد باید مساوات را به حدی رعایت کند که سرش کلاه نرود و این قانون را یاد میگیرد که منفعت وی به طور کاملا مستقیمی به منفعت دیگران گره خورده است. اما در ایران شاهد آن هستیم که برای یاد دادن شاد بودن کودکان را در محیطی مانند دیسکو قرار میدهند!
با این حال به نظر میرسد که وزیر آموزش و پرورش بایستی به موضوع نظارت و رویکرد اصلاحی آموزش و پرورش اهتمام بیشتری بورزد. «سیدمحمد بطحایی» اخیرا بیان کرده که طرح تحول آموزش و پرورش را مورد تاکید قرار میدهد و اجازه نمیدهد که سند ۲۰۳۰ در کشور اجرا شود. اخیرا رهبر معظم انقلاب نسبت به سربازسازی برای انگلیس و آمریکا ذیل سند ۲۰۳۰ تذکر دادهاند. جالب اینجاست که بعد از اینکه وزیر آموزش و پرورش به توصیه رهبری لبیک گفتند چنین فیلمهایی از برخی مدارس منتشر شد. هرچند انتشار چنین فیلمهایی از مدارس در فضای مجازی واقعا صورت خوبی برای آموزش پرورش و اعتبار آن ندارد. این موارد هر چه که باشد لزوم بهسازی فضای آموزش کشور را نشان میدهد.
فضای آموزشی بایستی با برنامههای مدون ذیل طرح تحول آموزش و نکاتی که رهبر معظم انقلاب به آنها تاکید دارند، حرکت کند. حرکتی که در آن تربیت و رفتار و منش انسانی و سوادآموزی به جای بیبندباری لحاظ شود. متاسفانه با طرح شادی و حتی تحت پوشش ورزش همگانی دیده میشود که این موارد پیادهسازی میشود که باید اصلاح و دانشآموزان بایستی خود را در یک فضای آموزشی سالم ببیند تا فردا روز هم همین مسئله را برای آیندهسازان اجرا کنند. انداختن قبح از قباحت کارکرد دیگر چنین فضاسازیهای غیرآموزشی آن هم در کانون مراکز آموزشی کشور است.
نه به خاطر این دو فیلمی که پخش آنها به این وجه قابل تامل است بلکه اگر دورنمایی از مراکز آموزشی کشور داشته باشیم قطعا لزوم بهسازی و اصلاح روش مدارس و فضاهای آموزشی به شدت احساس میشود. وزیر آموزش و پرورش با سخنان اخیر خود قول داده رویکرد را اصلاح کند و باید دید در این عرصه چه اقدامی از بطحایی خواهیم دید. جهاننیوز