تاریخچه جنگهای تنبهتن یا همان دوئل به زمانی برمیگردد که دو مبارز به نمایندگی دو تفکر متضاد رو در روی هم قرار میگرفتند تا آن که قویتر است برنده میدان باشد و بتواند آنچه را که میگوید بر کرسی اجرا بنشاند.
این عمل از ابتدای قرون وسطی و در اروپای شرقی مرسوم بود و حتی گفته شده به دوران قبل از مسیح باز میگردد.
پس از مدت زمانی طولانی این اقدام از سوی دادگاههای غربی جنبه قانونی به خود گرفته و به عنوان وسیلهای برای رفع خصومتهای ریشهای معرفی شد که حتی بعضی از این محاکم در مواردی خاص حکم به دوئل میدادند.
اصل این واژه از لاتین گرفته شده، به این صورت که دو تن در حال خصومت با یکدیگر ضمن استفاده از شمشیر یا صلاح مرگباری دیگر به مبارزه برمیخاستند. اگرچه این روزها دوئل از ذهنهای غرب و شرق زدوده شده اما سایه آن همچنان بر روی تمدن افتاده است تا به صورت و نامی دیگر عملی شود.
مهم این است که یکی از دو طرف ماجرا به نحوی برتر باشد که این امتیاز میتواند به غیر از زور بازو و قدرت سلاحهای پیشرفته و یا تفکرات متمایز از توان اقتصادی و مالی بوده که این روزها حرف اول را میزنند.
قرن اخیر در دنیا شاهد برتری پول بر شمشیر هم بوده است و مشاهده شده که چگونه کشورهای به ظاهر متمدن و همچنین سرزمینهای فاقد فرهنگ قومیتی، اما دارای منابع عظیم انرژی که نیاز مبرم جهان است زور حاصل از دلارهای نفتی خود را به سلاحهای مخرب تبدیل کرده و به راحتی توانستهاند شیطان نفس را رو سفید کنند. دوئلهای جهانی، قارهای و منطقهای به مرور درون کشورها را نیز تحتالشعاع خود قرار دادند تا با داشتن حربهای به نام پول هر کاری که از دستشان برمیآید انجام دهند حتی اگر با انحطاط فرهنگ و هویت تاریخ کشورشان مواجه شود. افتخار ایران آن است که بهترین دین و کاملترین آیینها را دارد تا در چنین مواقعی ضمن رجوع به آنها و استفاده از استفتائات، خطایی صورت نگیرد و فرد و یا دستگاهی به پشتوانه توان مضاعف خود خواستهها را به دیگری تحمیل نکند و در نهایت کار به دوئل بین پول و فرهنگ و تمدن ختم نشود. اینجا شرق اصفهان و حاشیه زاینده رود است که این روزها نقل محافل رصد کننده تمدنهای کهن در سراسر جهان میباشد.
تلی بزرگ از خاک که به تپه اشرف معروف است و اتفاقات جالبی که در آن افتاده در حاشیه اخبار ویروس کرونا مخفی شده است. کشفیات تازه در زیرخاکهای این منطقه که حالا دهمین سال فعالیت باستانشناسی خود را سپری میکند دو هزار سال به پیشینه تاریخی شهر اصفهان میافزاید! وسعت اولیه و ثبت میراث فرهنگی شده این تپه در سال ۱۳۰۹ به میزان ۱۲ هکتار بوده که طی این سالها پنج هکتار از آن بر اثر بیتوجهیها از بین رفته است اما همچنان مملو از آثار بیبدیل و بدیع در باقیمانده خود میباشد. آخرین اثر کشف شده در لایههای این تپه طی ماههای گذشته اسکلت بانوی اشکانی است که بلافاصله به موزه هنرهای تزیینی اصفهان انتقال یافت و عملیات علیرغم ضعف بنیه مالی گروه همچنان ادامه دارد تا شاید با این نقص بتوان در دوئلی که با شرکت پرتوان و غنی آبفا روبروست پیروز گردد که متأسفانه و بدون توجه به ارزشمند بودن این تپه منحصر به فرد تاریخی در شهر اصفهان اما همچنان به کندوکاو خود در عمق آن برای عبور چهار هزار و هشتاد متر لوله میپردازد بدون اینکه توجه یا اعتنایی به آن داشته باشند که چگونه قسمتی از فرهنگ و تاریخ تمدن سرزمین را فدای موفقیت در دوئل خود میکنند!
نویسنده: حسن روانشید