نشست شورای امنیت سازمان ملل متخد با محوریت پرداختن به مسئله جنگ غزه در حالی برگزار شد که همزمان رژیم صهیونیستی بر شدت حملت به غزه افزوده و رسما ماهیت این نشست را زیر سوال برده است. بسیاری بر این عقیده‌اند که این رژیم و متحدانش با این اقدم پیام ادامه جنگ و کشتار و بی توجهی به مطالبات جهانی را منتشر کرده اند. در کنار این مباحث در رفتار شناسی صهیونیست‌ها چند نکته قابل توجه است.
نخست آنکه ماهیت رژیم صهیونیستی بر اساس اشغالگری و جنایت و نقض وقوانین بین‌المللی نبا نهاده شده است. از همان ابتدا انگلیسی‌ها با کشتار و نقض قوانین جهانی اقدام به ظرفیت سازی برای صهیونیست‌ها کردند و از سال 1948 تا به امروز نیز این رژیم صرفا با جنایت و سرنیزه به اهداف خود رسیده است. دهها قطعنامه علیه اشغالگری این رژیم وضع شده اما هرگز به آنها پایبند نبوده است. لذا اقدام اخیر این رژیم را می‌توان ادامه همان مسیر دانست.
دوم آنکه هر چند نشست شورای امنیت با محوریت غزه و امدادرسانی بوده اما سابقه کشورهای غربی نشان می‌دهد که آنها جز حمایت از رژیم صهیونیستی هیچ هدف و برنامه دیگری در چند دهه اخیر نداشته است. در سه هفته اخیر نیز حضور سراسیمه سران آمریکا و اروپا در سرزمین‌های اشغالی و تقلای آنها منبی بر معرفی جنایات رژیم صهیونیستی به دفاع مشروع و تغییر دادن جای ظالم و مظلوم نشان می‌دهد که آنها همان رویه را تکرار کرده‌اند. با چنین حامیانی که سه عضو آن یعنی امریکا، انگلیس و فرانسه دارای حق وتو در شورای امنیت می‌باشند قطعا رژیم صهیونیستی نیازی به هراس از پیامدهای جهانی جنایاتش نمی بیند و لذا همزمان با نشست سازمان ملل بر شدت کشتارها می افزاید.
سوم آنکه مجموع این فجایع در حالی روی می‌دهد که اصل اساسی نبود ساختاری منسجم و عدالت محور بر عرصه بین الملل است که زمینه ساز یک جانبه گرایی فاجعه آمیز غرب شده است که حاصل آن نیز کشتار غزه است. بر این اساس راهکار مقابله با این وضعیت در کنار اجماع جهانی در حمایت از فلسطین، ایجاد ساختار چند جانبه گرا به جای یک جانبه گرایی غربی است.
نخست آنکه ماهیت رژیم صهیونیستی بر اساس اشغالگری و جنایت و نقض وقوانین بین‌المللی نبا نهاده شده است. از همان ابتدا انگلیسی‌ها با کشتار و نقض قوانین جهانی اقدام به ظرفیت سازی برای صهیونیست‌ها کردند و از سال 1948 تا به امروز نیز این رژیم صرفا با جنایت و سرنیزه به اهداف خود رسیده است. دهها قطعنامه علیه اشغالگری این رژیم وضع شده اما هرگز به آنها پایبند نبوده است. لذا اقدام اخیر این رژیم را می‌توان ادامه همان مسیر دانست.
دوم آنکه هر چند نشست شورای امنیت با محوریت غزه و امدادرسانی بوده اما سابقه کشورهای غربی نشان می‌دهد که آنها جز حمایت از رژیم صهیونیستی هیچ هدف و برنامه دیگری در چند دهه اخیر نداشته است. در سه هفته اخیر نیز حضور سراسیمه سران آمریکا و اروپا در سرزمین‌های اشغالی و تقلای آنها منبی بر معرفی جنایات رژیم صهیونیستی به دفاع مشروع و تغییر دادن جای ظالم و مظلوم نشان می‌دهد که آنها همان رویه را تکرار کرده‌اند. با چنین حامیانی که سه عضو آن یعنی امریکا، انگلیس و فرانسه دارای حق وتو در شورای امنیت می‌باشند قطعا رژیم صهیونیستی نیازی به هراس از پیامدهای جهانی جنایاتش نمی بیند و لذا همزمان با نشست سازمان ملل بر شدت کشتارها می افزاید.
سوم آنکه مجموع این فجایع در حالی روی می‌دهد که اصل اساسی نبود ساختاری منسجم و عدالت محور بر عرصه بین الملل است که زمینه ساز یک جانبه گرایی فاجعه آمیز غرب شده است که حاصل آن نیز کشتار غزه است. بر این اساس راهکار مقابله با این وضعیت در کنار اجماع جهانی در حمایت از فلسطین، ایجاد ساختار چند جانبه گرا به جای یک جانبه گرایی غربی است.
علی تتماج