در روزهاي اخير منابع غربي ادعاي رويكرد گسترده عربستان براي دست يابي به سلاح هستهاي و حتي خريد بمب هستهاي از پاكستان را مطرح كردهاند. در اين چارچوب ديويد آلبرايت رئيس مرکز تحقيقات علوم و امنيت بينالملل و کارشناس سابق خلع سلاح در اين خصوص ميگويد: عربستانيها واکنش بسيار منفي به تحولات ايران دارند و از طرفي هم پول زيادي دارند به همين خاطر قادر خواهند بود استعدادها را خريداري کنند تا آنها را آموزش دهند.
آلبرات مينويسد: برنامه بسيار پيشرفته هستهاي عربستان در مراحل اوليه خود است و اين کشور توافقنامه خريد ۱۶ رآکتور اتمي تا سال ۲۰۳۰ را در سال ۲۰۱۲ با چين امضاء کرده است. وي همچنين درباره تلاشهاي عربستان به دستيابي به انرژي هستهاي ميگويد: عربستان فراتر از اين رفته تلاش دارد تا نهايتا بتواند به فنآوري غنيسازي اورانيوم دست يابد و سوخت راکتورهايي را که در حال ساختش است را خودش توليد کند.
ادعاهاي مطرح شده درباره فعاليتهاي هستهاي عربستان هر چند ميتواند داراي ابعاد حقيقي باشد اما در وراي اين ادعاها يك نكته مهم مطرح است و آن نسبت دادن اين مسئله به برخي تحولات منطقه است. مهمترين مسئله آن است كه آنها تلاش دارند تا چنان عنوان دارند كه اقدامات هستهاي عربستان از يك سو به دليل فعاليتهاي هستهاي ايران است و از سوي ديگر آن را اقدامي براي بازدارندگي در برابر مقاومت ميدانند. طراحان اين ادعا برآنند تا چنان القا سازند كه ايران و مقاومت عامل تحريك كشورهاي عربي به سمت سلاح هستهاي هستند. جالب توجه آنكه آنها نسخه مقابله با اين روند را نيز مقابله با حقوق هستهاي ايران و توان دفاعي مقاومت عنوان ميكنند.
نكته مهم آنكه آنها هيچ اشارهاي به كلاهكهاي هستهاي رژيم صهيونيستي و تهديدات آن براي منطقه ندارند بلكه محور ادعاهاي خود را به سمت ايران و مقاومت سوق دادهاند. آنها عملا محور بحران در منطقه يعني رژيم صهيونيستي را از هرگونه تهديد امنيت منطقه مبرا ساخته و دشمنان فرضي نظير ايران و مقاومت را رو در روي كشورهاي منطقه قرار ميدهند.
با توجه به اين شرايط ميتوان گفت كه ادعاهاي مطرح شده درباره رويكرد هستهاي عربستان بيشتر جنگ رواني براي توجيه اقدامات خصمانه عليه ايران و مقاومت در آستانه مذاكرات ايران و گروه ۱+۵ ميباشد چنانكه محافل رسانهاي و سياسي غربي در راهبرد خود براي امنيت منطقه به جاي پرداختن به اصل مقابله و يا حتي بازديد آژانس از عربستان ادعاي لزوم مقابله با ايران و مقاومت را مطرح مي سازند.
رويكردي كه بيانگر استمرار خصومت غرب با حقوق هستهاي ملت ايران در قالبهاي جديد از جمله به بهانه امنيت منطقه است.