در حالی که این روزها مطالبه‌گری مردم به خیابانها رسیده است و مردم برای نشان دادن اعتراضی که نسبت به ۵ سال وعده‌‌های عملی نشده دارند تجمع می‌کنند، معلوم نیست آقای روحانی رئیس جمهوری که حدود ۵ سال پیش با وعده چرخیدن چرخ زندگی مردم در کنار سانتریفیوژ توانست مردم را متقاعد به اعتماد کند، کجاست و چرا علی رغم اینکه بارها گفته شده است که قرار است با مردم درباره چندبرابر شدن نرخ قیمتها و ارز صحبت کند، هنوز به مردم توضیح نداده است که چرا شعارهایی که در زمان انتخابات دوره دوازدهم برای رای ندادن مردم به رقیبش در ستادش استفاده می‌شد این روزها در دولت خودش اجرایی شده است!!!
مردم در جمهوری اسلامی بارها و بارها نشان دادن که در هر شرایطی در کنار مسئولان خدومشان هستند و هیچ‌گاه بر اساس نتایجی که به دست می‌‌آید مسئولی را قضاوت نکردند بلکه متر مردم برای اندازه‌گیری میزان خدمت‌گزاری مسئولانشان تلاشی است که آنها به خرج می‌دهند، این ادعایی است که بارها و بارها در ادوار مختلف تاریخ جمهوری اسلامی اثبات شده است، آن زمان که همزمان مردم در جبهه جنگ عزیزانشان را می‌فرستادند و خودشان در صف مایحتاج روزمره‌ خود چون شیر و شیرخشک و شکر ساعتها می‌ایستادند و دم نمی‌زدند اینها ثابت شده است، آن زمان که مردم از جان و مالشان برای اعتلای جمهوری اسلامی می‌گذشتند و آن روزها که بر حسب وظیفه ساعتها در صف رای دادن می‌ایستادند و یا در راه‌پیمایی‌های گوناگونی چون ۲۲ بهمن و روز قدس و حمایت از مظلومین جهان برای کشور سنگ تمام می‌گذاشتند این را اثبات کرده‌اند حتی در بزنگاه اغتشاشات سال ۸۸ نیز مردم ۹ دی‌ای ساختند به‌یاد ماندنی؛ اما همین مردم زمانی که مطالباتشان را نمی‌توانند از شبکه‌های اجتماعی و مراجعه به نمایندگانشان تامین کنند، حقشان است که در مراکزی با رعایت موازین قانونی و انجام مجوزهای لازم مطالباتشان را فریاد بکشند تا کسی به دادشان برسد.
مردم بر اساس همین حق که در قانون اساسی ذکر شده است چند روزی است که برای شنیدن مطالبات به‌حق خود به خیابانها می‌آیند، هر چند عده‌شان نه چندان زیاد است و هر چند عده‌ای هم مدام تلاش دارند راه‌پیمایی و مطالبه‌گری مردم را منحرف و ماهی خود را از آب گل‌آلوده صید کنند اما واقعیت این است که مردم دنبال مطالباتی هستند که خرداد ماه سال ۹۲ وعده داده شد و یکبار دیگر دراردیبهشت ۹۶ آن را تکرار کرده‌اند، مردم می‌خواهند بدانند برای چه مسئولان با شعار ثبات اقتصادی، گشایش زندگی مردم و چرخیدن چرخ زندگیشان در کنار سانتیریفیوژ به میدان آمدند و حالا در اندک زمانی کوتاه نرخ‌ها چند برابر و کالاها بی‌کیفیت شده است مدام از گوشه و کنار صدای نایاب شدن مواد مورد نیاز شنیده می‌شود و در کنار این چالش‌ها رئیس جمهوری را نمی‌بینند که با مردم درددل کند و برای حل مشکلات راهکار ارائه دهد.
مردم می‌خواهند بدانند که چرا پرسشهای مکرر درباره گرانی بیش‌از حد، از سوی هیات وزیران تنها یک کلمه پاسخ دارد:«حباب» و چرا کسی حباب اصلی را که در سکوت متولد شده است نمی‌ترکاند تا بفهمیم این حبابها چیست و از کجا می‌آید و چطور می‌توان آنها را مدیریت کرد!!! اصلا مردم می‌پرسند چهار برابر شدن نرخ ارز و سکه و طلا چطور می‌تواند حباب باشد؟! اما در پاسخ حباب سکوت مسئولان مربوطه علی‌الخصوص رئیس جمهوری نمی‌ترکد تا بر اساس وعده‌های داده شده سخنی با مردم دردمند بیان شود.
تهران، شیراز، اصفهان، کرج و تعدادی از شهرهای کشور درگیر مطالبه‌گری شده است و هر آن امکان دارد آنهایی که صراحتا می‌گویند برای آشوب جمهوری اسلامی برنامه دارند از راه رسیده و مطالبات به حق مردم را منحرف و به سمت و سوی دیگری بکشانند و اگر این اتفاق رخ دهد، تنها کسانی که این روزها حباب سکوتشان نترکیده مقصر اصلی رخداد و نارضایتی مردم خواهند بود. هر چند که نمی‌توان تنها دولت را مقصر دانست و در اوضاع به وجود آمده حتما قصوری از دیگر مسئولان و بالادستی‌ها سر زده است که این وضع رخ داده است حتما هر سه قوه مقصر هستند و قطعا قصورهایی داشته‌اند مثلا اینکه حتما قصوری در مبارزه با فساد صورت گرفته که فسادها زیاد شده و یا حتما خلایی در قانونگذاری و بازرسی بوده که مختلسین افزوده ‌شده اند، اما اکنون مردم منتظر شنیدن حرف‌های صمیمانه از زبان کسی هستند که دو بار در فواصل حساس حمایتش کردند و وعده‌هایش را باور داشتند، الان نوبت دولت و شخص آقای روحانی است که پا پیش گذاشته و با شنیدن درد مردم و صحبت با آنها نشان دهد که در صحنه و پیگیر کارهاست تا مردم هم با آرامش بیشتری از مسئولان نظام حمایت کنند و صحنه‌هایی به یادماندنی تر از آنچه مقاومت چهل ساله‌شان به نمایش گذاشته را رقم بزنند.
اما متاسفیم که باید بنویسیم قبل از همه این مطالبه‌گری‌ها در سطح خیابان مجلس می‌توانست از رئیس جمهوری سوال کند و نکرد!! یا بهتراست بنویسیم سوال امضا شد و به صحن نرسیده آنطور که جناب ذوالنوری بیان داشت با وساطت استانداران امضاها یکی یکی پس گرفته شد تا از نصاب بیفتد! مجلس در پرسیدن سوال از رئیس جمهوری قصور کرده که این روزها مردم خودشان می‌خواهند سوال کنند و مطالبه گری را به خیابان آوردند، اما متاسفیم که بنویسیم با وجود دیر اعلام وصول شدن سوال از سوی تنها ۸۰ نماینده‌ای که دغدغه مردم را شنیدند معاون پارلمانی رئیس جمهوری به جای خوشحالی از فرصت به وجود آمده برای رئیس جمهور و صحبت با مردم، با ایجاد شک و شبهه از این سوال می‌گوید:« اینکه در مدت کوتاهی پنچ سوال از رئیس جمهور مطرح شود جای تامل دارد.» انگار که جناب امیری نمی‌داند چیزی که بیشتر از ۵ سوال پرسیدن از رئیس جمهور جای تامل دارد، دیر مطرح شدن سوال است، اینکه سوال چند ماه بعد از چهار برابر شدن نرخ ارز اتفاق می‌افتد جای تامل دارد، اینکه در عرض چهار ماه همه چیز بهم بریزد جای تامل دارد نه سوال پرسیدن!! همین برخوردهاست که باعث می‌شود مردم خود را دور از مسئولین تلقی کرده و مطالباتشان را در خیابان بیان کنند، اگر مجلس قبل از اینها ورود کرده بود، اگر رئیس جمهوری در روزهایی که وعده صحبت با مردم داده شده بود، صحبتها را مطرح می‌کرد، اگر قوه قضائیه در مورد برخورد با خاطیان، مفسدین، زمین خوارها سریعتر ورود می‌کرد قطعا مردم خودشان دست به کار نمی‌شدند، اینکه مردم مطالبه‌گری کنند عالی است اما اینکه مطالباتشان را در کف خیابان مطرح کنند، بسیار تلخ است چون نشان گر این نکته است که مسئولی را همراستای خود برای پیگیری مطالبات ندیدند و ناگزیر بیشتر خودشان به راه افتادند.
کاش آقایان با دقت بیشتر شاخکهای دشمنان را می‌دیدند که بر اثر مطالبه‌گری به حق مردم و ایجاد شکاف بین مردم و مسئولان به کار افتاده است، در همین اوضاع رودی جولیانی، وکیل شخصی ترامپ، که یکی از سخنرانان اجلاس گروهک تروریستی منافقین در پاریس بود درباره اعتراضات مردمی ادعا دارد که «آن اعتراضات به‌صورت خودجوش رخ نمی‌دهند.آنها [اغتشاشات] به‌خاطر وجود افراد ما در آلبانی [که میزبان گروهی از منافقین است] و بسیاری از افراد ما در اینجا و در سراسر جهان رخ می‌دهند.» او به نوعی می‌گوید که دولت امریکا از منافقین برای ایجاد اغتشاش حمایت می‌کند و قطعا این حمایت اگر به هوش نباشیم و مطالبات به حق مردم توسط مسئولانشان پاسخ داده نشود مطالبه‌گری‌ها را می‌تواند به انحراف بکشاند. کاش مسئولان حباب سکوت خود را بشکنند و حرف بزنند تا مردم همچنان به امید وعده‌هایشان دل‌خوش باشند و امیدشان نا امید نشود. 

^{نویسنده: مائده شیرپور}