«كرشمه سياسي» را هم بايد وارد گفتمان سياسي در عرصه انتخابات کرد. حال اين انتخابات، رياست جمهوري باشد يا مجلس شوراي اسلامي، تنها تفاوت آن در حد و اندازه آن ناز سياسي است که آن هم بستگي به کانديداي مورد نظر البته انتخابات رياست جمهوري يا مجلس دارد.
انتخابات رياست جمهوري خب از اهميت بيشتري برخوردار است و در قبال انتخابات مجلس بايد ناز سياسي بيشتري خرج کرد.
هستند افرادي که اگر قصد آمدن به عرصه انتخابات رياست جمهوري را داشته باشند رک و صريح بگويند مي‌آييم يا نه؟
اما در اين ميان شخصيت‌هاي ديگري هم ديده مي‌شوند که دو به شک مانده‌اند بيايند يا نه؟! همين دو به شک ماندنشان هم خود مزيت‌هايي دارد.
مهم‌ترين مزيت آن مطرح شدن نام آن شخص در فضاي انتخاباتي است. همين كه يک روز بگويند هنوز تصميمي درباره آمدن يا نيامدن نگرفته‌ام و روز ديگر بگويند که در حال بررسي هستم و يا اينگونه مطرح کنند که احساس تکليف کنم مي‌آيم؟! کفايت مي‌کند که نام آنها در رسانه‌ها باشد و مانور بيشتري در صحنه سياسي کشور در آستانه انتخابات بدهند.
اين اتفاق در هر دو طيف سياسي ديده مي‌شود. اصلاح‌طلبان البته بلاتکليف‌تر از اصولگرايان هستند. جناح اصلاح‌طلب هنوز نتوانسته با خود کنار بيايد چه برسد به اينکه بتواند با نظام و قانون کنار بيايد که اصلا در انتخابات شرکت بکند يا نکند؟!
به همين خاطر است که هر چند دکتر عارف به عنوان کانديداي اصلاح‌طلبان مطرح شده و خود نيز اين موضوع را اعلام کرده معتقد است که اگر مي‌خواهد وارد انتخابات رياست جمهوري دوره يازدهم شود بايد قواعد بازي رعايت شود علي‌الاصول بايد با حمايت اين اردوگاه بيايد.
جالب است که اصلاح‌طلبان اردوگاه رقيب را اردوگاه به‌هم ريخته‌اي مي‌دانند و اعتقاد دارند که اصولگرايان قرار نيست با هم کنار بيايند. اين اعتقاد اصلاح‌طلبان را عارف کانديداي احتمالي اصلاح‌طلبان گفته است.
هر چند اين آشفتگي در اردوگاه اصلاح‌طلبان به مراتب بيشتر است. مهم‌ترين دليل آن هم به اين خاطر است که جريان اصلاحات دچار بحران و خلاء رهبري است. اين خلاء رهبري باعث شده است که در اظهار نظرات اين طيف تشتت و چند‌گونه‌گويي رواج يابد و هر کدام که خود را بالا‌تر مي‌داند اظهار نظر مهمتري را مطرح کند. به همن خاطر است که هر چند تلاش مي‌شود که وحدت اصلاح‌طلبان به رخ کشيده شود اما با وجود اين فضا چنين چيزي اکنون وجود ندارد و بعيد است که بتوان در فرصت باقي مانده اين اتفاق را پيش‌بيني کرد.
به غير از عارف، نجفي نيز يکي از گزينه‌هاي اصلاح‌طلبان است که البته هنوز خود را به عنوان کانديدا معرفي نکرده، شايد بتوان گفت چراغ خاموش نجفي با چراغ روشن عارف در اردوگاه اصلاحات سياستي باشد که آنها پيگيري مي‌کنند. اما اين طيف هيچگاه با دو يا چند کانديدا وارد رقابت انتخابات رياست جمهوري دوره يازدهم نخواهد شد. چون در سال ۸۴ تجربه تلخ چند کانديدايي را چشيد.
اما از آن سو اصولگرايان هستند که قصد دارند اين بار خود رياست جمهوري را به دست بگيرند.
اکنون سه گزينه در ميان اصولگرايان مطرح است: ۱-علي‌اکبر ولايتي ۲-محمدباقر قاليباف ۳- حداد عادل. البته گزينه‌هاي ديگري در اردوگاه اصولگرايان مطرح هستند مانند محسن رضايي، پورمحمدي، حتي علي لاريجاني گرچه وي چند بار نامزدي خود را تکذيب کرده است. با اين اوصاف سه نفر اول شانس بيشتري براي انتخاب شدن خواهند داشت.
حبيب‌الله عسگراولادي دبيرکل جبهه پيروان خط امام و رهبري در اين باره معتقد است؛ ائتلاف ۲+۱ انتظارات ما را براي حضوري فعال در انتخابات رياست جمهوري برآورده نمي‌کند زيرا معتقديم تعداد بيشتري بايد حضور پيدا کنند.
چندي پيش اخباري از تشکيل ائتلاف ۱+۲ اصولگرايان منتشر شد و برخي جلسه ولايتي، قاليباف و حداد عادل را تحت عنوان اين ائتلاف رسانه‌اي کردند، غلامعلي حداد عادل در اين زمينه مي‌گويد: هدف اصلي ما وحدت اصولگرايان است، عنوان ۱+۲ ساخته روزنامه‌هاست. کساني که نمي‌خواهند وحدت حاصل شود، اين نمايشنامه را درست کرده‌اند.
علي‌اکبر ولايتي به عنوان نماينده اين سه نفر به ديدار آيت‌الله يزدي دبير جامعه مدرسين حوزه علميه قم رفت و محمدرضا باهنر دبيرکل جامعه اسلامي مهندسين هم از ديدار ولايتي، قاليباف و حداد عادل با آيت‌الله مهدوي‌کني، جنتي و عسگراولادي خبر داده و گفته بود؛ عسگراولادي در اين ديدار پيشنهاد اضافه شدن ۸ نفر به اين جمع را داده است.
اين جمع هر چند قرار است کارهاي هماهنگي در اردوگاه اصولگرايان را بر عهده داشته باشد اما هر يک از آنها پتانسيل بالايي براي کانديداتوري دارند.
در اين فضاي سياسي و انتخاباتي کشور هستند افرادي که بتوان روي آنها به عنوان کانديداي مطرح حساب باز کرد اما شايد شرايط حساس انتخابات آينده آنها را کمي محتاط کرده تا با وسواس خاصي در اين عرصه گام بگذارند.
هر چند اصولگرايان با تبري از فتنه‌گران و انحرافيون که دو تيغه قيچي هستند توانسته‌اند محور انتخابات را در دست بگيرند، نبايد از نتيجه انتخابات رياست جمهوري آينده نگران باشند چون پيروز اين انتخابات به احتمال زياد يکي از کانديداهاي اين طيف خواهد بود.
