در عرصه داخلی آمریکا میتوان تحریم را به عنوان جایگزین جنگ قبولاند و مخالفان را جنگطلب یا سازشکار توصیف کرد و بر این اساس ظاهری آرامشبخش درباره سیطره مداوم واشنگتن بر جهان تدارک دید.
نشریه نشنالاینترست با انتشار یادداشتی به این نکته اشاره کرده که بهترین شیوه برای اندیشه درباره نقش تحریمها در سیاست خارجی آمریکا، در نظر گرفتن آن به عنوان یک «اعتیاد» است.
در این یادداشت که از سوی نیکولای پترو، استاد صاحب کرسی مطالعات صلح در دانشگاه رودآیلند آمریکا نوشته شده، آمده است: ناتوانی در تغییر رفتار آماتورترین و کهنهترین دولتها برای کسانی که سکاندار تنها ابرقدرت جهان هستند، باید مسئلهای ناامیدکننده باشد. این مسئله قاعدتا باید به جستوجو برای یافتن راههای کاهش این حس ناکامی و اطمینانبخشی دوباره به آمریکاییها درباره سیطره جهانی دائمی آنها منتج شود. در این وضعیت، تحریمها میتواند به خوبی این مسئله را حل کند. اول از همه، تحریمها را میتوان به عنوان جایگزین جنگ به دیگران قبولاند و بر این مبنا مخالفان تحریم را میتوان بسته به گرایش و سابقه سیاسیشان به عنوان جنگطلب یا سازشکار به تصویر کشید. دوم، از آنجا که تاکنون معیارهای معناداری درباره موفقیت یا ناکامی [تحریمها] مطرح نشده است، موفقیت [تحریمها] تماما به نگاه افراد بستگی دارد. در این صورت، هرآنچه که رخ میدهد را میتوان به تحریمها نسبت داد - البته اگر در راستای منافع و مقاصد دولت باشد. در این شرایط به سختی میتوان سیاستمداران را مقصر اشتیاقشان در استفاده از تحریمها دانست.
با این حال، در نهایت کار، دستاورد سیاسی تحریمها از کف میرود؛ نامطبوع بودن جهان بار دیگر خود را بروز میدهد و سیاستمداران محتاج یک تغییر دیگر میشوند... دوستان آمریکا تلاش داشتند به ایالات متحده هشدار دهند که رفتار دمدمیمزاجش در حال صدمه زدن به آنها نیز است... نهایتا، در شرایطی که دیدگاه آمریکا به دنیا به محدوده شهر واشنگتن محدود میشود، چیزی غیر از تصویر و واقعنمایی رسانههای آمریکایی اهمیت نمییابد. با این وضعیت، تحریم تنها چیزی است که میتواند ظاهری آرامبخش را فراهم کند. تسنیم