فراز و نشیبها در این سالها همگی را به خواب غفلت برده بود تا از دوروبر خود غافل باشند و ندانند به جز رزمندگان دفاع مقدس و مدافعان حرم کدام یک از اقشار جامعه را میتوان در ردیف خادمان خاموش و بیادعا فرض کرد که امروز وقوف کامل پیدا کردیم و دیدیم طی شش ماه گذشته در پشت درهای بسته بیمارستانها و درمانگاهها چه گلهایی از بین بوستان پزشکان و پرستاران و دیگر خادمان آنها با ویروس کرونا پرپر شدند در حالی که پشت میز نشینان این حرفه در برجهای وزارتی، ستادی، استانی و حتی دانشگاهی ضمن مصون بودن، ترهای برای نیازمندان و دیگر آحاد بیمار جامعه خرد نمیکنند و تنها در فکر سپری کردن ساعات اداری در ساختمانهای فولادی هستند نه شیشهای! ظخطاهای کلان زمانی اتفاق میافتد که سعی بر تعویض مدیران ارشد میشود و قطعاً از میان کسانی برگزیده میگردند تا منزه باشند در حالی که آنچه که کم و بیش در دستگاهها ته نشین شده معمولاً از کسانی هستند که به میزها چسبیدهاند و مدیر اعزامی را پشت دیوارهای فولادی اما به ظاهر شیشهای زندان میکنند تا هرچه را صلاح و به صرفه است بداند و آنچه که منافع ته ماندهها را متزلزل میکند نفهمد زیرا از پشت درهای بسته و عملیات آرسن لوپنی مدیران دفتر خود بیخبرند.
امروز آنچه گره ناگشوده در دست دولت است وجود همین ارگانهای به ظاهر خدمتگزار اما در باطن مزاحم در امر اقتصاد است که میتواند مدیران کلان آن را نیز ناموفق جلوه دهد زیرا هر آنچه بذر در زمین اقتصاد میپاشند توسط همین ته ماندهها قبل از اینکه جوانه بزند خورده میشود!
سازمان غذا و دارو که مدیریت آن به عهده معاونت وزارت بهداشت است یکی از همین ارگانهای پرهزینه در دامنه دولت است که به نوعی مداخله در نظام اقتصاد و تولید به حساب میآید زیرا قانون و وظیفه حکم میکند تا قوه مجریه از بازار دور بماند تا زیرمجموعه تحت نفوذ آن قرار نگیرند! سازمان غذا و دارو به عنوان معاونتی در وزارت بهداشت، تشکیلاتی متمرکز در پایتخت است که در استانها نیز زیرمجموعه این حوزه در دانشگاههای علوم پزشکی میباشد و هزینه قابل توجهی از بودجه کشور را طی این سالها به اداره خود اختصاص داده است تا بتواند به وضعیت نابسامان غذا و بخصوص دارو سامان بخشد اما شاهد بودهایم که قوانین بازار و بخصوص مافیای جهانی بخش پزشکی در امور دارو این اجازه را به دولتها نمیدهند تا به راحتی بتوانند بر آن تسلط یابند که ناصرخسروها در تهران و مشابه آنها در شهرستانها نمونه بارز آنست زیرا طی چهار دهه گذشته نبض دارو را در دست داشته و از این طریق خسارات فراوانی به آحاد جامعه وارد نمودهاند که شاید به دلیل حضور پررنگ بخشی از بدنه دولتها در این زمینه بوده زیرا وظیفهای افزون بر نظارت نداشته اما حضور مصرانه گروهی در پایین دستیهای آن همچنان معضلات و چالشهای دارویی را علیرغم تمامی تلاشهای برونمرزی از نظر واردات و درون مرزی از جانب تولید نقش بر آب نموده است.
به نظر میرسد اگر چارت این سازمان از اجرا به نظارت کامل تبدیل گشته و اجازه اقتصاد باز داده شود نه تنها کسریهای نگران کننده توسط بخش خصوصی تأمین خواهد شد بلکه بسیاری از نیرنگها و زد و بندهای موسوم و مرسوم نقش بر آب میگردد و بالطبع وسعت گسترده این سازمان را نیز کوچک و کوچکتر کرده و قسمت اعظمی از فربگی دولت را کاهش میدهد. در این باره چند پروژه تحقیقی و میدانی پیرامون بنبستهای موجود در امر توزیع در سطح کشور و توسط سازمان مرکز غذا و دارو شده است که در صورت ضرورت، شرح ماجرا به منظور رفع مشکلات موجود مستند، رسانهای خواهد شد.
نویسنده: حسن روانشید