سالگرد هفتاد و ششمین سالگرد تاسیس سازمان ملل متحد با مشارکت سران و مقامات اعضا در نیویورک در حال برگزار است. این مراسم با سخنرانی و دیدارهای مقامات اعضا در حالی صورت میگیرد که نگاهی به کارنامه این سازمان نشانگر لزوم باز نگریهای اساسی در ساختار و سیاستهای آن است. امروز جهان با بحرانهای متعددی مواجه است که برخی همچون بحران اشغال فلسطین سابقهای طولانی دارند و برخی نیز عمری به طول یک دهه دارند که استمرار جنایات تروریستها در عراق و افغانستان تحت حمایت غرب، بحران جنگ در لیبی، اعمال تحریمهای غیر منطقی و غیر اصولی غرب علیه سایر کشورها ، جنگ یمن و نسل کشی یمنیها توسط ائتلاف سعودی، نمودی از اینهاست. در این میان بحرانهایی نیز هستند که قدمت آنها به یکی دو سال اخیر باز میگردد. بحران کرونا امروز در حالی اصلی ترین بحران جهان است که رفتارهای غیر اصولی بسیاری از کشورهای غربی مبنی بر احتکار واکسن کرونا و کارشکنی آنها در دست یابی سایر کشورها به واکسن و نیز کاسبیهای اقتصادی غرب که موجب شده تا با جوسازی واکسنهای غیر اروپایی نظیر واکسنهای چینی، روسی و ایرانی را ناکارآمد نشان داده تا به زعم خود به فروش واکسنهای خود بپردازند، تبعات اقتصادی بحران کرونا و نقش نظام سرمایه داری در تشدید این بحرانها و.. تنها بخش کوچکی از بحران جهان در دوران کروناست. نکته دیگر بحران افغانستان است که با خروج غیر مسئولانه آمریکا و ناتو رقم خورده است آنهایی که ادعا داشتند که به دنبال حمایت انسانی از مردم افغانستان هستند و مبارزه با تروریسم را در راس برنامههای خود دارند نه تنها اقدامی در این عرصهها صورت نداده اند بلکه گزارش سازمان ملل از نیاز ۱۸ میلیون افغان از ۴۰ میلیون نفر به کمک غذایی حکایت دارد در حالی که در کنار سلطه طالبان، گروههای تروریستی همچون داعش نیز تحت حمایت اشغالگران فعال شدهاند. بحران دیگر در صحنه بینالملل که این روزها ایجاد شده است اقدام آمریکا و انگلیس در تسلیح استرالیا به زیردریایی اتمی است که مخل امنیت جهانی است و میتواند موجب رقابت تسلیحاتی سراسری گردد. این امور در حالی تنها بخشی از بحرانهای اصلی جهان است که یک نکته در تمام این امور مشاهده میشود و آن بدعهدی نظام سرمایه داری است که برای منافع خویش جهانی را به بحران کشانده است. اکنون وقت آن است که سازمان ملل از وضعیت بی ملل بودن خارج و با رویکرد چند جانبه گرایانه به مقابله با یک جانبه گرایی بحرانساز نظام سرمایه داری بپردازد در غیر این صورت سازمان ملل سرنوشتی مشابه جامعه ملل خواهد داشت و آن حذف این سازمان از عرصه نظام بینالملل خواهد بود.
نویسنده: قاسم غفوری
نویسنده: قاسم غفوری