درباره نادر طالب زاده و نگاهش به رسانه و سیاست، روایت‌ها بسیار است اما شاید متقن ترین توصیف درباره او و طرز فکرش، مطالبی است که توسط شاگردان، دوستان و نزدیکانش بیان شده است.
به تعبیر آنها «حاج نادر» نه شاگردپروری بلکه استادپروری می‌کرد و معتقد بود، افراد را باید به گونه‌ای بار آورد که خود استاد باشند.
با چنین تعبیری «نادر طالب زاده مستندسازانی استاد تربیت کرد و توانست به واسطه سال ها زندگی و تحصیل در غرب، سطح آگاهی و اشراف شاگردانش را نسبت به تولیدات غربی بالا ببرد.»
به گزارش ایسنا، سال گذشته در چنین روزی نادر طالب زاده ـ مجری، مستندساز، تهیه کننده ـ صداوسیما بر اثر نارسایی قلبی جان خود را از دست داد. دی ماه ۱۴۰۰ در مراسم افتتاحیه جشنواره عمار بود که عنوان شد نادر طالب‌زاده به دلیل نارسایی قلبی به سی‌سی‌یو منتقل شده است. شرایط جسمی او مدتی بعد بهتر و از بیمارستان مرخص شد اما چند ماه بعد بار دیگر بیماری به سراغش آمد و پس از یک هفته بستری شدن در بیمارستان در سن ۶۹ سالگی درگذشت.
عموم مردم، نادر طالب زاده را بیشتر با اجرای برنامه های سیاسی و بعضا گفت وگو با چهره های جنجالی رسانه‌ای در غرب می شناختند؛ برنامه «راز» این مجری در شبکه چهار و همچنین برنامه هایی که در شبکه افق اجرا کرد و انتقادش به سیاست های امریکا و رسانه های این کشور، در دوره خود بسیاری از نگاه ها را به خود معطوف کرده بود.
طالب زاده فعالیتش در صداوسیما را از ۱۳۵۹ و با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کرد. او در سال ۱۳۸۴ سریال «بشارت منجی» را کارگردانی کرد که زنده یاد فتحعلی اویسی هم در نقش پونتیوس پیلاطس (فردی که بر خلاف میلش به تصلیب عیسی مسیح (ع) حکم کرد) مقابل دوربین او رفت.
در مراسم بزرگداشتی که سال گذشته برای نادر طالب زاده در مسجد بلال صداوسیما برگزار شد، حسین صفار هرندی در توصیف وی گفته بود: حاج نادر معتقد بود باید که به امریکا خبرنگار اعزام کنیم تا واقعیت‌های این کشور را بازگو کنند. واقعیت‌هایی که سردمداران آمریکایی از افشای آن هراس دارند.
به گفته وی «مرحوم حاج نادر بدون جعل، روایتی غیررسمی برای جامعه غربی و آمریکایی فراهم کرد و این همان واقعیتی است که آنها در میان خودشان نیز کتمان می‌کردند. در واقع و به عبارتی، قرائت آن جامعه را از زبان اندیشمندان و دانشمندانشان برجسته کرد.»
صفار هرندی با یادآوری اظهارات نادر طالب زاده، خاطرنشان کرده بود که او به فاصله تکنولوژیکی ایران با غرب آگاه بود اما می گفت، چیزی که ما داریم و آن طرف خریدار دارد و اگر ما بتوانیم خوب عرضه کنیم فاصله تکنولوژیکی ما را می تواند جبران کند، قدرت پیام است.
بیژن نوباوه هم تاکید کرده بود که طالب زاده با ارتباط موثر با اندیشمندان آمریکایی توانست از داخل دستگاه حاکمه آمریکا افرادی را شناسایی کند که به شکست آمریکا اذعان می‌کردند و می‌کنند. او که با نادر طالب زاده از سالیانی دور آشنا بود و تفکرات او و شهید آوینی را می‌شناخت، اظهار کرده بود، همین روحیه انقلابی طالب زاده سبب شد تا جمعی از نخبگان را در رسانه هدایت و رهبری کند؛ «وی افراد خوش فکر را شناسایی، انتخاب و به آنها برای نشر باورهایشان در رسانه کمک می‌کرد.»
به اعتقاد نوباوه، طالب زاده را باید نوگرایی انقلابی دانست؛ چراکه کوشید و توانست اهمیت رسانه را ترسیم کند و بحث رسانه را در تراز بالاتری قرار دهد.
به تعبیر آنها «حاج نادر» نه شاگردپروری بلکه استادپروری می‌کرد و معتقد بود، افراد را باید به گونه‌ای بار آورد که خود استاد باشند.
با چنین تعبیری «نادر طالب زاده مستندسازانی استاد تربیت کرد و توانست به واسطه سال ها زندگی و تحصیل در غرب، سطح آگاهی و اشراف شاگردانش را نسبت به تولیدات غربی بالا ببرد.»
به گزارش ایسنا، سال گذشته در چنین روزی نادر طالب زاده ـ مجری، مستندساز، تهیه کننده ـ صداوسیما بر اثر نارسایی قلبی جان خود را از دست داد. دی ماه ۱۴۰۰ در مراسم افتتاحیه جشنواره عمار بود که عنوان شد نادر طالب‌زاده به دلیل نارسایی قلبی به سی‌سی‌یو منتقل شده است. شرایط جسمی او مدتی بعد بهتر و از بیمارستان مرخص شد اما چند ماه بعد بار دیگر بیماری به سراغش آمد و پس از یک هفته بستری شدن در بیمارستان در سن ۶۹ سالگی درگذشت.
عموم مردم، نادر طالب زاده را بیشتر با اجرای برنامه های سیاسی و بعضا گفت وگو با چهره های جنجالی رسانه‌ای در غرب می شناختند؛ برنامه «راز» این مجری در شبکه چهار و همچنین برنامه هایی که در شبکه افق اجرا کرد و انتقادش به سیاست های امریکا و رسانه های این کشور، در دوره خود بسیاری از نگاه ها را به خود معطوف کرده بود.
طالب زاده فعالیتش در صداوسیما را از ۱۳۵۹ و با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کرد. او در سال ۱۳۸۴ سریال «بشارت منجی» را کارگردانی کرد که زنده یاد فتحعلی اویسی هم در نقش پونتیوس پیلاطس (فردی که بر خلاف میلش به تصلیب عیسی مسیح (ع) حکم کرد) مقابل دوربین او رفت.
در مراسم بزرگداشتی که سال گذشته برای نادر طالب زاده در مسجد بلال صداوسیما برگزار شد، حسین صفار هرندی در توصیف وی گفته بود: حاج نادر معتقد بود باید که به امریکا خبرنگار اعزام کنیم تا واقعیت‌های این کشور را بازگو کنند. واقعیت‌هایی که سردمداران آمریکایی از افشای آن هراس دارند.
به گفته وی «مرحوم حاج نادر بدون جعل، روایتی غیررسمی برای جامعه غربی و آمریکایی فراهم کرد و این همان واقعیتی است که آنها در میان خودشان نیز کتمان می‌کردند. در واقع و به عبارتی، قرائت آن جامعه را از زبان اندیشمندان و دانشمندانشان برجسته کرد.»
صفار هرندی با یادآوری اظهارات نادر طالب زاده، خاطرنشان کرده بود که او به فاصله تکنولوژیکی ایران با غرب آگاه بود اما می گفت، چیزی که ما داریم و آن طرف خریدار دارد و اگر ما بتوانیم خوب عرضه کنیم فاصله تکنولوژیکی ما را می تواند جبران کند، قدرت پیام است.
بیژن نوباوه هم تاکید کرده بود که طالب زاده با ارتباط موثر با اندیشمندان آمریکایی توانست از داخل دستگاه حاکمه آمریکا افرادی را شناسایی کند که به شکست آمریکا اذعان می‌کردند و می‌کنند. او که با نادر طالب زاده از سالیانی دور آشنا بود و تفکرات او و شهید آوینی را می‌شناخت، اظهار کرده بود، همین روحیه انقلابی طالب زاده سبب شد تا جمعی از نخبگان را در رسانه هدایت و رهبری کند؛ «وی افراد خوش فکر را شناسایی، انتخاب و به آنها برای نشر باورهایشان در رسانه کمک می‌کرد.»
به اعتقاد نوباوه، طالب زاده را باید نوگرایی انقلابی دانست؛ چراکه کوشید و توانست اهمیت رسانه را ترسیم کند و بحث رسانه را در تراز بالاتری قرار دهد.