خانه، جایی که هر خانواده به آن نیاز دارد تا آرامش یک روز کاری را در آن به در کند،اما چند سالی است که مسکن برای آنهایی که صاحب و مالک نیستند، کابوس شده است.
هر دولتی که بر سر کار آمده وعده داده که مشکل مسکن را حل خواهد اما حتی طرح مسکن مهر هم نتوانست گرانی و کمبود بازار مسکن را رفع کند. هر ساعت و هر روز بر قیمت مسکن افزوده می‌شود و با این افزایش مستأجران نیز افسرده‌تر و درمانتر از قبل که برای تمدید سال بعد چه باید کنند.
در قانون اساسی صراحتاً آمده به مسئله مسکن اشاره شده است. در اصل ۳۱ قانون اساسی تأکید شده؛ «داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی است. دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که نیازمندترند به خصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.»
قانون دولت را موظف کرده تا برای تأمین مسکن آنهایی که اولویت دارند اقدام کند اما در طول سال‌ها طرحی که توانست بخشی از نیازها را برآورده کند مسکن مهر بود که البته این طرح نیز با نواقصی همراه بود. که بودنش قطعاً بهتر از نبودن آن بود.
وزیر راه و شهرسازی دولت پیشین از این که حتی یک واحد مسکن مهر را نساخت به خود افتخار کرد که این خود یکی از قصورها و ترک فعل‌هایی بود که او مرتکب شد و قطعا نیاز به رسیدگی است.
اما در دولت سیزدهم یکی از وعده‌های بزرگی که از همان ابتدا داده شد و رئیس جمهور نیز آن را مطرح کرد ساخت ۴ میلیون واحد مسکن در طول ۴ سال بود. این وعده بزرگی بود که از همان ابتدا با واکنش‌هایی همراه گشت، برخی اعتقاد داشتند چنین حجمی از ساخت مسکن غیر ممکن است و نهایتاً بتوان سالی ۵۰۰ هزار واحد مسکن ساخت اما برخی دیگر معتقد بودند که می‌توان در طول ۴ سال چهار میلیون واحد مسکن را ساخت و به متقاضیان تحویل داد. هدف از این طرح جلوگیری از افزایش بی رویه و بی‌ضابطه قیمت مسکن بود.
اکنون که از عمر دولت سیزدهم بیش از یکسال می‌گذرد هنوز هیچی واحدی به متقاضیان تحویل داده نشده و حتی برخی از آنهایی که ثبت نام کرده‌اند، با توجه به شرایط موجود در اجرای طرح، انصراف داده‌اند.
علاوه بر آن، طرح مالیات بر خانه‌های خالی نیز که در مجلس شورای اسلامی مصوب شد، نتوانست از سرعت تند افزایش قیمت مسکن بکاهد. طرح مالیات بر خانه‌های خالی به درستی اجرا نشد و در واقع قانونی بدون تأثیر بود.
رستم قاسمی وزیر مستعفی وزارت راه و شهرسازی در طول وزارتش نتوانست حتی به بخشی از تعهدات دولت در ساخت یک میلیون مسکن در سال عمل کند و سرانجام به دلیل بیماری از وزارت کناره گیری کرد.
پس از آن مهرداد بذرپاش برای وزارت مسکن و شهرسازی معرفی شد که قرار است مجلس امروز به او رأی اعتماد بدهد یا تایید نکند،اما آنچه از برایند مجلس دیده می‌شود نمایندگان با بذرپاش موافقند و اعتقاد دارند که او توانایی اداره وزارت راه و شهرسازی را دارد در حالی که همین اعتقاد برای وزیر پیشین نیز وجود داشت.
دولت آقای رئیسی تا پاپان دوره اول خود زمان زیادی ندارد و این زمان باقی مانده از ۴ سال اول، در چشم به هم زدنی پایان می‌یابد. در فرصت باقی مانده برای آن که اعتماد مردم صدمه نبیند، باید در زمینه مسکن اقدامی انجام دهد که نمود آن برای مردم احساس شود.
اوضاع مسکن بسیار وخیم است و این مسئله فشار زیادی بر مردم وارد کرده و بخش هنگفتی از درآمد خانوارها به تأمین مسکن و اجاره آن اخصاص می‌یابد. حال آیا اقای مهرداد بذر پاش توانایی اجرای طرح مسکن ملی را دارد؟
سال‌ها پیش سفری کاری به کوبا داشتم، مردم از چند مسئله نگرانی نداشتند، مسکن،بهداشت و درمان و آموزش،همه اینها رایگان بود و هنوزهم هست. در قانون اساسی ما نیز چنین است، بهداشت و درمان و آموزش رایگان،تهیه مسکن نیز بر عهده دولت و دولت‌ها است اما می‌بینیم که چنین مسائل مهمی بر زمین مانده است.
نویسنده: محمد صفری
هر دولتی که بر سر کار آمده وعده داده که مشکل مسکن را حل خواهد اما حتی طرح مسکن مهر هم نتوانست گرانی و کمبود بازار مسکن را رفع کند. هر ساعت و هر روز بر قیمت مسکن افزوده می‌شود و با این افزایش مستأجران نیز افسرده‌تر و درمانتر از قبل که برای تمدید سال بعد چه باید کنند.
در قانون اساسی صراحتاً آمده به مسئله مسکن اشاره شده است. در اصل ۳۱ قانون اساسی تأکید شده؛ «داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی است. دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که نیازمندترند به خصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.»
قانون دولت را موظف کرده تا برای تأمین مسکن آنهایی که اولویت دارند اقدام کند اما در طول سال‌ها طرحی که توانست بخشی از نیازها را برآورده کند مسکن مهر بود که البته این طرح نیز با نواقصی همراه بود. که بودنش قطعاً بهتر از نبودن آن بود.
وزیر راه و شهرسازی دولت پیشین از این که حتی یک واحد مسکن مهر را نساخت به خود افتخار کرد که این خود یکی از قصورها و ترک فعل‌هایی بود که او مرتکب شد و قطعا نیاز به رسیدگی است.
اما در دولت سیزدهم یکی از وعده‌های بزرگی که از همان ابتدا داده شد و رئیس جمهور نیز آن را مطرح کرد ساخت ۴ میلیون واحد مسکن در طول ۴ سال بود. این وعده بزرگی بود که از همان ابتدا با واکنش‌هایی همراه گشت، برخی اعتقاد داشتند چنین حجمی از ساخت مسکن غیر ممکن است و نهایتاً بتوان سالی ۵۰۰ هزار واحد مسکن ساخت اما برخی دیگر معتقد بودند که می‌توان در طول ۴ سال چهار میلیون واحد مسکن را ساخت و به متقاضیان تحویل داد. هدف از این طرح جلوگیری از افزایش بی رویه و بی‌ضابطه قیمت مسکن بود.
اکنون که از عمر دولت سیزدهم بیش از یکسال می‌گذرد هنوز هیچی واحدی به متقاضیان تحویل داده نشده و حتی برخی از آنهایی که ثبت نام کرده‌اند، با توجه به شرایط موجود در اجرای طرح، انصراف داده‌اند.
علاوه بر آن، طرح مالیات بر خانه‌های خالی نیز که در مجلس شورای اسلامی مصوب شد، نتوانست از سرعت تند افزایش قیمت مسکن بکاهد. طرح مالیات بر خانه‌های خالی به درستی اجرا نشد و در واقع قانونی بدون تأثیر بود.
رستم قاسمی وزیر مستعفی وزارت راه و شهرسازی در طول وزارتش نتوانست حتی به بخشی از تعهدات دولت در ساخت یک میلیون مسکن در سال عمل کند و سرانجام به دلیل بیماری از وزارت کناره گیری کرد.
پس از آن مهرداد بذرپاش برای وزارت مسکن و شهرسازی معرفی شد که قرار است مجلس امروز به او رأی اعتماد بدهد یا تایید نکند،اما آنچه از برایند مجلس دیده می‌شود نمایندگان با بذرپاش موافقند و اعتقاد دارند که او توانایی اداره وزارت راه و شهرسازی را دارد در حالی که همین اعتقاد برای وزیر پیشین نیز وجود داشت.
دولت آقای رئیسی تا پاپان دوره اول خود زمان زیادی ندارد و این زمان باقی مانده از ۴ سال اول، در چشم به هم زدنی پایان می‌یابد. در فرصت باقی مانده برای آن که اعتماد مردم صدمه نبیند، باید در زمینه مسکن اقدامی انجام دهد که نمود آن برای مردم احساس شود.
اوضاع مسکن بسیار وخیم است و این مسئله فشار زیادی بر مردم وارد کرده و بخش هنگفتی از درآمد خانوارها به تأمین مسکن و اجاره آن اخصاص می‌یابد. حال آیا اقای مهرداد بذر پاش توانایی اجرای طرح مسکن ملی را دارد؟
سال‌ها پیش سفری کاری به کوبا داشتم، مردم از چند مسئله نگرانی نداشتند، مسکن،بهداشت و درمان و آموزش،همه اینها رایگان بود و هنوزهم هست. در قانون اساسی ما نیز چنین است، بهداشت و درمان و آموزش رایگان،تهیه مسکن نیز بر عهده دولت و دولت‌ها است اما می‌بینیم که چنین مسائل مهمی بر زمین مانده است.
نویسنده: محمد صفری