سرانجام نتایج انتخابات کنست رژیم صهیونیستی برگزار شد و ائتلاف لیکود به رهبری نتانیاهو توانست با ۶۴ کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست را به دست آورد. این امر به معنای آن است که نتانیاهو بار دیگر می‌تواند به عرصه قدرت باز گردد. این نتایج در حالی رقم خورده است که نگاهی به وضعیت داخلی رژیم صهیونیستی چند اصل را آشکار می سازد.
نخست آنکه پیروزی نتانیاهو برگرفته از ارای جریان‌های راست افراطی بوده است که همواره بر اصل کشتار و اشغالگری گسترده تاکید داشته‌اند. به عبارتی دیگر نتانیاهو با رویکرد به جریان‌هایی که رادیکالیسم را ترویج و اجرا می‌کنند بر مسند قدرت می‌نشیند لذا برای حفظ آن نیز گزینه‌ای به تشدید افراطی گری نخواهد داشت. هر چند که نتانیاهو سعی دارد تا خود را فردی اقتدار گرا معرفی نماید اما شرایط فلسطینی‌ها چنان است که برخلاف گذشته دیگر پذیرنده این رویکردها نبوده و بر میزان مقاومت آنها افزوده شده است. زمانی صرفا غزه عامل تقابلی فلسطینی‌ها در برابر این رژیم بوده است حال انکه امروز فرماندهی مشترک با تکیه بر غزه، کرانه باختری و اراضی اشغالی ۱۹۴۸ رویکرد مقاومتی را در پیش گرفته‌اند چنانکه امروز بیشترین عملیات استشهادی در اراضی اشغالی اجرا می‌گردد. بازگشت فردی با سابقه نتانیاهو با کابینه‌ای افراطی موجب تضعیف جریان سازشکاری همچون ابومازان رئیس تشکیلات خودگردان خواهد شد که تقویت کننده جریان مقاومت است.
دوم آنکه بخش قابل توجهی از جامعه صهیونیستی به دلیل فساد فردی و خانوادگی نتانیاهو با او مخالف بوده و اکنون نیز رای آوری وی نه به دلیل رضایت جمعی بلکه برگرفته از اشتباه لاپید نخست وزیر کنونی در ائتلاف با جریان‌های سیاسی بوده که زمینه ساز پیروزی لاپید. با توجه به سیاست های نژادپرستانه نتانیاهو شکاف قومی و فرهنگی در اراضی اشغالی نیز تشدید خواهد شد که نتیجه آن نیز تشدید اعتراض‌ها و نابسامانی‌های داخلی این رژیم است.
سوم آنکه در همین حال برخی کشورهای عربی با بودن افرادی همچون لاپید سازش با صهیونیست‌ها توجیه می کردند اما با آمدن نتانیاهو این روند با چالش مواجه شده و اهداف منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای صهیونیست‌ها نیز با مشکل همراه خواهد شد. بر این اساس پیروزی نتانیاهو در اصل زوال رژیم صهیونیستی است و نه یک پیروزی چنانکه بسیاری از شهرک نشینان اذعان کرده‌اند که این رژیم ۲۵ سال اینده را نخواهد دید.

^{نویسنده: علی تتماج}