شواهد می‌گوید محسن جعفری‌راد خود به زندگی خویش پایان داده است و اختلاف نظری در این موضوع نیست اما گره زدن این خودکشی به جریان بازداشت وی، به پروژه‌ای در راستای ماموریت ایران اینترنشنال و شبکه سخیف منوتو دامن می‌زند.
به گزارش فارس محسن جعفری‌راد خبرنگار و منتقد سینمایی چند روزی است که از دنیا رفته است؛ این روشن‌ترین وجه ماجراست. همچنین همه آن‌هایی که خبر درگذشت وی را مخابره کرده‌اند، بر این موضوع اتفاق نظر دارند که علت مرگ وی «خودکشی» بوده است؛ اما در بازار داغ کشته‌سازی معاندین، حتی این خودکشی هم از دست کشته‌سازان در امان نماند!
داستان از آنجا شروع شد که هوشنگ گلمکانی کارگردان و منتقد سینما با اعلام خبر فوت جعفری‌راد در پستی نوشت: «امروز صبح همکار سابق‌مان محسن جعفری‌راد، منتقد و نویسنده‌ای که در چند سال اخیر به فیلم ساختن و همکاری با تلویزیون روی آورده بود، با خوردن تعدادی قرص در ۳۶ سالگی خودکشی کرد. او چند هفته پیش در جریان ناآرامی‌های کرج، هنگام رفتن به خانه‌اش دستگیر شد و وقتی که توانست پس از حدود دو هفته سرانجام هویت و حرفه‌اش را توضیح دهد و معلوم شد در تظاهرات حضور نداشته، آزاد شد، اما... درگذشت محسن را به همسرش و سایر بازماندگان تسلیت می‌گوییم».
آشکارا ادبیات به کار رفته در این پیام به نحوی خبر را منتقل می‌کند که گویی بین بازداشت جعفری‌راد با خودکشی وی ارتباط مستقیم و دقیقی وجود دارد و این خودکشی پس از آزاد شدن از زندان رخ داده است؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد آزاد شدن وی حدود چهل روز پیش از درگذشتش رخ داده است! و یافتن رابطه معنادار بین این دو موضوع خیلی
دور از ذهن است. موضوع زمانی روشن‌تر شد که شاهین شجری‌کهن دبیر ماهنامه «فیلم امروز» توضیحات بیشتری در این باره داد و نوشت: «همکار و دوستمان محسن جعفرى‌راد بیش از دو ماه پیش در مقابل منزلش و نه در تظاهرات اعتراضى، بازداشت شد و بعد از دو هفته، حدود چهل روز پیش آزاد شد. از آن زمان مشغول کار روى فیلمنامه‌اى از همکار دیگرمان دامون قنبرزاده و پیگیرى ساخت مستند بلند جدیدى بود.»
در تحلیل نهایی ساختن ماجراى شبهه‌دار باعث مى‌شود اعتبار وقایع قطعى و اثبات‌شده هم زیر سوال برود.
خودکشى تلخ محسن مثل هر انسان دیگرى حاصل جمع دردهاى سالیان دراز است؛ و رابطه مستقیمی با روزهای بازداشت وی ندارد. ممکن است آن بازداشت هم یکی از مجموع همان دردهای سالیان باشد، اما نمی‌توان با قطعیت بر روی این موضوع تاکید کرد. اینکه محسن دو روز بعد از آزادى خودکشى کرد درست نیست و دروغی بزرگ است. با این وجود، گلمکانی و شرکا به نحوی به این موضوع پرداخته‌اند که رویکرد آن‌ها از رویکرد شبکه سعودی ایران اینترنشنال قابل تشخیص نیست.
مرتبط ساختن فوت این منتقد سینمایی به بازداشت وی، به وضوح یک بزرگنمایی آمیخته به فریب است که قصدی جز تشویش اذهان عمومی نمی‌تواند داشته باشد. این روزها نیازی نیست در بین رسانه‌های معاند به دنبال دروغ و دغل بگردیم؛ بلکه اگر سری بچرخانیم، در بین منفعت‌طلبان داخلی نیز چنین مواردی پیدا می‌کنیم.
به گزارش فارس محسن جعفری‌راد خبرنگار و منتقد سینمایی چند روزی است که از دنیا رفته است؛ این روشن‌ترین وجه ماجراست. همچنین همه آن‌هایی که خبر درگذشت وی را مخابره کرده‌اند، بر این موضوع اتفاق نظر دارند که علت مرگ وی «خودکشی» بوده است؛ اما در بازار داغ کشته‌سازی معاندین، حتی این خودکشی هم از دست کشته‌سازان در امان نماند!
داستان از آنجا شروع شد که هوشنگ گلمکانی کارگردان و منتقد سینما با اعلام خبر فوت جعفری‌راد در پستی نوشت: «امروز صبح همکار سابق‌مان محسن جعفری‌راد، منتقد و نویسنده‌ای که در چند سال اخیر به فیلم ساختن و همکاری با تلویزیون روی آورده بود، با خوردن تعدادی قرص در ۳۶ سالگی خودکشی کرد. او چند هفته پیش در جریان ناآرامی‌های کرج، هنگام رفتن به خانه‌اش دستگیر شد و وقتی که توانست پس از حدود دو هفته سرانجام هویت و حرفه‌اش را توضیح دهد و معلوم شد در تظاهرات حضور نداشته، آزاد شد، اما... درگذشت محسن را به همسرش و سایر بازماندگان تسلیت می‌گوییم».
آشکارا ادبیات به کار رفته در این پیام به نحوی خبر را منتقل می‌کند که گویی بین بازداشت جعفری‌راد با خودکشی وی ارتباط مستقیم و دقیقی وجود دارد و این خودکشی پس از آزاد شدن از زندان رخ داده است؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد آزاد شدن وی حدود چهل روز پیش از درگذشتش رخ داده است! و یافتن رابطه معنادار بین این دو موضوع خیلی
دور از ذهن است. موضوع زمانی روشن‌تر شد که شاهین شجری‌کهن دبیر ماهنامه «فیلم امروز» توضیحات بیشتری در این باره داد و نوشت: «همکار و دوستمان محسن جعفرى‌راد بیش از دو ماه پیش در مقابل منزلش و نه در تظاهرات اعتراضى، بازداشت شد و بعد از دو هفته، حدود چهل روز پیش آزاد شد. از آن زمان مشغول کار روى فیلمنامه‌اى از همکار دیگرمان دامون قنبرزاده و پیگیرى ساخت مستند بلند جدیدى بود.»
در تحلیل نهایی ساختن ماجراى شبهه‌دار باعث مى‌شود اعتبار وقایع قطعى و اثبات‌شده هم زیر سوال برود.
خودکشى تلخ محسن مثل هر انسان دیگرى حاصل جمع دردهاى سالیان دراز است؛ و رابطه مستقیمی با روزهای بازداشت وی ندارد. ممکن است آن بازداشت هم یکی از مجموع همان دردهای سالیان باشد، اما نمی‌توان با قطعیت بر روی این موضوع تاکید کرد. اینکه محسن دو روز بعد از آزادى خودکشى کرد درست نیست و دروغی بزرگ است. با این وجود، گلمکانی و شرکا به نحوی به این موضوع پرداخته‌اند که رویکرد آن‌ها از رویکرد شبکه سعودی ایران اینترنشنال قابل تشخیص نیست.
مرتبط ساختن فوت این منتقد سینمایی به بازداشت وی، به وضوح یک بزرگنمایی آمیخته به فریب است که قصدی جز تشویش اذهان عمومی نمی‌تواند داشته باشد. این روزها نیازی نیست در بین رسانه‌های معاند به دنبال دروغ و دغل بگردیم؛ بلکه اگر سری بچرخانیم، در بین منفعت‌طلبان داخلی نیز چنین مواردی پیدا می‌کنیم.