سرمایه‌های ریز یا همان مزد تلاش و کاری که آحاد فقیر و دهک‌های پایین جامعه با مشقت به دست می‌آورند، اگرچه در ظاهر قلیل و بی‌ارزش به نظر می‌رسد اما اگر تجمیع شود می‌تواند به قدرتی بزرگ تبدیل تا به‌واسطه آن گروه کوچکی که تا قبل از این‌ها به هزار فامیل شهرت داشتند و امروز اسامی دهان‌پرکن دیگری دارند بتوانند زندگی رویایی را برای خود و چند نسل بعد رقم بزنند.
به‌منظور به ثمر رسیدن این مهم تا پیش‌ازاین‌ها که انسجام و اتحاد چندانی وجود نداشت، قدر پول در میان چند طایفه دست‌به‌دست و نسل به نسل می‌گشت و بزرگانی به نام ارباب و خان و امثالهم در گوشه و کنار قد علم می‌کردند تا دژهایی بنا کنند و در پناه دیوارهای بلند آن، جامعه پایین‌دستی را به بیگاری کشیده و گرسنه و ناتوان و بیمار رها سازند در حال که خود و عوامل و انصارشان در ناز و نعمت بسر می‌بردند که البته تمامی این حق‌کشی‌ها شبهه‌ناک و آن ائتلاف‌های پرهزینه برای خالی کردن جیب قشرهای پایین جامعه بود تا همیشه نیازمند اربابان باشند.
این بدعت‌های ناپسند در آغاز و اوایل انقلاب اسلامی و تحت تأثیر پیامدهای مثبت، مکتب اسلام ناب به‌مرورزمان مضمحل شد تا روزبه‌روز اقشار ضعیف هم بتوانند سری در میان سرهای جامعه پیدا کنند؛ اما هنوز این معضل به‌طور کامل رفع نشده و سناریوی های دیگری پشت تابلوی اتاق‌های بازرگانی به نمایش گذاشته می‌شود تا اهداف تعریف‌شده مثبت آن به‌سوی بهره‌کشی غلط از همان سرمایه‌های ریز ادامه یابد و گروه‌هایی متعددتر به بازی هزینه کردن درآمدهای مختصر خود در بسترهایی چون بورس، خودرو، سکه و ارز قدرت پول کشور را وسوسه کنند که در این میان، کمتر منتقد دلسوزی پیدا می‌شد تا به دنبال عوامل پشت پرده این بازی‌ها بگردد درحالی‌که اینگونه اماکن محدود اما شکیل و پرهزینه در جای‌جای کشور قد می‌کشیدند و پشتوانه درآمدهای صوری از محل تجارت‌هایی که بعضا مشکوک به نظر می‌رسید پول‌هایشان را به ارزش‌افزوده‌های رویایی تبدیل می‌نمودند! و این پدیده ایست رهاورد غرب که چون در نظر کارشناسان و مشاوران بازار اقتصاد خوش جلوه می‌کرد، در اختیار صاحبان پول و قدرت قرار گرفت تا به‌عنوان یک بیزینس از آن استفاده شود،
سونامی بهره‌وری مالکانه از پول‌های ریز جامعه به‌مرورزمان و با نام‌ها و عنوان‌های دیگر و با چراغ خاموش لنگان‌لنگان به قاره آسیا هم نفوذ کرد تا مکان‌هایی به‌ظاهر کارشناسی شده را در کشورهای در حال پیشرفت تغییر ماهیت دهد که از نفوذ آن‌ها به نفع جیب‌های گشاد خود استفاده کنند! دبیر کل اتاق بازرگانی و صنایع شیخ‌نشین امارات متحده عربی که الگوی اقتصادی مکیدن سرمایه‌های کوچک از غرب را در قسمتی از قاره آسیا بازسازی می‌کند و نقش پررنگی در اجرای این پروژه داشته و دارد در دومین نشست ACD که هفته پیش در اصفهان برگزار شد اینگونه گفته که «فرصتی به وجود آمده تا با توسعه شبکه‌سازی، خدمات خودمان را ارتقا دهیم، اولین وظیفه ما به‌عنوان اتاق بازرگانی این است که تجارت را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم و برای ارتقاء شبکه‌سازی ارتباط اتاق‌ها را بهبود بخشیم، از رئیس اتاق بازرگانی اصفهان و اعضاء این مجموعه بابت میزبانی بسیار خوب تشکر می‌کنیم، باعث افتخار است که امروز در این مجمع حضور داریم، ما برای اولین بار است که به اصفهان می‌آییم. روز گذشته با یک اصفهان گردی در سطح شهر متوجه شدیم، اصفهان یکی از شهرهای زیبا برای گردشگری است.»
متن کامل سخنان این دبیر کل عضو ACD حاکی از آن است که امارات متحده به‌عنوان دلال و واسطه تأمین اقلام بی‌کیفیت برای ایران و منطقه، امروز تصمیم گرفته است به سراغ جذب سرمایه دیگری چون پتانسیل‌های گردشگری در ایران و بخصوص شهر اصفهان برود و ضمن استفاده از این ابرموزه تاریخی، اصحاب صنایع‌دستی آن را که این روزها با چالش نقدینگی مواجه‌اند به ثمن بخس مصادره نماید تا همچنان چپاول سرمایه‌های ریز ادامه داشته باشد. نگاهی به هزینه‌های چند ده‌میلیاردی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی اصفهان طی چند ماه گذشته و امروز در ادامه برای برگزاری نشست‌های بعدی نشان می‌دهد مشکلات پیچیده اقتصادی کشور و جهش تورم بی‌نظیر و به روایتی ۷۰ درصدی منوط به همین ریخت‌وپاش‌هایی است که تا قبل از آن در نیازهای پایین‌دستی ازجمله تیم‌های فوتبال به انجام می‌رسیده و در ادامه توسعه یافته است. درحالی‌که فقر بودجه‌های جاری طی این سال‌ها باعث شده تا کشور را با بحران‌هایی چون کمبود شدید دارو و اقلام پزشکی استراتژیک مواجه سازد.
نخستین نشست اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو ACD در سال ۲۰۲۱ در کشور ترکیه تحت عنوان TOBB برگزار شد اما نه به این عظمت و هزینه‌های کلان که امروز در اصفهان غیر برخوردار ارائه شد که بار دیگر بعضی از اعضای کشورهای غرب‌زده را تحریک کند تا با دیدن اینهمه پذیرایی رویایی به نحوی از انحاء پای این سفره گسترده اما بدهکار به بیمه‌ها بایت درمان بازنشستگان چمباتمه بزنند و سرمایه‌های ریز جامعه دهک‌های پایین را با ترفندهای اقتصادی به واردات پسماندهایی چون قلاده و غذای حیوانات تبدیل نمایند! عقل سالم و فاقد طمع می‌گوید، مراوده با دیگر کشورهای دنیا به شرطی خوب است که حداقل ارزش‌افزوده پایاپای داشته باشد و اینگونه ریخت‌وپاش‌های بی‌حساب‌وکتاب از آن نشود تا بعضی از میهمانان را وسوسه کند تا سهمی از این سفره گسترده به چنگ آورند.
پانزده سال پیش یکی از تولیدکنندگان سوئد در قاره اروپا از نمایندگان خود از کشورهای مختلف غرب آسیا دعوت کرد تا برای بازدید از کارخانه‌های این تولیدکننده با هزینه خود به سوئد مسافرت کنند که از ایران هم دو نفر با ذوق و شوق فراوان به امید یک سفر رویایی عازم شدن اما پس از یک هفته و بازگشت آنچنان دمغ بودند و یکی از آن‌ها تعریف می‌کرد محل اقامتشان در مسافرخانه‌ای معمولی و کنار تأسیسات کارخانه بود تا هرروز پیاده این مسیر را طی و از قسمتی بازدید کنند و در طول این کار خسته‌کننده تنها با یک فنجان قهوه و قطعه‌ای مختصر کیک از آن‌ها پذیرایی می‌شد و دیگر هزینه‌های ناهار و شام به عهده خودشان بود درحالی‌که این کارخانه از محل فروش صادرات تولیدی خود توسط این نمایندگان میلیاردها یورو به جیب زده بودند. حالا از این‌سو وقتی به پذیرایی مفصل و به‌یادماندنی از شرکت‌کنندگان در دومین اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو مجمع همکاری آسیا و حضور طفیلی‌های داخلی در حاشیه آن نگاه می‌کنیم که بعضا هیچگونه ارتباطی با اقتصاد و بازرگانی ندارند، متوجه می‌شویم آنچه در ریخت‌وپاش‌ها وجود ندارد ضابطه و نظارت است. اگرچه بعضی مدعوین داخلی نیز برای حضور در این رویداد از میان کسانی انتخاب شده بودند که کوچکترین ارتباطی با اهداف آن نداشتند بلکه سوپاپ‌های اطمینانی به‌حساب می‌آمدند تا اتاق بتواند از پیامدهای بعدی و چالش‌های پیش رو در امان باشد!
به‌منظور به ثمر رسیدن این مهم تا پیش‌ازاین‌ها که انسجام و اتحاد چندانی وجود نداشت، قدر پول در میان چند طایفه دست‌به‌دست و نسل به نسل می‌گشت و بزرگانی به نام ارباب و خان و امثالهم در گوشه و کنار قد علم می‌کردند تا دژهایی بنا کنند و در پناه دیوارهای بلند آن، جامعه پایین‌دستی را به بیگاری کشیده و گرسنه و ناتوان و بیمار رها سازند در حال که خود و عوامل و انصارشان در ناز و نعمت بسر می‌بردند که البته تمامی این حق‌کشی‌ها شبهه‌ناک و آن ائتلاف‌های پرهزینه برای خالی کردن جیب قشرهای پایین جامعه بود تا همیشه نیازمند اربابان باشند.
این بدعت‌های ناپسند در آغاز و اوایل انقلاب اسلامی و تحت تأثیر پیامدهای مثبت، مکتب اسلام ناب به‌مرورزمان مضمحل شد تا روزبه‌روز اقشار ضعیف هم بتوانند سری در میان سرهای جامعه پیدا کنند؛ اما هنوز این معضل به‌طور کامل رفع نشده و سناریوی های دیگری پشت تابلوی اتاق‌های بازرگانی به نمایش گذاشته می‌شود تا اهداف تعریف‌شده مثبت آن به‌سوی بهره‌کشی غلط از همان سرمایه‌های ریز ادامه یابد و گروه‌هایی متعددتر به بازی هزینه کردن درآمدهای مختصر خود در بسترهایی چون بورس، خودرو، سکه و ارز قدرت پول کشور را وسوسه کنند که در این میان، کمتر منتقد دلسوزی پیدا می‌شد تا به دنبال عوامل پشت پرده این بازی‌ها بگردد درحالی‌که اینگونه اماکن محدود اما شکیل و پرهزینه در جای‌جای کشور قد می‌کشیدند و پشتوانه درآمدهای صوری از محل تجارت‌هایی که بعضا مشکوک به نظر می‌رسید پول‌هایشان را به ارزش‌افزوده‌های رویایی تبدیل می‌نمودند! و این پدیده ایست رهاورد غرب که چون در نظر کارشناسان و مشاوران بازار اقتصاد خوش جلوه می‌کرد، در اختیار صاحبان پول و قدرت قرار گرفت تا به‌عنوان یک بیزینس از آن استفاده شود،
سونامی بهره‌وری مالکانه از پول‌های ریز جامعه به‌مرورزمان و با نام‌ها و عنوان‌های دیگر و با چراغ خاموش لنگان‌لنگان به قاره آسیا هم نفوذ کرد تا مکان‌هایی به‌ظاهر کارشناسی شده را در کشورهای در حال پیشرفت تغییر ماهیت دهد که از نفوذ آن‌ها به نفع جیب‌های گشاد خود استفاده کنند! دبیر کل اتاق بازرگانی و صنایع شیخ‌نشین امارات متحده عربی که الگوی اقتصادی مکیدن سرمایه‌های کوچک از غرب را در قسمتی از قاره آسیا بازسازی می‌کند و نقش پررنگی در اجرای این پروژه داشته و دارد در دومین نشست ACD که هفته پیش در اصفهان برگزار شد اینگونه گفته که «فرصتی به وجود آمده تا با توسعه شبکه‌سازی، خدمات خودمان را ارتقا دهیم، اولین وظیفه ما به‌عنوان اتاق بازرگانی این است که تجارت را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم و برای ارتقاء شبکه‌سازی ارتباط اتاق‌ها را بهبود بخشیم، از رئیس اتاق بازرگانی اصفهان و اعضاء این مجموعه بابت میزبانی بسیار خوب تشکر می‌کنیم، باعث افتخار است که امروز در این مجمع حضور داریم، ما برای اولین بار است که به اصفهان می‌آییم. روز گذشته با یک اصفهان گردی در سطح شهر متوجه شدیم، اصفهان یکی از شهرهای زیبا برای گردشگری است.»
متن کامل سخنان این دبیر کل عضو ACD حاکی از آن است که امارات متحده به‌عنوان دلال و واسطه تأمین اقلام بی‌کیفیت برای ایران و منطقه، امروز تصمیم گرفته است به سراغ جذب سرمایه دیگری چون پتانسیل‌های گردشگری در ایران و بخصوص شهر اصفهان برود و ضمن استفاده از این ابرموزه تاریخی، اصحاب صنایع‌دستی آن را که این روزها با چالش نقدینگی مواجه‌اند به ثمن بخس مصادره نماید تا همچنان چپاول سرمایه‌های ریز ادامه داشته باشد. نگاهی به هزینه‌های چند ده‌میلیاردی اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی اصفهان طی چند ماه گذشته و امروز در ادامه برای برگزاری نشست‌های بعدی نشان می‌دهد مشکلات پیچیده اقتصادی کشور و جهش تورم بی‌نظیر و به روایتی ۷۰ درصدی منوط به همین ریخت‌وپاش‌هایی است که تا قبل از آن در نیازهای پایین‌دستی ازجمله تیم‌های فوتبال به انجام می‌رسیده و در ادامه توسعه یافته است. درحالی‌که فقر بودجه‌های جاری طی این سال‌ها باعث شده تا کشور را با بحران‌هایی چون کمبود شدید دارو و اقلام پزشکی استراتژیک مواجه سازد.
نخستین نشست اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو ACD در سال ۲۰۲۱ در کشور ترکیه تحت عنوان TOBB برگزار شد اما نه به این عظمت و هزینه‌های کلان که امروز در اصفهان غیر برخوردار ارائه شد که بار دیگر بعضی از اعضای کشورهای غرب‌زده را تحریک کند تا با دیدن اینهمه پذیرایی رویایی به نحوی از انحاء پای این سفره گسترده اما بدهکار به بیمه‌ها بایت درمان بازنشستگان چمباتمه بزنند و سرمایه‌های ریز جامعه دهک‌های پایین را با ترفندهای اقتصادی به واردات پسماندهایی چون قلاده و غذای حیوانات تبدیل نمایند! عقل سالم و فاقد طمع می‌گوید، مراوده با دیگر کشورهای دنیا به شرطی خوب است که حداقل ارزش‌افزوده پایاپای داشته باشد و اینگونه ریخت‌وپاش‌های بی‌حساب‌وکتاب از آن نشود تا بعضی از میهمانان را وسوسه کند تا سهمی از این سفره گسترده به چنگ آورند.
پانزده سال پیش یکی از تولیدکنندگان سوئد در قاره اروپا از نمایندگان خود از کشورهای مختلف غرب آسیا دعوت کرد تا برای بازدید از کارخانه‌های این تولیدکننده با هزینه خود به سوئد مسافرت کنند که از ایران هم دو نفر با ذوق و شوق فراوان به امید یک سفر رویایی عازم شدن اما پس از یک هفته و بازگشت آنچنان دمغ بودند و یکی از آن‌ها تعریف می‌کرد محل اقامتشان در مسافرخانه‌ای معمولی و کنار تأسیسات کارخانه بود تا هرروز پیاده این مسیر را طی و از قسمتی بازدید کنند و در طول این کار خسته‌کننده تنها با یک فنجان قهوه و قطعه‌ای مختصر کیک از آن‌ها پذیرایی می‌شد و دیگر هزینه‌های ناهار و شام به عهده خودشان بود درحالی‌که این کارخانه از محل فروش صادرات تولیدی خود توسط این نمایندگان میلیاردها یورو به جیب زده بودند. حالا از این‌سو وقتی به پذیرایی مفصل و به‌یادماندنی از شرکت‌کنندگان در دومین اجلاس اتاق‌های بازرگانی عضو مجمع همکاری آسیا و حضور طفیلی‌های داخلی در حاشیه آن نگاه می‌کنیم که بعضا هیچگونه ارتباطی با اقتصاد و بازرگانی ندارند، متوجه می‌شویم آنچه در ریخت‌وپاش‌ها وجود ندارد ضابطه و نظارت است. اگرچه بعضی مدعوین داخلی نیز برای حضور در این رویداد از میان کسانی انتخاب شده بودند که کوچکترین ارتباطی با اهداف آن نداشتند بلکه سوپاپ‌های اطمینانی به‌حساب می‌آمدند تا اتاق بتواند از پیامدهای بعدی و چالش‌های پیش رو در امان باشد!
حسن روانشید
