صحنه بين‌الملل این روزها شاهد تحولاتی قابل تامل است که برخی آن را زمینه ساز نبردی جهانی مي‌دانند بویژه اینکه قدرت‌هاي بزرگ نیز تقابلی آشکار را با یکدیگر آغاز کرده‌اند. هر چند که مسئله فلسطین و جنایت اشغالگران قدس باید اولویت جهانی برای برقراری ثبات و امنیت در جهان باشد اما مقوله تروریستی به عنوان دشمن درجه دو بشریت به دلیل حمایت‌هاي گسترده کشورهای غربی به اولویت جهانی مبدل شده است. تروریسمی که دست آموز صهیونیسم و مراکز اطلاعاتی آمریکا و انگلیس مي‌باشد. کشورهای غربی که با رسوایی ترویج و گسترش تروریسم مواجه هستند برای پنهان‌سازی این رسوایی ادعای مبارزه با تروریسم سر داده و حتی تحرکات نظامی گسترده‌اي نیز در سراسر جهان صورت داده‌اند چنانکه امریکا ادعای ائتلافی از ۶۰ کشور علیه تروریسم را مطرح کرده است.
کشورهای غربی با محوریت امریکا و انگلیس در حالی ادعای مبارزه با تروریسم را مطرح مي‌کنند که در مواضع آنان یک کلید واژه قابل تامل مشاهده مي‌شود و آن اینکه آنان تاکید دارند حضور آنان در افغانستان ضروری است و نظام سوریه نیز باید حذف گردد چرا که در صورت خروج آنان از افغانستان و یا برقراری ثبات در سوریه، ایران و روسیه و چین به این کشورها وارد خواهند شد.
این واژه‌ها در حالی به عنوان نگاه تقابلی و جنگ قدرت آنان در نظام جهان عنوان مي‌گردد اما یک نکته کلیدی در ورای آن وجود دارد و آن اولویت نبودن مبارزه با تروریسم در غرب است. امروز افغانستان و سوریه کانون تروریسم هستند و جهان بر لزوم مبارزه سراسری با تروریسم در این مناطق تاکید دارد. نکته‌اي که در مواضع مشاهده مي‌شود این است که برای کشورهای غربی مبارزه با تروریسم اولویت نبوده و صرفا به دنبال سلطه گری بر کشورها مي‌باشند چنانکه در افغانستان پس از ۱۴ سال ناکامی در مبارزه با تروریسم همچنان بر حضور در این کشور تاکید دارند حال آنکه ملاک ماندن نه کمک به مبارزه با تروریسم بلکه مقابله با روابط افغانستان با ایران، روسیه و چین است. جالب توجه جهانیان اذعان دارند که کشورهایی مانند ایران، روسیه و چین که در کنار عراق و سوریه و مقاومت لبنان مبارزان واقعی با تروریسم مي‌باشند که جهان باید به همراهی با آنان بپردازد حال آنکه غربی‌ها اشغال نظامی کشورها و عدم مبارزه خود با تروریسم را به دلیل مقابله با این کشورها عنوان مي‌دارند. مواضعی که نشانه‌اي دیگر بر عدم صداقت این کشورها در مبارزه با تروریسم و دیدگاه سلطه‌گرایانه آنان است.
