در حالي مذاكرات ميان جمهوري اسلامي ايران و گروه ۱+۵ براي رسيدن به توافق تا پيش از پايان موعد ۴ ماهه ( اوايل آذر) ادامه دارد كه كشورهاي غربي برآنند تا معادلات را بر اساس اهداف و خواسته‌هاي خود چينش نمايند. نمود عيني اين امر را در مواضع سران آمريكا و اروپا مي‌توان مشاهده كرد كه سعي دارند تا ايران را عامل ناكامي مذاكرات معرفي نمايند در حالي كه با ارائه طرح‌هاي متعدد چنان ادعا مي كنند كه به دنبال توافق هستند حال آنكه هيچ كدام از آنها قابل اجرا نبوده و صرفا جنبه تبليغاتي دارد. در رفتارهاي كشورهاي غربي يك اصل ديگر نيز مشاهده مي شود و آن تكيه بر اصل حقوق بشر و تروريسم است.
مسئله گزارش جديد احمد شهيد گزارشگر به اصطلاح ويژه سازمان ملل در امور ايران كه جز روخواني از نوشته‌هاي غرب و منافقين تروريست هيچ اقدامي صورت نمي‌دهد، مسئله اسيد پاشي. بيانيه انگليس مبني بر عدم سفر اتباعش به ايران. مسئله راي دادگاه آمريكا عليه ايران در قبال انفجار لبنان، كنيا و تانزانيا و ادعاي عربستان، امارات، بحرين و شوراي همكاري خليج فارس در اين چارچوب است. شرمن نيز واژه‌اي دارد و اينكه تحريم هاي حقوق بشري و تروريسمي ايران باقي مي ماند. با توجه به اينكه ايران تاكيد دارد كه شرط توافق لغو تمام تحريم‌ها است و از سوي ديگر غرب براي باز نگشتن ايران به دوره توسعه هسته‌اي و ادامه يافتن مذاكرات بايد نگاه مثبتي از خود به نمايش گذارد و نيز فضاي جهاني كه در باب تحريم‌هاي غرب ايجاد شده ، فضاي منفي را براي غرب ايجاد كرده است كشورهاي غربي با برجسته سازي تروريسم و حقوق بشر برآنند تا بازي دو سر برد را اجرا كنند.
اگر ايران بپذيرد كه در اين امور مذاكره كند غرب به مراد خود يعني عدم لغو تحريم‌ها تا زمان مشخص شدن نتايج مذاكرات رسيده در حالي كه با بازشدن اين دو پرونده امتيازات گسترده تري را از ايران در حوزه داخلي و منطقه‌اي طلب مي‌كند. بسياري از ناظران سياسي بر اين امر تاكيد دارند كه خريد زمان براي غرب اكنون داراي فوايد بيشتري است چرا كه به مرور زمان طرح هاي گسترده‌تري براي مقابله با ايران طراحي مي‌كنند كه در مقطع كنوني توان آن را ندارند. نكته بسيار مهم آن است كه غرب اكنون با اولويت‌هايي مانند مقابله با روسيه، سرنگون سازي نظام سوريه و سلطه بر عراق و كل منطقه مواجه است كه عملا مذاكرات هسته‌اي ايران را از اولويت خارج مي‌سازد هر چند كه در ظاهر ادعا دارند مهمترين مسئله براي آنان حل مسئله هسته‌اي ايران است.
در صورتي كه ايران نپذيرد كه وارد عرصه بررسي مسائل حقوق بشري و تروريسم شود، غرب با اين ادعا كه تحريم‌ها صرفا هسته‌اي نبوده بلكه بسياري از آنها در حوزه حقوق بشر و تروريسم بوده، بنياد كامل تحريم‌ها را حفظ مي كنند در حالي كه ايران را متهم به نتيجه نرسيدن مذاكرات مي‌نمايند.
به عبارتي ديگر مي‌توان گفت كه غرب با بازگشايي اين پرونده‌ها در مرحله نخست به دنبال باج‌گيري و وادارسازي ايران به امتيازدهي است و در مرحله بعدي سعي دارد تا از آن به عنوان ابزاري براي متهم سازي ايران و حفظ تحريم‌ها بهره گيرد. اين را بايد در نظر داشت كه غربي‌ها بارها تاكيد كرده‌اند تحريم‌ها اساس رفتار آنها را تشكيل مي‌دهد و حاضر به كنار نهادن آنها نيستند.
در اصل غرب در حال برنامه ريزي براي زماني است كه بخواهد ايران را متهم به شكست مذاكرات نمايد و از سوي ديگر از لغو تحريم‌ها شانه خالي سازد. با توجه به اين شرايط مي‌توان گفت كه آمريكا همچنان در جاده بي‌صداقتي در حركت است و راه مقابله با آن نيز اصرار بر حقوق هسته‌اي و تكيه بر ظرفيت‌هاي داخلي براي حل چالشهاي اقتصادي به جاي چشم داشتن به وعده‌هاي اقتصادي غرب مي‌باشد.
محمد رضا آذين
