وزرای خارجه آمریکا و روسیه از توافقی دوجانبه برای «بازگرداندن صلح» به سوریه خبر دادند. مجموع این مواضع در حالی صورت گرفته که دیدگاه‌های متعددی در باب آتش‌بس و چگونگی اجرای آن مطرح است. برخی ناظران سیاسی این توافق را نشانه عقب‌نشینی آمریکا در برابر روسیه و سوریه می‌دانند. سند این امر نیز آن است که در نشست گروه ۲۰ در چین به رغم اظهارات از پیش اعلام شده میان آمریکا و روسیه بر سر سوریه توافقی صورت نگرفت و مسکو اعلام کرد، عدم شفافیت و غیر منطقی بودن خواسته‌های آمریکا موجب شکست مذاکرات شده است. آنچه پس از ناکامی مذاکرات حاشیه گروه ۲۰ روی داد از یک سو دستاوردهای بزرگ ارتش سوریه بود که با تکمیل محاصره حلب و آزاد سازی داریا موازنه نظامی را به نفع دمشق و متحدانش تقویت کرد.
از سوی دیگر نشست به اصطلاح معارضان سوریه که با حضور برخی از کشورهای غربی و عربی در ۱۷ و ۱۸ شهریور در لندن برگزار شد دستاورد خاصی نداشت و نشان داد که آمریکا نمی‌تواند روی جریان‌های معارض برای رسیدن به اهداف خود از جمله تحمیل طرح‌هایش به روسیه فشار وارد سازد. با توجه به مجموع این مولفه‌ها و نیز افزایش فشار افکار عمومی جهان در محکوم‌سازی جنایات تروریست‌ها و حامیانشان در سوریه، و البته ناکامی آمریکا در تصویب قطعنامه ضد سوری در شورای امنیت را نیز باید به این وضعیت افزود. در این شرایط آمریکا جز کم کردن مطالبات خود و تن دادن به آتش‌بسی که بیشتر برگرفته از دیدگاه مسکو که بر آمده از دیدگاه دمشق عنوان می‌گردد، گزینه‌ای نداشته است. در اصل آمریکا نه از روی قدرت بلکه از روی ناتوانی به آتش‌بس تن داده است. در باب دیگر پذیرش آتش بس از سوی سوریه نیز اول آنکه دمشق همواره بر اصل راهکار مسالمت‌آمیز تاکید داشته و اکنون نیز این آتش‌بس را آزمونی برای صداقت غرب در حل بحران سوریه می‌داند.
به نوعی این آتش‌بس اتمام حجت دمشق با معارضان و حامیان آنها است در حالی که ارتش آمادگی خود را حفظ نموده تا در برابر هر نقض آتش‌بسی واکنش مناسب را داشته باشد. دوم آنکه دمشق به دنبال انجام طرح‌های بازسازی مناطق ویران شده و نیز امداد رسانی به مناطق آزاد شده و مناطق تحت محاصره تروریست‌ها است و سعی دارد از این آتش بس برای تحقق این مهم بهره گیرد. با تمام این تفاسیر همچنان نگاه بدبینانه به اهداف آمریکا از پذیرش آتش بس وجود دارد و این سناریو مطرح است که آمریکا باردیگر سیاست خرید زمان برای تقویت تروریست‌ها را اجرایی سازد چنانکه همچنان از مقابله با حامیان تروریست‌ها نظیر سعودی و جلوگیری از تجاوزات ترکیه و رژیم صهیونیستی به سوریه خودداری کرده است.
