این روزها بار دیگر مساله حقوق بشر در قالب یک سوژه پر سروصدا دستمایه شده است.
این روزها بار دیگر مساله حقوق بشر در قالب یک سوژه پر سروصدا دستمایهای شده است تا از چند زاویه به عنوان یک اهرم فشار علیه جمهوری اسلامی استفاده شود. یک زاویه استفاده از پوشش حقوق بشر برای یک سری تحریمهای جدید علیه کشورمان است؛ چراکه فعلا تعلیق تحریمهای هستهای تمدید شده است. (هرچند که تحریم جدید به هر بهانهای نقض فاحش برجام است) زاویه دیگر تهیه گزارش پیشنویس عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه حقوق بشر درامور ایران است که طی روزهای آینده نسخه نهایی آن به سازمان ملل ارایه میشود؛ گزارشی که ایران اسلامی با تکرار ادعاهای نخ نما شده به نقض حقوق بشر متهم شده است! و زاویه سوم حمایت ضدانقلاب و شبکههای بیگانه و اپوزیسیون خارج نشین از سران تا محکومان فتنه در پوشش حقوق بشر است که به این بهانه موضوعاتی مانند حصر یا آزادی برخی از این محکومان در فضای رسانههای معاند برجسته شده است.
به گزارش اتاق خبر ۲۴، از همین روی؛ ذکر نکاتی کاربردی درخصوص داستان حقوق بشر و حواشی آن قابل اعتناست.
اولین نکته این است که وقتی سخن از حقوق بشر میشود باید میان حقوق بشر غربی و حقوق بشر اسلامی تفاوت قائل شد. اگر بخواهیم در حوزه نظری و تئوریک به تفاوت حقوق بشر اسلامی با حقوق بشر غربی بپردازیم، این مساله را نمی توان نادیده گرفت که حقوق بشر غربی تنها بر پندارهای انسان در محدوده این دنیای فانی متمرکز است و تفسیرش از بشر موجودی است که فقط نفس میکشد، میآشامد، میخوابد و دارای غرایزی است که باید بدان پاسخ گفت. این درحالی است که در حقوق بشر اسلامی به غایت و سعادت بشر توجه میشود و تنها محدود به این دنیای فانی و زودگذر نیست بلکه وجه اخروی و سعادت انسان هم مورد نظر است. تفسیر از انسان در حقوق بشر اسلامی مبتنی بر نگاه توحیدی است و محدود به پارهای از غرایز و نیازهای مادی انسان نیست. اشکال عمده نظریه پردازان غربی در موضوع پرمساله حقوق بشر این است که تفسیر آنها از انسان تفسیری ناقص و محدود و در قلمروی ذهنی بشری است. شاید به همین دلیل است که به عمق فلسفه و حکمت مجازاتهای اسلامی پینبرده اند. امروز نیاز است که حوزههای علمیه و اندیشمندان و صاحبنظران بیش از گذشته به صحنه بیایند و به تبیین ظرایف و دقایق و عمق زوایای مختلف حقوق بشر اسلامی بپردازند.
نکته دوم این است که امروز همان حقوق بشر غربی و اومانیستی هم با همان تعاریف، برای مدعیان حقوق بشر در حوزه فکر و اندیشه مطرح نیست و به حقوق بشر به عنوان یک "پروژه" مینگرند. هدف این پروژه این است که در پوشش الفاظ و واژگان پر طمطراق حقوق بشری، اغراض سیاسی و جاه طلبیهای خود را عملیاتی نمایند. میگویند حقوق بشر ولی دست به ترور و آدم کشی بلکه نسل کشی میزنند و جنایتهایی میآفرینند که در تاریخ بشریت سابقه نداشته است. میگویند حقوق بشر ولی از مادر بمبها رونمایی میکنند.