درحالی که صفحه شطرنج سینما پس از جنگ های جهانی اول و دوم که با چالش های قابل توجه سانسور و رکود روبرو بوده و به سرعت کیش و مات می شد اما امروز همین پرده عریض، عرصه هنر هفتم را در کشور ما متشنج می کند زیرا علاوه بر تهیه کنندگان قدر و همچنین سازمان سینمایی که متولی آن است صاحبان سالن های نمایش و پردیس های سینمایی را دستپاچه می کند تا قبل از هر اقدامی تکلیف کارکنان و کارگران شاغل را مشخص نمایند و این در حالیست که هنوز طول تعطیلی اکران ها به دو ماه نرسیده اما این اتفاق ناخواسته در جای جای کشور و در صنایع دیگر علی رغم هزینه های سنگین پرداخت حقوق و مزایای نیروهای خود با بازخوردهای این چنینی روبرو نبوده که شایع است چراغ اول را تعدادی از پردیس های پایتخت روشن و از نیروهای خود خواسته اند تا پروسه اخراج را پذیرفته و برای شکایت به شورای کار مراجعه نمایند! آنچه در این باره قابل تامل و تفکر است بعضی کوته نظری ها در سازمان سینمایی کشور می باشد که پیش خود می اندیشند تنها با پرداخت ۱۰ میلیون تومان به صورت تسهیلات دوازده درصدی! به سینماهای کشور آنهم به شرط عدم اخراج کارکنان خود می توانند جلوی این اتفاق را بگیرند! در حالی که صنعت سینما سالهاست متزلزل بوده و تنها دلخوشی سرمایه گذاران و استمرار در آن درآمد ایام نوروز است که امسال با ۱۷ میلیارد خسارت روبرو شده و اگر در شرایط خوشبینانه ظرف اردیبهشت ماه نیز ضمن رعایت و حفظ پروتکل های فاصله فیزیکی مشغول به کار شوند با رکود ماه مبارک رمضان روبرو خواند بود و قطعا سالن ها همچنان خالی خواهند ماند. با این اوصاف اگرچه تعدادی از فیلمنامه نویسان و تهیه کنندگان در اندیشه تدوین شاهکار هایی از حضور ویروس کووید ۱۹ بودند اما قبل از آنها کرونا پیش دستی کرده و صنعت سینما را اینگونه و با تعطیلی یکپارچه و مداوم، فیلم می کند! تا ناچار شوند ساخته های پر هزینه خود را به شبکه های آنلاین و خانگی سپرده و نگران دانلود ها و نمایش غیر قانونی از کانال ها و تلویزیون های ماهواره ای خارج از کشور باشند تا وزیر فرهنگ و ارشاد این روزهای قرنطینه را در توییتر زدن ها غرق و سرگرم بماند!
نویسنده: حسن روانشید
