عرصه سياسي لبنان چندي پيش شاهد رخدادي مهم بود. زماني که «بان‌کي‌مون» دبيرکل سازمان ملل و داود اوغلو وزير خارجه ترکيه در لبنان در نشستي آخرين تحولات منطقه خاورميانه را بررسي کردند. اما دبيرکل سازمان ملل و وزير خارجه ترکيه چه اهدافي را در لبنان دنبال مي‌کنند؟
اهداف بان‌کي‌مون
گزارش‌ها نشان مي‌دهد دبيرکل سازمان ملل تلاش مي‌کند در ديدار خود بستر اجرايي شدن قطعنامه ۱۷۰۱ و نيز ترسيم مرزهاي سوريه ـ لبنان را فر‌اهم کند و از سويي نيز براساس قطعنامه ۱۵۵۹ شرايط خلع سلاح گروه‌هاي شبه نظامي را ايجاد کند تا تنها سلاح در اختيار دولت لبنان قرار گيرد. تاکيد بر حمايت لبناني‌ها از اقدامات دادگاه بين‌المللي ترور رفيق حريري، جايگزين کردن نماينده سازمان ملل در لبنان، بررسي پيامدهاي حوادث سوريه بر واقعيت سياسي لبنان از مهمترين اهدافي است که بان‌کي‌مون از سفر به لبنان دنبال مي‌کند.
اهداف وزير خارجه ترکيه
وزير خارجه ترکيه در سفر خود با ميشل سليمان رئيس‌جمهور، نجيب ميقاتي نخست‌وزير و نبيه‌بري رئيس مجلس لبنان ديدار کرد. بررسي تاثير رخدادهاي سوريه بر واقعيت سياسي لبنان، تفاهم درباره پرونده لبنان ـ قبرس درباره ذخاير گاز طبيعي مديترانه که لبنان، اسرائيل، ترکيه و قبرس درباره آن اختلاف دارند، از مهمترين محورهاي ديدار وزير خارجه ترکيه است. اين در حالي است که گفته مي‌شود ديدار با رهبران ۱۴ مارس مخالف سوريه و حزب‌الله لبنان نيز از اهداف سفر اوغلو بود.با وجود اينکه اينگونه سفرها در چارچوب ديپلماسي عمومي طبيعي است بايد گفت که اهميت آن در چنين شرايطي در وراي تحولات جاري و متغيرات پرونده سوريه پنهان است. به ويژه اينکه مخالفان دمشق از گزارش ناظران اتحاديه عرب نااميد شده‌اند.
اهداف پنهاني ديپلماسي بان‌کي‌مون ـ اوغلو
-دبير کل سازمان ملل تلاش مي‌کند تا در مورد برگه‌هاي سياسي لبنان که از سال ۲۰۰۵ يعني زمان ترور رفيق حريري تا ناآرامي‌هاي سوريه ادامه داشته به تفاهم برسد.
-وزير خارجه ترکيه تلاش مي‌کند تا توانايي طرف لبناني براي حمايت از نقش فعال آنکارا عليه دمشق را بسنجد.
-به يقين پرونده ناآرامي‌هاي سوريه محور اصلي پرونده تفاهم‌هاي دبير کل سازمان ملل و وزير خارجه ترکيه در لبنان است. در شرايطي که تلاش‌هاي آنکارا و سازمان ملل در مديريت امتياز‌گيري از سوريه به نتيجه نرسيد اما به نظر مي‌رسد آنها به دنبال فشار به طرف لبناني هستند تا به اين موارد دست يابند:
*پرونده‌سازي با بهانه‌هاي مختلف عليه سوريه
*دستاويز کردن ناآرامي‌هاي سوريه براي تحمل تجهيز مخالفان به سلاح
*پرونده‌سازي براي بکارگيري فشارهاي رسانه‌اي عليه دمشق
*پرونده‌سازي براي آوارگان سوريه
تقسيم وظايف بان‌کي‌مون و اوغلو
دبير کل سازمان ملل و وزير خارجه به يک تقسيم کار درباره سوريه رسيده‌اند. اين در حالي است که بان‌کي‌مون سياست چماق را دنبال مي‌کند و تلاش مي‌کند تا پرونده دادگاه بين‌المللي ترور رفيق حريري و نيز خلع سلاح لبنان و پرونده نيروهاي يونيفل را به جريان اندازد.
احمد داود اوغلو سياست هويج را دنبال مي‌کند به اين معنا که به طرف لبناني بگويد که اگر به دنبال به دست آوردن حمايت بين‌المللي هستند بايد از پرونده فشار عليه دمشق حمايت کنند.
به عبارتي هر اندازه بيروت به خواسته‌هاي وزير خارجه ترکيه پاسخ دهد، دبير کل سازمان ملل نيز از فشارها عليه قطعنامه‌هاي بين‌المللي بکاهد.
آنکارا و به ويژه اردوغان نخست‌وزير ترکيه از ابتدا براساس توهم قرار گرفتن دمشق در محور ترکي ـ آمريکايي بناي تعامل با دمشق را پيش گرفت و توي چين و روسيه نيز آرزوهاي بان‌کي‌مون براي تصويب قطعنامه بين‌المللي عليه دمشق را از بين برد و بر همين اساس اين دو سعي کردند تا اين اهداف را مانور دهند.
