اين روزها يک نکته مهم در صحنه بين‌الملل مشاهده مي‌شود و آن اذعان بسياري از کشورها مبني بر لزوم تعامل و هماهنگي با نظام سوريه براي مبارزه با تروريسم است. هر چند که برخي کشورهاي غربي نظير آمريکا، فرانسه، انگليس و... در سخناني همچنان ادعاي عدم جايگاه اسد در نظام آينده سوريه را مطرح مي‌سازند اما در عمل نيز اين کشورها بر عدم وجود گزينه‌اي جز رويکرد به بشار‌اسد و هماهنگي با نظام سوريه براي تحقق مبارزه با تروريسم اذعان دارند. در اين ميان يک اصل مشاهده مي‌شود و آن اينکه سران رژيم صهيونيستي، ترکيه و عربستان همچنان بر رفتارهاي گذشته خود تاکيد داشته و حذف نظام سوريه را امري ضروري مي‌نامند چنانکه اوغلو نخست‌وزير ترکيه، الجبير وزير خارجه سعودي و يعلون وزير جنگ صهيونيستها همچنان سرنگوني نظام سوريه و حمايت از آنچه جريان‌هاي معارض ناميده‌اند را مطرح نمودند.
حال اين سئوال مطرح مي‌شود که ريشه اين رفتارها چيست و چرا آنان چنين رويکردي را در پيش گرفته‌اند؟ پاسخ به اين پرسش را در چند بعد مي‌توان مشاهده کرد نخست آنکه برخي ناظران سياسي بر اين عقيده‌‌اند که ترکيه، عربستان، رژيم صهيونيستي بيشترين هزينه منطقه‌اي را براي حمايت از تروريستها پرداخته‌اند. کشورهايي مانند عربستان و ترکيه که در تصور برخورداري از کمکها و حمايت‌هاي غرب و رسيدن به موقعيت منطقه بوده‌اند نه تنها به اين امر دست نيافته‌اند بلکه ضمن شکست‌هاي گسترده در سوريه، مورد انزجار ملتها قرار گرفته‌اند. آنچه در باب اين کشورها مي‌توان گفت آن است که آنان به رغم پرداخت هزينه‌هاي سنگين دستاورد چنداني نداشته‌اند در حالي که غرب نيز براي رهايي از بازخواست جهاني آنان را محور بحران‌هاي منطقه معرفي کرده‌اند.
رويکرد غرب به همگرايي اجباري با نظام سوريه نيز مولفه‌اي بوده که خسارت‌هاي بسياري براي روياهاي اين کشورها و رژيم صهيونيستي وارد ساخته است. در چنين شرايطي سران ترکيه، عربستان و رژيم صهيونيستي با تاکيد بر سياستهاي ضدسوري خود برآنند تا از يک سو چنان وانمود سازند که شکست خورده تحولات نمي‌باشند و همچنان مي‌توانند ايفاي نقش داشته باشند از سوي ديگر آنان با نواختن ساز مخالف در قبال مطالبات جهاني به دنبال سهم‌خواهي و کسب امتياز به بهانه همراه شدن با طرح‌هاي جهاني هستند. به عبارتي آنان آنچه را که در ميان جنگ به دست نياورده‌اند با رويکرد بر اصرار به روند ضد سوري به دنبال تحقق آن مي‌باشند. رويه‌اي که البته تاکنون دستاوردي براي آنان نداشته چرا که جهانيان اذعان دارند که هيچ گزينه‌اي جز رويکرد به نظام سوريه براي مبارزه با تروريسم وجود ندارد و مخالفان اين طرح خود حامي تروريسم هستند و بايد با آنان مقابله گردد. در اين ميان كشورهاي غربي نيز با برجسته سازي اين مخالفت‌ها برآنند تا همكاري روسيه با سوريه عليه تروريسم را بي‌اهميت و بحران ساز معرفي نمايند تا از اهميت مبارزه با تروريسم توسط سوريه و متحدانش بكاهند.
