رئيس جمهور محترم در جمع راهپيمايان تهراني گفت: «طبق اطلاعاتی که به من دادند ۲۲ بهمن امسال با سال‌های گذشته کاملاً متفاوت است. امسال همه جناح‌ها، گروه‌ها، احزاب و تفکرهای مختلف در این راهپیمایی عظیم و بزرگ شرکت کرده‌اند؛ این برای مسئولان مایه مباهات و برای دشمنان مایه یأس است. انقلاب و آثار انقلاب متعلق به گروه خاصی نیست. انقلاب از آن ملت بزرگ ایران و برای همه آحاد این سرزمین است. ما می‌خواهیم روز به روز آشتی ملی، وحدت ملی و انسجام ملی بیشتر شود. دل‌ها را از کینه‌ها پاک کنیم. مدام به گذشته نپردازیم. بیشتر به فکر امروز و فردای کشورمان باشیم.»
نقد بخشي از سخنان رئيس دولت يازدهم، مته به خشخاش گذاشتن نيست. چرا كه اغلب سخنان روز گذشته ايشان كاملا هوشمندانه، قدرتمندانه و از سر شجاعت بود. به خصوص در مواردي كه به بحث تحريم‌ها و تهديدات دشمنان ايران اختصاص داشت. اما در كنار همه اين سخنان خوب، گوشزد كردن برخي اشكالات در بيان ايشان شايد لازم باشد.
اول آنكه حضور همه جناح‌ها، گروه‌ها، احزاب و تفکرهای مختلف، در راهپيمايي‌هاي ۲۲ بهمن، اتفاقي كم‌سابقه يا بي‌سابقه در تاريخ انقلاب نيست. چرا كه همه اقشار و احزاب كشور، اين روز را يك روز ملي و انقلابي مي دانند و سواي همه اختلافات ريز و درشت در حوزه‌هاي مختلف، بر سر دفاع از ايران و اسلام و نظام جمهوري اسلامي اتفاق نظر دارند. البته در اين بين برخي نخبگان سياسي نيز بوده‌اند كه در مواقع و مواردي با بي‌بصيرتي خود، از درياي خروشان ملت جا مانده‌اند و حضور يا عدم حضور اينگونه افراد در راهپيمايي ۲۲ بهمن، چندان تاثيرگذار نبوده و نيست. مردم ما علي‌رغم همه فشارها، تهديدات و تحريم‌هاي و البته برخي سوء مديريت‌ها و بي‌تدبيري‌ها به خصوص درحوزه اقتصاد، همچنان پاي نظام و انقلاب خود ايستاده‌اند و حساب برخي نواقص را از اصل نظام جدا مي‌دانند. حالا براي آنها فرقي نمي‌كند فلان شخصيت سياسي در كنارشان باشد يا نه. تفاوتي ندارد فلان به اصطلاح نخبه سياسي، با مشت‌هاي گره كرده، فرياد مرگ بر آمريكا سر دهد يا نه. مردم ما باهوش‌تر، بابصيرت‌تر و لحظه‌شناس‌تر از برخي نخبگان سياسي هستند.
دوم آنكه مردم ما نيازي به افزايش آشتي ملي! ندارند. مردم ما از هم كينه‌اي به دل ندارند. ما علي‌رغم همه اختلافات سياسي همچنان در كنار هم هستيم. اين را مي‌شود از همه حضورهاي به موقع و حماسي مردم دريافت. انتخابات، روز قدس، ۹ دي، ۲۲ بهمن هرسال و... نشان از اين دارد كه اين ملت نيازي به آشتي ملي ندارد. مردم ما هيچگاه با هم قهر نبوده‌اند كه بخواهيم شرايطي براي انجام يا افزايش آشتي ملي فراهم كنيم. آنان كه از اين مردم كينه دارند، بايد تكليفشان را روشن كنند. آنان كه ۴ سال پيش سعي در روبه روي هم قرار دادن مردم داشتند، بايد پاسخ بگويند. آناني كه به راي اين مردم، به انتخاب اين ملت و به قانون احترام نگذاشتند و نظام را (به تعبير رهبر انقلاب) به لبه پرتگاه خطرناكي بردند. مردم ما با آنان كه به خاطر منافع شخصي و حزبي‌شان روبه‌روي نظام ايستادند، آشتي نمي‌كنند. اصلا نيازي به آشتي با آنان نيست.
سوم آنكه پرداختن به امروز و فرداي كشورمان قطعا لازم و ضروري است، اما آنچه بر ما طي اين سال‌ها گذشته است، مي تواند چراغ راه امروز و فردايمان باشد. فراموش كردن گذشته، قطعا به صلاح ما نيست. اينكه خيانت‌ها، ساده‌لوحي‌ها، دشمن شادكردن‌ها و بي‌بصيرتي را فراموش كنيم، مصداق بارز بي‌بصيرتي است. گذشته را نمي‌توان به راحتي فراموش كرد. به خصوص قسمت‌هاي تلخش كه ضرباتي (در برخي مواقع) جبران ناپذير را بر پيكر كشورمان وارد كرده است. بايد به گذشته به صورت مداوم پرداخت تا يادمان نرود و خداي ناكرده دچار غفلت نشويم.
