کودکي است و خيال و چه خيالي دلنشين‌تر از اين که خودت را در لباسي سپيد تصور کني و عالم و آدم به تو لبخند بزنند. شايد نيمي از زنان جامعه امروز در روزهاي دور دست در دفتر انشاي خود نوشتند که دلشان مي‌خواهد در آينده «پرستار» شوند. البته گذشت زمان ثابت کرد مرز رويا و واقعيت بسيار است و همه چيز در پوشيدن آن لباس سپيد مقدس خلاصه نمي‌شود. اين قشر شريف و فداکار با مشکلات پيچيده و غيرقابل انکاري دست و پنجه نرم مي‌کنند و شرح گوشه‌اي از معضلات آن شايد گوش‌هايي را به شنوايي وا دارد و تبريکي کوچک باشد براي روزي که به يمن قدوم «قهرمان صبر عاشورا» به نام آنان است. پيشقراولان نظام سلامت سازمان نظام پرستاري متولي رسمي جامعه پرستاران است هر چند بخش اعظمي از پرستاران نشاني اين سازمان را بلد نيستند. شواهد و قرائن از اين حقيقت حکايت دارد که اين سازمان هيچگاه نتوانسته به اندازه سازمان‌هاي مشابه نظير سازمان نظام پزشکي و حتي نظام مهندسي در استيفاي حقوق پرستاران نقش‌آفريني کند. عاطفه فراهاني ـ پرستار ـ در گفتگو با خبرنگار سياست‌روز مي‌گويد:«هر سال در روز پرستار وعده‌هاي بسياري از زبان مسئولان شنيده مي‌شود که هيچ يک از آنان تحقق نمي‌يابد.»0 وي مي‌افزايد: «در بسياري از بيمارستان‌ها، خدمات پرستاري به شيوه پيمانکاري به بخش خصوصي واگذار شده که با توجه به حساسيت‌هاي اين حرفه چنين رويکردي غيرکارشناسي و تاسف‌آور است.» رئيس سازمان نظام پرستاري بارها در گفت‌وگو با گزارشگر «سياست روز» بر اين نکته تاکيد داشته که حقوق پرستاران از سوي نهادهاي موازي سازمان ناديده گرفته مي‌شود. در همين راستا چهار سال پيش نطق دردناکي از سوي رئيس اين سازمان ايراد شد که در بخشي از آن آمده است: در حال حاضر گلايه عمده پرستاران اين است که تعدادي از شرکت‌هاي خصوصي آنان را استثمار مي‌کنند. ساعات کار پرستاران را بيش از حد معمول مي‌بندند. نسخه سوم قرارداد را در اختيار پرستاران قرار نمي‌دهند و شرط و شروط غيرمعقولي مي‌گذارند. متاسفانه شرکت‌هاي خصوصي در برخي شهرستان‌ها به بهانه اجراي ماده 193 قانون سوم برنامه توسعه، اعلام آمادگي کرده‌اند تا براي برخي بيمارستان‌ها نيروي لازم را تامين کنند که اين کار مشکلات بسياري را براي جامعه پرستاري به همراه داشت.حال پس از گذشت چهار سال هنوز مشکلات مربوط به خصوصي‌سازي حرفه پرستاري به قوت خود باقي است و هم جامعه پرستاران و هم شهروندان از اين رهگذر آسيب مي‌بينند. خبر خوش نوروزي مرضيه وحيد دستجردي ـ نخستين وزير زن جمهوري اسلامي ايران ـ که سکان وزارت بهداشت را در دست دارد قول صريح داد که در سال 89 ساعت کار پرستاران کم مي‌شود و در همين راستا پرستاران جديد نيز استخدام خواهند شد. البته غضنفر ميرزابيگي ـ رئيس سازمان نظام پرستاري ـ هم در پيام نوروزي خود با ظرافت مژده‌اي را نثار پرستاران کرد. در بخشي از اين پيام مي‌خوانيم: «فصل بهار، بهار روز پرستار و بهار اجراي قانون ارتقاي بهره‌وري که سال‌ها براي آن تلاش کشوري و ملي شد و اکنون تحقق آن در بهار و همزمان با روز عظيم پرستار، زندگي هر پرستاري را بهاري و لطيف خواهد کرد. موافقان و مخالفان چه مي‌گويند؟ بسياري از مسئولان مربوطه کاهش ساعت ‌کاري پرستاران را راه‌حلي منطقي رفع مشکلات جامعه پرستاري نمي‌دانند و اعتقاد دارند که درسال «همت مضاعف، کار مضاعف» چنين رويکردي نامناسب است. هر چند رئيس سازمان نظام پرستاري به صراحت مي‌گويد: «ساعت کاري پرستاران بين يک تا 8 ساعت در هفته کاهش مي‌يابد. 5 ساعت از اين کاهش به سابقه خدمت مربوط است. 2 ساعت از آن به سختي کار بستگي دارد و يک ساعت ديگر با توجه به نوبت کاري و شيفت در گردش پرستاران کاهش مي‌يابد».خوشبختانه در قانون جديد، شغل پرستاري در تمامي بخش‌هاي دولتي، خصوصي، نيروهاي مسلح و غير دولتي جزو مشاغل سخت و زيان‌آور شناخته شده و تمامي کادر پرستاري از بهيار تا دکتراي پرستاري از مزاياي قانون مشاغل سخت و زيان‌آور، بهره‌مند مي‌شوند. حرف آخر پرستاران، زبان‌گويايي براي بيان مشکلات خود ندارند و شايد همين چند گزارش رسانه‌اي، درد دل‌هايشان را منعکس کند. در آستانه روز پرستار ديواري از مشکلات اين قشر شريف را احاطه کرده است اما صبوري و تحمل آنان جايي براي گلايه باقي نمي‌گذارد. پرستاران مشکل معيشتي دارند و حتي اگر ساعت کاري آنان کم شود ناگزيرند در بيمارستان‌هاي ديگر و شيفت‌هاي ديگر کار کنند. اما حرف آخر ما «تبريک» است. تبريکي صادقانه که شايد بدل به لبخندي شود و بر لب اين فرشتگان دلسوز بنشيند.