اسدالله افشار اشغالگري‌هاي طولاني مدت رژيم صهيونيستي در اراضي فلسطين بيانگر سه اقدام غيرقانوني اين رژيم يعني "استعمار"، "تبعيض" و "پاكسازي نژادي" است و شهرك‌سازي‌هاي اسرائيل و مصادره اراضي فلسطيني‌ها، كشتار روزانه آنها و تعداد بازداشت‌شدگان در زندان‌هاي رژيم صهيونيستي شاهدي بر اين اقدامات است. مطمئناً هيچ‌كس نمي‌تواند، اما جاي تعجب است كه برخي با دولت اسرائيل به عنوان دولتي عادي با جامعه‌اي معمولي برخورد مي‌كنند. جاي تعجب بيشتري است كه اين افراد مي‌خواهند اسرائيل دولتي عادي باشد.
در ماه فوريه سال۲۰۱۴ ريچارد فولك، گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل در اراضي فلسطين مأموريت خود را به پايان رساند و در گزارش اخير خود پيشنهاد داد كه مجمع عمومي سازمان ملل از دادگاه كيفري بين‌المللي بخواهد دستوري درخصوص وضعيت قانوني اشغالگري‌هاي طولاني‌مدت اسرائيل در اراضي فلسطيني صادر كند؛ اشغالگري‌هايي كه نظام اداري و قانوني دوگانه‌اي را بر كرانه باختري تحميل كرده است و اينكه ادعاهايي را كه اشغالگري طولاني‌مدت را توجيه مي‌كند، بررسي نمايد؛ اشغالگري‌هايي با خصايص غيرقابل قبولي با عنوان استعمار، تعبيض نژادي و پاكسازي نژادي.
فولك در گزارش خود "دولت اسرائيل" و اشغالگري آن در كرانه باختري و غصب و غارت اراضي فلسطيني را با واژه‌هاي اندكي توضيح داد.وي با اين كلام مختصر تاريخ اين دولت غيرعادي، تشكيل و ادامه فعاليت آن در زمان كنوني و آينده را خلاصه كرد.
مساله یهودیت اسرائیل از اصول مکتب صهیونیسم:
مساله یهودیت اسرائیل همواره یکی از اصول مکتب صهیونیسم بوده است و در راس این مساله، رویکردهای نژادپرستانه علیه اقلیت عرب در داخل خط سبز (خط فاصل میان اراضی اشغالی در سال ۱۹۴۸ تا اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷) و همچنین آوارگان فلسطینی در مکان‌های مختلف است. کنست (پارلمان اسرائیل) در سال ۲۰۰۳ پیش‌نویس قانونی را درخصوص تعمیق اندیشه یهودیت اسرائیل و تعمیم آن بر تمام کشورهای جهان مطرح کرد.
اعضای فراکسیون افراطی لیکود در پارلمان اسرائیل این پیش‌نویس را ارائه دادند و پس از آنکه اعضای پارلمان به این پیش‌نویس رای دادند، پیش‌نویس تبدیل به قانون شد. بر اساس این قانون، اسرائیلی‌ها معتقدند که کرانه باختری و نوار غزه نه از لحاظ تاریخی و نه از لحاظ قوانین بین‌المللی و نه از لحاظ توافقنامه‌هایی که اسرائیل آن را امضا کرده است، اراضی اشغالی به شمار نمی‌آید. اسرائیلی‌ها بر اساس این قانون خواستار گسترش شهرک‌های یهودی‌نشین در مناطق فلسطینی نشین شده‌اند. آنها همچنین خواستار پایبندی به خط قرمزهای اسرائیل و در راس آن حاکمیت مطلق بر تمامی قدس اعم از مناطق شرقی و غربی آن شدند. با نگاهی به اصطلاح مذکور می‌توان با قاطعیت گفت که صهیونیست‌ها از این طریق می‌خواهند با ادعای اختصاص اسرائیل به یهودیان، فلسطینی‌ها را از کشورشان بیرون کنند و در این امر فلسطینی‌های ساکن اراضی ۱۹۶۷ و فلسطینی‌های اراضی ۱۹۴۸ که تابعیت اسرائیلی بر آنها تحمیل شده است، با یکدیگر برابر هستند. مشخص است که اصطلاح یهودیت اسرائیل اخیرا به اولویت رژیم صهیونیستی و به یک نقطه اشتراک میان جریان‌ها، احزاب و گروه‌های مختلف در سرزمین‌های اشغالی تبدیل شده است. رژیم صهیونیستی به این مساله پی برده که اشاعه شعار یهودیت اسرائیل، سودمندترین شعار برای پایان دادن به حق آوارگان فلسطینی برای بازگشت به کشورشان و از بین بردن پایه و اساس قانونی این حق است .آنها همچنین امیدوارند که از این طریق، قطعنامه ۱۹۴ مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ را که بر اساس آن بر بازگشت هر چه سریع‌تر فلسطینی‌ها به وطن‌شان و پرداخت غرامت به آنها تاکید شده است، را باطل کنند.
اهداف به رسمیت شناختن یهودیت اسرائیل:
به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک کشور یهود ، راه را در مقابل بازگشت آوارگان فلسطینی می‌بندد و به صهیونیست‌ها مجال می‌دهد تا ظلم و تبعیض قومیتی علیه اقلیت عرب در داخل منطقه سبز را گسترش دهند. از دیگر اهدافی که با مساله به رسمیت شناختن یهودیت اسرائیل دنبال می‌شود، تلاش برای جذب شمار بیشتری از یهودیان جهان به سرزمین‌های اشغالی است؛ چراکه اسرائیلی‌ها براین باورند که یهودیان در اقصی‌نقاط جهان یک ابزار انسانی برای تحقق اهداف توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی و همچنین ابزاری برای ادامه پروژه صهیونیسم در منطقه عربی هستند. با وجود اینکه حدود ۶ دهه از تشکیل رژیم صهیونیستی گذشته است، اما دولت‌های مختلف آن تنها توانسته‌اند ۴۰ درصد از یهودیان جهان را به اسرائیل جذب کنند.در همین راستا، تل‌آویو با همکاری و هماهنگی با آژانس‌های یهودی تلاش می‌کند تا دست به اقدامات زیادی برای جذب حدود ۲۰۰ هزار یهودی از آرژانتین، چند هزار یهود از اتیوپی و همچنین جذب حدود ۸۰ هزار یهود از هند و آفریقای جنوبی بزند.
"کشور ا سرائیل" - "سرزمین اسرائیل":
نتانیاهو معتقد است که باید میان "کشور اسرائیل" با عبارت دیگری که صهیونیست‌ها آن را "سرزمین اسرائیل" می‌نامند تفاوت قائل شد. "کشور اسرائیل" که وی از فلسطینی‌ها می‌خواهد آن را به رسمیت بشناسند، مساحت آن شامل تمامی "سرزمین اسرائیل" نمی‌شود، بلکه تنها بیشتر آن را در بر می‌گیرد. اما مابقی "سرزمین اسرائیل" در خارج از "کشور اسرائیل" و به عبارتی شامل کرانه باختری (یهودا و شومرون) می‌شود و بدین ترتیب می‌توان به فلسطینی‌ها این لطف را کرد تا با دلایل و شروطی کشوری در این منطقه داشته باشند! و تلاش نتانیاهو برای تصویب قانون نژادپرستانه "دولت - ملت یهود"درواقع تلاشی برای تحقق رویای صهیونیست‌ها پیرامون "سرزمین اسرائیل" است!
جان کلام:
با وجود اينكه طرح مساله به رسميت شناختن اسرائيل به عنوان يك "كشور يهود" يك امر جديد نيست و اين مساله در نخستين كنفرانس صهيونيست‌ها در مرداد ۱۳۷۶ در شهر بازل سوئيس مطرح شد، اما اين اصطلاح ظرف سال‌هاي اخير به صورتي روزافزون شيوع پيدا كرده است. اسرائيلي‌ها بر‌اساس اين قانون خواستار گسترش شهرك‌هاي يهودي‌نشين شدند.آنها همچنين خواهان پايبندي به خط قرمزهاي اسرائيل و در رأس آن حاكميت مطلق بر قدس شرقي و غربي شدند. با نگاهي به قانون مذكور مي‌توان با قاطعيت گفت كه اسرائيلي‌ها از اين طريق مي‌خواهند با ادعاي اختصاص اسرائيل به يهوديان، فلسطيني‌ها را از كشورشان بيرون كنند و در اين امر فلسطيني‌هاي ساكن در اراضي ۱۳۴۶ و فلسطيني‌هاي اراضي ۱۹۴۸ كه تابعيت اسرائيلي بر آنها تحميل شده است، با يكديگر برابر هستند.
