داستان‌های ارزشمند ایرانی چه در محتوای نثر و چه در قالب شعر که یادگارهای به‌جامانده از اسلاف فرهنگ و معرفت این سرزمین همچون فردوسی‌ها، سعدی‌ها، حافظ‌ها و امثالهم هستند تنها دست‌نوشته ساده‌ای بیش نیست بلکه هرکدام برای خود دانشگاهی تمام‌عیار می‌باشند که می‌توانند علاوه بر روح، جسم را هم از بلیات اخلاقی منزه نمایند. شاید یکی از بهترین یادگارهای به‌جامانده که اتفاقاً قرابت پررنگی با مدیریت‌های پراکنده و خودمختار دو دولت اخیر داشته، موضوع گاو نه من شیر باشد که هر نوبت صبح و عصر همین مقدار از آن دوشیده اما در لحظه پایانی با ضربه و لگدی محکم توسط همین حیوان، محتوای ظرف پخش طویله می‌شد!
این گفتار اگرچه یک برداشت ذهنی از نویسنده آنست اما چندان هم با واقعیت‌های موجود به نحوی از انحاء بی‌ارتباط نیست زیرا نشان می‌دهد هدف نهایی در آغاز ورود به دامنه نامزدی انتخابات سال ۹۲ تنها حضور یک جریان سیاسی بوده بدون اینکه هیچگونه برنامه مدونی برای دو دوره چهارساله اول و دوم داشته باشند! زیرا به عینه دیدیم که رئیس دولت یازدهم در اولین سخنرانی خود اعلام کرد در یک بازه زمانی شش‌ماهه تمامی مشکلات موجود و بخصوص پیرامون مسائل اقتصادی و سیاسی حل‌وفصل خواهد شد اما اینچنین نبود زیرا امروز ۱۶ شش ماه پیاپی از آن عهد و پیمان می‌گذرد درحالی‌که نه‌تنها تغییرات قابل‌اعتنا و زیر بنایی در حل معضلات و مشکلات دامن‌گیر جامعه، ایجاد نشده بلکه اکثر آن‌ها از ابتلا، به اپیدمی تبدیل شده‌اند!
اگر قرار باشد هریک از معضلات موجود که در آغاز دولت تدبیر و امید با چالش‌های مختصر روبرو بوده و امروز نه‌تنها حل‌وفصل نشده بلکه بعضی پا به مرحله تنش و بحران گذاشته‌اند، به‌نقد کشیده شوند نیازمند مثنوی هفتاد می‌باشد که از عهده یک یا دو نسل آینده بر نخواهد آمد زیرا دیوان سرایی بزرگ با ده‌ها محرر می‌طلبد تا شبانه‌روز دست‌به‌قلم باشند. مقصود از نگارش این سطور تحت عنوان پیدا کنید پرتقال فروش را!
به همین منظور است تا اگرچه نتوانستیم تمامی جفاهای به وقوع پیوسته طی هشت سال گذشته را به رشته تحریر درآوریم درحالی‌که خصولتی ها و دولتی‌ها مشترکا قسمت اعظمی از بودجه خود را طی این دوران صرف بزرگنمایی و آگراندیسمان دراین‌باره کرده‌اند و این اواخر واحد هزینه‌های صرف شده را نیز از تومان به ریال تقلیل داده تا بیشتر جلوه کند و نوع غلو باشد اما در همه مقاطع، گزیده‌های آن را شفاف و در اختیار مشتاقان و مخاطبان قرار داده‌ایم که سرمقاله هفت هزار و چهارصد و چهل‌کلمه‌ای با تیتر «هفتصد گام به کدامین سو» که دو و نیم‌صفحه از یک روزنامه محلی را که در خردادماه ۹۶ عنوان طولانی‌ترین یادداشت برای کتاب گینس را به خود اختصاص داد، از این نمونه است تا بدانند اگر موارد مثبتی هم بود در میان ابرهای دوگانه و چندگانه اندیشی محو گردیده است!
چالش کمبود آب مسئله‌ای نیست که با صرفه‌جویی، جرائم و تبلیغات حل‌وفصل گردد بلکه از همان آغاز کودکی باید تفهیم فرزندان این خاک شود که سرزمینشان کویری بیش نیست تا آب را قطره‌چکانی مصرف نمایند اما بازهم وزارت نیرو که متولی آن است همچنان راه آسان و میانبر بدون مقصد یعنی تبلیغات را دراین‌باره ادامه داده و توجهی به فرهنگ‌سازی از مهدهای کودک و پیش‌دبستانی نداشته تا مربیان و آموزشیاران این واحدها را قبل از ورود به کلاس با این درس اساسی آشنا کند که خود الگویی برای بچه‌ها باشند و امروز می‌بینیم سهل‌انگاری‌ها دراین‌باره دامان دولت و عوامل آن را در بحث آب گرفته تا کمبود نزولات یا ماه‌های پایانی به پاشنه آشیل این وزارتخانه تبدیل شود و ریزش قابل‌ملاحظه و بی‌سابقه کمبود انرژی برق هم به آن اضافه گردد.
درحالی‌که طی این سال‌ها وزیر نیرو در صدر کلنگ زنان و افتتاح کنندگان موارد افزایش تولید و انتقال آب و برق بوده است و این درست همان مصداق تبلیغات توخالی و واهی دراین‌باره می‌باشد تا پس از هشت سال ضدونقیض گویی ها، کم‌لطفی ابرهای باران‌زا پته‌ها را بر روی نقاشی‌های آب‌نما ریخته و توربین‌های پشت سدها را خاموش کنند!
حال نوبت اوج تناقض‌گویی‌ها دراین‌باره شروع که امسال چالش کمبود آب تنها معضل وزارتخانه مذکور و بالطبع دولت تدبیر و امید نیست بلکه فقدان انرژی برق هم به کمک آن آمده تا تمامی تبلیغات گسترده دراین‌باره را نقش بر بی‌آبی‌ها کند! متولیان برق خاموشی‌ها را به گردن کمبود آب و حذف نیروگاه‌های آن می‌اندازند، از آن‌سو شرکت‌های آب منطقه‌ای و مهندسی آبفای کشور افت بارش‌ها را مقصر اصلی معرفی می‌کند! درحالی‌که درون هریک از این معاونت‌های وزارت نیرو هم تناقض‌گویی‌ها ادامه دارد زیرا مجوزهای داده‌شده به چهل شرکت تولید رمز ارزها در این دامنه کار را مشکل کرده تا بر اساس قراردادهای فی‌مابین از اول خرداد تا پایان شهریور هرگونه استفاده از ماینرها ممنوع باشد که فراموش کرده‌اند این امر خرگوش نیست تا یک‌سوی آن حلال و طرف دیگرش حرام باشد!
زیرا از زمانی که مجوز بهره‌برداری به چهل شرکت برای تولید رمز ارز داده می‌شود باید منتظر بود تا ده هزار ماینر دیگر به‌طور قاچاق وارد این دامنه شوند! تا بنا به ادعای مسئولان شرکت سراسری برق، میزان استفاده از انرژی توسط این ده هزار ماینر معادل ۲۰۰۰ مگاوات اعلام شود درحالی‌که رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس معتقد است ماینرهای فعال تنها ۶۰۰ مگاوات از تولید برق را مصرف می‌کنند و کمبودهای حاصل از چهار سال رها کردن نیروگاه‌های موجود انرژی بر از فقدان تعمیرات اساسی در آن‌هاست! حالا باید در میان تمامی این تناقض‌گویی‌ها پیدا کنیم پرتقال فروش را!
نویسنده: حسن روانشید
