مقامات فرانسوی این روزها در حالی هتاکی نشریه فرانسوی علیه مقامات جهموری اسلامی ایران که البته سابقه هتاکی به مقدسات دینی و اسلامی را نیز دارد، با ادعای آزادی بیان توجیه می‌کنند که در همین فرانسه افراد بیشماری به جرم یک سوال درباره هولوکاست مجازات شدند‌اند و زنان بیشماری نیز به جرم داشتن حجاب جریمه ۱۵۰ یورویی و حتی بازداشت شده‌اند.
فرانسه از جمله کشورهایی است که از یک سو ادعای ازادی بیان سر می‌دهد و از سوی دیگر مدعی آزادی و حمایت از زنان است. این ادعاها در حالی بهانه‌ای برای دخالت در امور داخلی سایر کشورها شده است که نگاهی به کارنامه فرانسه بیانگر حقیقتی ورای این ادعاست. در حوزه زنان در این کشور آمارهای بالای خشونت علیه زنان در حالی که به دلیل بی توجهی دستگاه قضا و پلیس موجب شده تا بسیاری از آنها از شکایت صرفه نظر کنند موجب شده تا این کشور به عنوان یکی از مراکز قربانی شدن زنان معرفی گردد. همچنین زنان به جرم داشتن حجاب تا ۱۵۰ یورو محاکمه می‌شوند و حتی زنان با لباس شنای اسلامی حق حضور در استخرها را ندارند و جریمه و اخراج می‌شوند. در حوزه‌ازادی بیان نیز این کشور این روزها بار دیگر زمینه را برای نشریات فرانسوی جهت هتاکی به مقدسات و البته مقامات کشورهای دیگر از جمله ایران فراهم ساخته است که با واکنش تهران مواجه شده است.
وزارت خارجه ایران در واکنش به اقدام موهن نشریه بدنام فرانسوی در زیرپاگذاشتن موازین شناخته شده اخلاقی، تعدی ددمنشانه به مقدسات دینی، هتک ساحت مرجعیت سیاسی و مذهبی و نیز اهانت به نمادهای حاکمیتی و ارزش‌های ملی کشورمان بیانیه‌ای صادر کرد.وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران اقدام موهن نشریه بدنام فرانسوی در زیرپاگذاشتن موازین شناخته شده اخلاقی، تعدی ددمنشانه به مقدسات دینی، هتک ساحت مرجعیت سیاسی و مذهبی و نیز اهانت به نمادهای حاکمیتی و ارزش های ملی ایرانیان را به شدیدترین عبارات محکوم کرده و آن را نشانه دیگری از دست اندازی صهیونیسم بر عرصه رسانه در جهت ترویج اسلام ستیزی، اشاعه تنفر و تفرقه بین جوامع و انسان ها می‌داند.
اقدام ضدانسانی نشریه هتاک فرانسوی که شوربختانه سالها است بی محابا مفهوم والای «آزادی بیان» را مستمسک و پوششی برای اقدام های ضدفرهنگی و هتک حرمت انسان ها، کرامت انسانی و ارزش های والای اخلاقی و مذهبی قرار داده است، استمرار تحرکات مشابهی است که از جمله در قالب انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز علیه پیامبر اعظم (ص) در سالهای قبل بروز یافت و موجب خشم و اعتراض مقدس مسلمانان در سراسر جهان گردید.جمهوری اسلامی ایران ضمن تقبیح بی عملی ادامه دار مراجع ذیربط فرانسه در مقابله با مظاهر اسلام ستیزی و نفرت پراکنی نژادپرستانه در نشریات فرانسوی، مسئولیت مستقیم دولت فرانسه برای پاسخگو کردن عاملان و بانیان چنین نفرت پراکنی هایی را یادآور شده و خواستار مقابله جدی با اسلام ستیزی و اسلام هراسی جاهلانه به عنوان مظهر نژادپرستی نهادینه شده در این کشور است.وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر مسوولیت غیرقابل انکار دولت فرانسه در برابر نقض حرمت آزادی، هتک حقوق بشر، اهانت به ارزش های دینی، تعدی به باورهای مذهبی و تهدید حاکمیت ملی دیگر کشورها از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی تحت حاکمیت دولت فرانسه، سکوت در برابر اقدام ضد فرهنگی و ضد انسانی نشریه مبتذل فرانسوی را برنتابیده و ضمن بازنگری در مناسبات فرهنگی با فرانسه و بررسی امکان ادامه فعالیت فرهنگی فرانسه در ایران، در گام نخست فعالیت انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران را تعطیل می‌کند. در این میان وزیر خارجه فرانسه بار دیگر تلاش کرد با دلیل‌تراشی و سوءاستفاده از مقوله «آزادی بیان» رفتارهای نشریه شارلی‌ابدو را توجیه کند. کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه از اقدامات توهین‌آمیز نشریه شارلی‌ابدو دفاع کرد و آن را به «آزادی بیان» ربط داد.رئیس دستگاه دیپلماسی فرانسه مدعی شد این ایران است که با خشونت علیه مردم خود و بازداشت اتباع فرانسوی سیاست‌های بدی را دنبال می‌کند.او گفت: «بایستی به خاطر داشته باشیم که در فرانسه بر خلاف ایران آزادی بیان وجود دارد و این آزادی توسط یک قاضی که عضوی از یک نظام قضایی مستقل است تحت نظارت قرار می‌گیرد؛ چیزی که بدون شک ایران اطلاع مناسبی از آن ندارد.» وزیر امور خارجه فرانسه تصریح کرد که در فرانسه هیچ قانونی علیه کفرگویی وجود ندارد.
تلاش مقام‌های فرانسوی برای توجیه توهین به مقدسات دینی با مقوله «آزادی بیان» سابقه دیرینه‌ای دارد و همواره مورد انتقاد گروهی از کارشناسان و تحلیلگران قرار گرفته است. این تحلیلگران قوانین فرانسه درباره «هولوکاست» را با ادعاهای مقام‌های این کشور درباره آزادی بیان مغایر و ناهمسو می‌دانند.
تحلیلگران می‌گویند محاکمه مرحوم پروفسور «روژه گارودی» به جرم زیر سوال بردن هولوکاست در کتاب مشهورش، بی‌شباهت به محاکمه گالیله در دوران قرون وسطی به جرم متحرک دانستن زمین نیست.مشهورترین نمونه محاکمه منکرین هولوکاست، محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی، فیلسوف فقید و مسلمان فرانسوی است که مدت‌ها به طول انجامید. این محاکمه در حالی انجام می‌شد که گارودی پا به سن گذاشته بود و سالهای عمرش از ۸۰ گذشته بود.اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه ۲۰۰۷، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌خاطر آنچه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.در مارس ۲۰۰۶ نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی از ایالات متحده به آلمان عودت شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هولوکاست را انکار می‌کرد.باز هم در فرانسه «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه محکوم شد چرا که در سال ۲۰۰۵ با چاپ جزوه‌ای، هولوکاست را انکار کرده بود.
دادگاه کیفری شعبه ۱۷ در پاریس، پایتخت فرانسه، کشوری که ادعا دارد «مهد آزادی» است، روژه گارودی را تنها به جرم این‌که شواهد مربوط به وقوع هولوکاست را زیرسوال برده‌بود، به پرداخت ۱۲۰ هزار فرانک محکوم کرد؛ شاید اگر گارودی کمی جوان‌تر بود و در سن ۸۰ سالگی نبود، قاضی با درخواست دادستان مبنی بر حبس پژوهشگر فرانسوی هم موافقت می‌کرد؛ دستگاه قضایی فرانسه مدعی بود که گارودی برخلاف قانون «گی‌سو» عمل کرده‌است؛ قانونی که هر نوع اظهار نظری را که منجر به زیرسوال بردن هولوکاست شود، ممنوع می‌کند. اما آنچه به چشم می‌آمد، یک افتضاح تاریخی بود. تعدادی از اراذل صهیونیست وارد دادگاه شدند؛ گارودی را به باد ناسزا و دشنام‌های رکیک گرفتند، خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی را که برای پوشش خبری دادگاه در محل حضور داشت، کتک زدند؛ اما هیچ‌کدام از این‌ها، به نظر دادستان یا قاضی پرونده، رفتاری خلاف قانون و از آن بالاتر غیرانسانی نبود. این اقدام، روژه گارودی را که نامش، چندی قبل از این اتفاق، به «محمد رجاء» تغییر یافته‌بود، به یک قهرمان در دنیای آزادی‌خواهی تبدیل کرد. گارودی در ۲۴ خردادماه سال ۱۳۹۱ / ۱۳ ژوئن سال ۲۰۱۲، در ۹۸ سالگی درگذشت؛ اما نامش همچنان الهام‌بخش حقیقت‌جویان دنیاست.گارودی ثابت کرد که صهیونیستها با نازیها در جنگ جهانی دوم همکاری داشتند و صهیونیستها برای جلب نظر افکار عمومی جامعه بین المللی برای تأسیس کشوری در فلسطین تلاش کردهاند، با مظلومنمایى خود، جنایات آلمان هیتلری علیه یهودیان را بزرگ نشان دهند. این فیلسوف فرانسوی که درسالهای پایانی عمرش به اسلام گروید درباره اسلام می‌گوید: اسلام جهانی‌ترین دین است، من که مسیحی بودم و مارکسیست بودم، به این خاطر مسلمان شدم که دین اسلام را جهانی و فراگیر یافتم. بنابراین ما مسلمانان باید با همدیگر به مبارزه با حاکمان انحصارطلب جهان برخیزیم.
فرانسه از جمله کشورهایی است که از یک سو ادعای ازادی بیان سر می‌دهد و از سوی دیگر مدعی آزادی و حمایت از زنان است. این ادعاها در حالی بهانه‌ای برای دخالت در امور داخلی سایر کشورها شده است که نگاهی به کارنامه فرانسه بیانگر حقیقتی ورای این ادعاست. در حوزه زنان در این کشور آمارهای بالای خشونت علیه زنان در حالی که به دلیل بی توجهی دستگاه قضا و پلیس موجب شده تا بسیاری از آنها از شکایت صرفه نظر کنند موجب شده تا این کشور به عنوان یکی از مراکز قربانی شدن زنان معرفی گردد. همچنین زنان به جرم داشتن حجاب تا ۱۵۰ یورو محاکمه می‌شوند و حتی زنان با لباس شنای اسلامی حق حضور در استخرها را ندارند و جریمه و اخراج می‌شوند. در حوزه‌ازادی بیان نیز این کشور این روزها بار دیگر زمینه را برای نشریات فرانسوی جهت هتاکی به مقدسات و البته مقامات کشورهای دیگر از جمله ایران فراهم ساخته است که با واکنش تهران مواجه شده است.
وزارت خارجه ایران در واکنش به اقدام موهن نشریه بدنام فرانسوی در زیرپاگذاشتن موازین شناخته شده اخلاقی، تعدی ددمنشانه به مقدسات دینی، هتک ساحت مرجعیت سیاسی و مذهبی و نیز اهانت به نمادهای حاکمیتی و ارزش‌های ملی کشورمان بیانیه‌ای صادر کرد.وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران اقدام موهن نشریه بدنام فرانسوی در زیرپاگذاشتن موازین شناخته شده اخلاقی، تعدی ددمنشانه به مقدسات دینی، هتک ساحت مرجعیت سیاسی و مذهبی و نیز اهانت به نمادهای حاکمیتی و ارزش های ملی ایرانیان را به شدیدترین عبارات محکوم کرده و آن را نشانه دیگری از دست اندازی صهیونیسم بر عرصه رسانه در جهت ترویج اسلام ستیزی، اشاعه تنفر و تفرقه بین جوامع و انسان ها می‌داند.
اقدام ضدانسانی نشریه هتاک فرانسوی که شوربختانه سالها است بی محابا مفهوم والای «آزادی بیان» را مستمسک و پوششی برای اقدام های ضدفرهنگی و هتک حرمت انسان ها، کرامت انسانی و ارزش های والای اخلاقی و مذهبی قرار داده است، استمرار تحرکات مشابهی است که از جمله در قالب انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز علیه پیامبر اعظم (ص) در سالهای قبل بروز یافت و موجب خشم و اعتراض مقدس مسلمانان در سراسر جهان گردید.جمهوری اسلامی ایران ضمن تقبیح بی عملی ادامه دار مراجع ذیربط فرانسه در مقابله با مظاهر اسلام ستیزی و نفرت پراکنی نژادپرستانه در نشریات فرانسوی، مسئولیت مستقیم دولت فرانسه برای پاسخگو کردن عاملان و بانیان چنین نفرت پراکنی هایی را یادآور شده و خواستار مقابله جدی با اسلام ستیزی و اسلام هراسی جاهلانه به عنوان مظهر نژادپرستی نهادینه شده در این کشور است.وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر مسوولیت غیرقابل انکار دولت فرانسه در برابر نقض حرمت آزادی، هتک حقوق بشر، اهانت به ارزش های دینی، تعدی به باورهای مذهبی و تهدید حاکمیت ملی دیگر کشورها از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی تحت حاکمیت دولت فرانسه، سکوت در برابر اقدام ضد فرهنگی و ضد انسانی نشریه مبتذل فرانسوی را برنتابیده و ضمن بازنگری در مناسبات فرهنگی با فرانسه و بررسی امکان ادامه فعالیت فرهنگی فرانسه در ایران، در گام نخست فعالیت انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران را تعطیل می‌کند. در این میان وزیر خارجه فرانسه بار دیگر تلاش کرد با دلیل‌تراشی و سوءاستفاده از مقوله «آزادی بیان» رفتارهای نشریه شارلی‌ابدو را توجیه کند. کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه از اقدامات توهین‌آمیز نشریه شارلی‌ابدو دفاع کرد و آن را به «آزادی بیان» ربط داد.رئیس دستگاه دیپلماسی فرانسه مدعی شد این ایران است که با خشونت علیه مردم خود و بازداشت اتباع فرانسوی سیاست‌های بدی را دنبال می‌کند.او گفت: «بایستی به خاطر داشته باشیم که در فرانسه بر خلاف ایران آزادی بیان وجود دارد و این آزادی توسط یک قاضی که عضوی از یک نظام قضایی مستقل است تحت نظارت قرار می‌گیرد؛ چیزی که بدون شک ایران اطلاع مناسبی از آن ندارد.» وزیر امور خارجه فرانسه تصریح کرد که در فرانسه هیچ قانونی علیه کفرگویی وجود ندارد.
تلاش مقام‌های فرانسوی برای توجیه توهین به مقدسات دینی با مقوله «آزادی بیان» سابقه دیرینه‌ای دارد و همواره مورد انتقاد گروهی از کارشناسان و تحلیلگران قرار گرفته است. این تحلیلگران قوانین فرانسه درباره «هولوکاست» را با ادعاهای مقام‌های این کشور درباره آزادی بیان مغایر و ناهمسو می‌دانند.
تحلیلگران می‌گویند محاکمه مرحوم پروفسور «روژه گارودی» به جرم زیر سوال بردن هولوکاست در کتاب مشهورش، بی‌شباهت به محاکمه گالیله در دوران قرون وسطی به جرم متحرک دانستن زمین نیست.مشهورترین نمونه محاکمه منکرین هولوکاست، محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی، فیلسوف فقید و مسلمان فرانسوی است که مدت‌ها به طول انجامید. این محاکمه در حالی انجام می‌شد که گارودی پا به سن گذاشته بود و سالهای عمرش از ۸۰ گذشته بود.اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه ۲۰۰۷، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌خاطر آنچه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.در مارس ۲۰۰۶ نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی از ایالات متحده به آلمان عودت شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هولوکاست را انکار می‌کرد.باز هم در فرانسه «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه محکوم شد چرا که در سال ۲۰۰۵ با چاپ جزوه‌ای، هولوکاست را انکار کرده بود.
دادگاه کیفری شعبه ۱۷ در پاریس، پایتخت فرانسه، کشوری که ادعا دارد «مهد آزادی» است، روژه گارودی را تنها به جرم این‌که شواهد مربوط به وقوع هولوکاست را زیرسوال برده‌بود، به پرداخت ۱۲۰ هزار فرانک محکوم کرد؛ شاید اگر گارودی کمی جوان‌تر بود و در سن ۸۰ سالگی نبود، قاضی با درخواست دادستان مبنی بر حبس پژوهشگر فرانسوی هم موافقت می‌کرد؛ دستگاه قضایی فرانسه مدعی بود که گارودی برخلاف قانون «گی‌سو» عمل کرده‌است؛ قانونی که هر نوع اظهار نظری را که منجر به زیرسوال بردن هولوکاست شود، ممنوع می‌کند. اما آنچه به چشم می‌آمد، یک افتضاح تاریخی بود. تعدادی از اراذل صهیونیست وارد دادگاه شدند؛ گارودی را به باد ناسزا و دشنام‌های رکیک گرفتند، خبرنگار صدا و سیمای جمهوری اسلامی را که برای پوشش خبری دادگاه در محل حضور داشت، کتک زدند؛ اما هیچ‌کدام از این‌ها، به نظر دادستان یا قاضی پرونده، رفتاری خلاف قانون و از آن بالاتر غیرانسانی نبود. این اقدام، روژه گارودی را که نامش، چندی قبل از این اتفاق، به «محمد رجاء» تغییر یافته‌بود، به یک قهرمان در دنیای آزادی‌خواهی تبدیل کرد. گارودی در ۲۴ خردادماه سال ۱۳۹۱ / ۱۳ ژوئن سال ۲۰۱۲، در ۹۸ سالگی درگذشت؛ اما نامش همچنان الهام‌بخش حقیقت‌جویان دنیاست.گارودی ثابت کرد که صهیونیستها با نازیها در جنگ جهانی دوم همکاری داشتند و صهیونیستها برای جلب نظر افکار عمومی جامعه بین المللی برای تأسیس کشوری در فلسطین تلاش کردهاند، با مظلومنمایى خود، جنایات آلمان هیتلری علیه یهودیان را بزرگ نشان دهند. این فیلسوف فرانسوی که درسالهای پایانی عمرش به اسلام گروید درباره اسلام می‌گوید: اسلام جهانی‌ترین دین است، من که مسیحی بودم و مارکسیست بودم، به این خاطر مسلمان شدم که دین اسلام را جهانی و فراگیر یافتم. بنابراین ما مسلمانان باید با همدیگر به مبارزه با حاکمان انحصارطلب جهان برخیزیم.
