قرار آحاد جامعه با مدیران بالادستی براین بود که هر دوره علاوه برحذف واصلاح ترک فعل‌ها سعی بر دلجویی از کسانی شود که طی هشت سال گذشته چوب خدمتگزاری صادقانه خود را در حق نظام و جامعه خورده‌اند تا اگردر دستگاهی مشغول به کار بودند وبه دلایلی افت مسئولیت داشته و حاشیه نشین شده‌اند باردیگر با عزت واحترام وافر به چرخه ایثارگری بازگردند.
ادامه این جفا در حق خادمان نظام میتواند بد آموزی محرزودر پی آن آثاری زیان بار برای نسل‌های بعدی که شاهد ظلم به اولیائشان هستند داشته باشد تا در آینده به محض ورود به دامنه فعالیت‌های اجتماعی چهار چشمی مراقب اینگونه بی حرمتی‌ها به خود بوده و قبل از انجام هرکاروخدمتی از متقاضی خواهان پیش پرداخت اجر ومزد باشند! شاید این اتفاق را بتوان نوعی کم کاری وترک فعل در سازمان اداری واستخدامی کشور به حساب آورد که باید برحسب وظیفه از همه جا و همه کس خبر داشته باشد و تنها به سهمیه‌های استخدامی پیشنهادی از سوی سازمان برنامه وبودجه و مصوب از جانب مجلس تکیه نکند واندیشه‌ای برای تجربه‌هایی که رایگان از دست میرود به کار بندد تا طول سی سال خدمت نیروها را مملو از انگیزه و علقه وایثارنموده وآگاه باشند دستگاههای نظارتی بالادستی همچنان به رصد مویرگی مشغولند تا علاوه بر تنبیه قانونی به تشویق خادمان بپردازند. رسوخ مجدد معاون ریاست جمهوری و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست در دولت یازدهم به این سمت پیامدهایی را به همراه داشت تا خشک و تر را باهم بسوزاند که یکی از صدها نمونه آن به حاشیه فرستادن مدیران دولت قبل از آن به اطاقهای زیر شیروانی این سازمان بود تا دیگر نام ونشانی از آنها نباشد و سازمان مذکورهمچنان حیاط خلوت دولت بماند که این اقدام ادامه یافت تا با انتقاد و اعتراضات فراوان روبروشود تادولت دوازدهم اگرچه نتوانست اصلاحات اصولی را فراگیر کند به رفع معایب ظاهری و بزک کردن ها از جمله حذف رئیس ناموفق این سازمان و جابجایی آن بپردازد و باردیگر معدودی از حاشیه نشین های خادم جامعه از اطاقهای زیر شیروانی خارج تا ظاهرا این ارگان را از حیاط خلوت بودن مبرا نموده وغسل تعمید دهند !اما در این میان تکلیف تکریم و دلجویی از این مدیران حاشینه نشین همچنان مغفول ماند تا دردولت سیزدهم هم که بیش ازهفت ماه ازشروع آن میگذرد ادامه یابد که در نهایت پای رسانه ها را به این کار بکشد. مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان از همین رانده شدگان به حاشیه در بدو ورود معاون رئیس جمهورو رئیس این سازمان در دولت هفتم بود که درتاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۷ پس از ۵ سال بالاخره اتاق زیر شیروانی را ترک وعازم اصفهان شده تا بعنوان مدیر کل بصورت تمام وقت وشبانه روزی ساکن این نهاد استراتژیکی در یک استان مطرح صنعتی وکشاورزی شود و چالش های زیست محیطی موجود در آن را التیام بخشد. دکتر حشمتی اگر چه به عنوان یک کارشناس خبره می دانست به کجا میرود اما انگیزه ای که عجین وجودش بود این مسئولیت پر مخاطره را در سنین میان سالی می پذیرفت تا شاید بتواند گوشه از معضلات موجود در یک استان به ظاهر برخورداررا که چالش های آن با کل کشور برابری می کرد حل وفصل نماید . پیرامون سه سالی که گذشت نیاز است تا گروهی خبره دست به کار نگارش اتفاقاتی شوند که در دامنه اصلاح معضلات زیست محیطی به انجام رسیده است اما قبل از همه این ها می بایست از متولیان تشویق وتکریم بالا دستی سوال کرد که چرا امثال این مدیران در نهایت سمبل وتابلوی زنده وتاریخ شفاهی برای دیگر مسئولان نمی شوند تا بصورت پایلوت چند استان را مدیریت تجربی کنند وراهکارهای موفقیت در این زمینه را به دیگران بیاموزند و سازمان متولی کشوری اقدام به برگزاری مراسم تکریم از این گونه چهره های خدمتگزارنموده تا غبار خستگی از وجودشان زدوده شود وبرای دیگران ایجادانگیزه نماید قبل از اینکه زود دیر شود وسرمایه ها ی بی بدیل به بازنشستگان حاشیه نشین تبدیل گردند؟! تلاش های یک تنه و شبانه روزی در غربت متولی محیط زیست استان اصفهان اگر چه درآخرین سالهای خدمت این دلسوز با چراغ خاموش اتفاق می‌افتد اما همچنان استمرار دارد.همراه با مساعدت مدیران وناظران بالادستی و از جمله دادگستری و دادستانی این دیار بوده و هست تا دست اورا در انجام خدمت به جامعه رنج دیده باز بگذارند و حاصل این فداکاری‌ها عبور از بحران هایی چون زمستان امسال بود که می توانست بر اثر یک غفلت وبی کفایتی آلودگی هوا رااز آن چه بود بیشتر کند.بنابراین محیط زیست را در تنگنای اجرای وظیفه ای سخت وغیر ممکن قرار می داد اما مدیریت حساب شده توانست به پشتوانه قانون میزان و زمان استفاده از سوخت فسیلی را به حد اقل برساند و صدها کارگاه و واحد تولیدی استفاده کننده ازاین مخرب های محیط زیست را به دلیل نقض قوانین با مجوزهای پیاپی و بدون محدودیت دادستانی پلمپ تا از یک بحران بزرگ پیش گیری شود . امروز نوبت نهاد ریاست جمهوری است تا به این گونه خدمات ایثارگرانه بهای بیشتری داده و احترام گذارند وبمنظور تشویق و ترغیب و خلق مدیران اینگونه متولی محیط زیست استان اصفهان رابه عنوان مردی برای تمام فصول به بهترین نحوممکن تکریم کنند.
نویسنده: حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
ادامه این جفا در حق خادمان نظام میتواند بد آموزی محرزودر پی آن آثاری زیان بار برای نسل‌های بعدی که شاهد ظلم به اولیائشان هستند داشته باشد تا در آینده به محض ورود به دامنه فعالیت‌های اجتماعی چهار چشمی مراقب اینگونه بی حرمتی‌ها به خود بوده و قبل از انجام هرکاروخدمتی از متقاضی خواهان پیش پرداخت اجر ومزد باشند! شاید این اتفاق را بتوان نوعی کم کاری وترک فعل در سازمان اداری واستخدامی کشور به حساب آورد که باید برحسب وظیفه از همه جا و همه کس خبر داشته باشد و تنها به سهمیه‌های استخدامی پیشنهادی از سوی سازمان برنامه وبودجه و مصوب از جانب مجلس تکیه نکند واندیشه‌ای برای تجربه‌هایی که رایگان از دست میرود به کار بندد تا طول سی سال خدمت نیروها را مملو از انگیزه و علقه وایثارنموده وآگاه باشند دستگاههای نظارتی بالادستی همچنان به رصد مویرگی مشغولند تا علاوه بر تنبیه قانونی به تشویق خادمان بپردازند. رسوخ مجدد معاون ریاست جمهوری و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست در دولت یازدهم به این سمت پیامدهایی را به همراه داشت تا خشک و تر را باهم بسوزاند که یکی از صدها نمونه آن به حاشیه فرستادن مدیران دولت قبل از آن به اطاقهای زیر شیروانی این سازمان بود تا دیگر نام ونشانی از آنها نباشد و سازمان مذکورهمچنان حیاط خلوت دولت بماند که این اقدام ادامه یافت تا با انتقاد و اعتراضات فراوان روبروشود تادولت دوازدهم اگرچه نتوانست اصلاحات اصولی را فراگیر کند به رفع معایب ظاهری و بزک کردن ها از جمله حذف رئیس ناموفق این سازمان و جابجایی آن بپردازد و باردیگر معدودی از حاشیه نشین های خادم جامعه از اطاقهای زیر شیروانی خارج تا ظاهرا این ارگان را از حیاط خلوت بودن مبرا نموده وغسل تعمید دهند !اما در این میان تکلیف تکریم و دلجویی از این مدیران حاشینه نشین همچنان مغفول ماند تا دردولت سیزدهم هم که بیش ازهفت ماه ازشروع آن میگذرد ادامه یابد که در نهایت پای رسانه ها را به این کار بکشد. مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان از همین رانده شدگان به حاشیه در بدو ورود معاون رئیس جمهورو رئیس این سازمان در دولت هفتم بود که درتاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۷ پس از ۵ سال بالاخره اتاق زیر شیروانی را ترک وعازم اصفهان شده تا بعنوان مدیر کل بصورت تمام وقت وشبانه روزی ساکن این نهاد استراتژیکی در یک استان مطرح صنعتی وکشاورزی شود و چالش های زیست محیطی موجود در آن را التیام بخشد. دکتر حشمتی اگر چه به عنوان یک کارشناس خبره می دانست به کجا میرود اما انگیزه ای که عجین وجودش بود این مسئولیت پر مخاطره را در سنین میان سالی می پذیرفت تا شاید بتواند گوشه از معضلات موجود در یک استان به ظاهر برخورداررا که چالش های آن با کل کشور برابری می کرد حل وفصل نماید . پیرامون سه سالی که گذشت نیاز است تا گروهی خبره دست به کار نگارش اتفاقاتی شوند که در دامنه اصلاح معضلات زیست محیطی به انجام رسیده است اما قبل از همه این ها می بایست از متولیان تشویق وتکریم بالا دستی سوال کرد که چرا امثال این مدیران در نهایت سمبل وتابلوی زنده وتاریخ شفاهی برای دیگر مسئولان نمی شوند تا بصورت پایلوت چند استان را مدیریت تجربی کنند وراهکارهای موفقیت در این زمینه را به دیگران بیاموزند و سازمان متولی کشوری اقدام به برگزاری مراسم تکریم از این گونه چهره های خدمتگزارنموده تا غبار خستگی از وجودشان زدوده شود وبرای دیگران ایجادانگیزه نماید قبل از اینکه زود دیر شود وسرمایه ها ی بی بدیل به بازنشستگان حاشیه نشین تبدیل گردند؟! تلاش های یک تنه و شبانه روزی در غربت متولی محیط زیست استان اصفهان اگر چه درآخرین سالهای خدمت این دلسوز با چراغ خاموش اتفاق می‌افتد اما همچنان استمرار دارد.همراه با مساعدت مدیران وناظران بالادستی و از جمله دادگستری و دادستانی این دیار بوده و هست تا دست اورا در انجام خدمت به جامعه رنج دیده باز بگذارند و حاصل این فداکاری‌ها عبور از بحران هایی چون زمستان امسال بود که می توانست بر اثر یک غفلت وبی کفایتی آلودگی هوا رااز آن چه بود بیشتر کند.بنابراین محیط زیست را در تنگنای اجرای وظیفه ای سخت وغیر ممکن قرار می داد اما مدیریت حساب شده توانست به پشتوانه قانون میزان و زمان استفاده از سوخت فسیلی را به حد اقل برساند و صدها کارگاه و واحد تولیدی استفاده کننده ازاین مخرب های محیط زیست را به دلیل نقض قوانین با مجوزهای پیاپی و بدون محدودیت دادستانی پلمپ تا از یک بحران بزرگ پیش گیری شود . امروز نوبت نهاد ریاست جمهوری است تا به این گونه خدمات ایثارگرانه بهای بیشتری داده و احترام گذارند وبمنظور تشویق و ترغیب و خلق مدیران اینگونه متولی محیط زیست استان اصفهان رابه عنوان مردی برای تمام فصول به بهترین نحوممکن تکریم کنند.
نویسنده: حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
