نشست سران اتحادیه عرب دیروز با استقبال گرم از بشار اسد رئیس جمهور سوریه در حالی برگزار شد که این نشست میهمانی ناخوانده به نام زلنسکی رئیس جمهور اوکراین نیز داشت. او نه از طریق ویدئو کنفرانس بلکه به صورت حضوری در این نشست به سخنرانی پرداخت. این اقدام از سوی برگزار کنندگان نشست در حالی صورت گرفت که در باب چرایی آن چند نکته قابل توجه است. نخست آنکه عربستان و به پیوست آن اتحادیه عرب تلاش دارند تا خود را به عنوان محورها و ناجیان صلح و امنیت معرفی نمایند چنانکه عربستان و شخص بن سلمان در طول ۱۴ ماه جنگ اوکراین بارها در این زمینه موضع گیری داشته است. حضور زلنسکی را می‌توان بعد دیگری از این رفتار به اصطلاح صلح جویانه دانست چنانکه از محورهای سخنان بن سلمان و برخی کشورهای عربی را نیز پرداختن به جنگ اوکراین و میانجی گری در این زمینه تشکیل می‌داد.
دوم آنکه اتحادیه عرب و بویژه عربستان به دنبال نوعی تعادل در مراودات جهانی خود می باشندهر چند که آنها نیز در مسیر نظم نوین جهانی با فاصله گرفتن از آمریکا هستند اما هنوز به چنان توانی دست نیافته‌اند که کاملا در مقابله با آمریکا قرار گیرند. مواضع و ارتباط کشورهای عربی و سعودی با چین و روسیه از یک سو و نیز حمایت آنها از بازگشت سوریه به اتحادیه عرب به نوعی وزنه تعادل را به سمت رویکرد چند جانبه گرایی سنگین ساخته است حال آنکه سیاست کشورهای عربی ایجاد تعاد و توازن در معادلات است.
بر این اساس کشورهای عربی با دادن تریبون به زلنسکی برای سخنرانی در حالی که هیچ تعهدی نیز در قبال آن ندارند می تواند در این چارچوب ارزیابی گردد حال آنکه مواضع این کشورها در حمایت سوریه به رغم مخالفت غربی‌ها رفتاری کاملا تعهد آور است که بیانگر نگاه منطقه محور اتحادیه عرب به جای نگاه یک جانبه به آمریکا می باشد.
با توجه به این شرایط می‌توان گفت که حضور زلنسکی در نشست جده بیشتر یک حضور تشریفاتی است حال آنکه حضور سوریه و شخص اسد به عنوان رئیس جمهور یک کشور عربی، به منزله موضع رسمی کشورهای عربی در حمایت از سوریه در برابر تروریسم و اشغالگری آمریکا و تجاوزات صهیونیستها می‌باشد.
علی تتماج
دوم آنکه اتحادیه عرب و بویژه عربستان به دنبال نوعی تعادل در مراودات جهانی خود می باشندهر چند که آنها نیز در مسیر نظم نوین جهانی با فاصله گرفتن از آمریکا هستند اما هنوز به چنان توانی دست نیافته‌اند که کاملا در مقابله با آمریکا قرار گیرند. مواضع و ارتباط کشورهای عربی و سعودی با چین و روسیه از یک سو و نیز حمایت آنها از بازگشت سوریه به اتحادیه عرب به نوعی وزنه تعادل را به سمت رویکرد چند جانبه گرایی سنگین ساخته است حال آنکه سیاست کشورهای عربی ایجاد تعاد و توازن در معادلات است.
بر این اساس کشورهای عربی با دادن تریبون به زلنسکی برای سخنرانی در حالی که هیچ تعهدی نیز در قبال آن ندارند می تواند در این چارچوب ارزیابی گردد حال آنکه مواضع این کشورها در حمایت سوریه به رغم مخالفت غربی‌ها رفتاری کاملا تعهد آور است که بیانگر نگاه منطقه محور اتحادیه عرب به جای نگاه یک جانبه به آمریکا می باشد.
با توجه به این شرایط می‌توان گفت که حضور زلنسکی در نشست جده بیشتر یک حضور تشریفاتی است حال آنکه حضور سوریه و شخص اسد به عنوان رئیس جمهور یک کشور عربی، به منزله موضع رسمی کشورهای عربی در حمایت از سوریه در برابر تروریسم و اشغالگری آمریکا و تجاوزات صهیونیستها می‌باشد.
علی تتماج
