پنجم تیر ماه در تقویت جهانی به عنوان روز مبارزه با مواد مخدر نام گذاری شده است. مواد مخدر و مبارزه با آن یکی از اصلی‌ترین چالش‌های جهانی در کنار تروریسم است که هزینه‌های انسانی و مالی بسیاری برای کشورها به همراه داشته است. این مهم در حالی همچنان در اولویت‌های جهانی قرار دارد که افغانستان به عنوان کانون تولید مواد مخدر شناخته می‌شود. در سال 2001 نیروهای آمریکایی و ناتو در حالی اشغال افغانستان را رقم زدند که محور ادعایی آنها مبارزه با تروریسم و مواد مخدر بود اما اکنون پس از گذشت 22 سال هیچ کدام از این دو وعده را محقق نکرده‌اند.
آمارهای منتشر شده نشان می‌دهند که کشت خشخاش و تولید مواد مخدر در افغانستان پس از اشغال این کشور توسط آمریکا و ناتو از سال 2001 تاکنون دستِ‌کم چهار برابر افزایش یافته است. گزارش‌ها نشان می‌دهد آمریکا نه تنها در عرصه مبارزه با مواد مخدر در آن کشور برنامه‌ای نداشته بلکه باندهای سازمان یافته‌ای تحت حمایت نیروهای خارجی در امر انتقال و ترانزیت انواع مواد مخدر از افغانستان به دیگر کشورها در سال‌های اخیر فعالیت‌های گسترده‌ای داشته‌اند.
بر این اساس اکنون آمریکا باید پاسخگو باشد که چگونه 20 سال یک کشور را اشغال و مردمان آن را به بهانه مبارزه با تروریسم و مواد مخدر قتل عام کرده در حالی که نه تنها کارکرد مثتبی در این عرصه‌ها نداشته بلکه زمینه‌ساز گسترش تروریسم و افزایش تولید مواد مخدر در افغانستان شده است. امروز نیز در حالی که افغانستان به شدت نیازمند کمک‌های بشر دوستانه است غرب با ادعای مخالفت با طالبان از اجرای تعهدات خود خودداری کرده که نتیجه آن نیز اجبار افغان‌ها به تولید بیشتر مواد مخدر است. غرب حتی با اعمال تحریم علیه کشورهایی مانند ایران به عنوان همسایه بزرگ افغانستان عملا به تشدید بحران این کشور دامن می‌زند.
از سویی؛ در حالی به اذعان سازمان ملل، جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم مبارزه با مواد مخدر و به تبع آن تروریسم قرار دارد که نوع واکنش کشورهای غربی به این مسئله جای تامل دارد. با توجه به درآمد بالای قاچاقچیان مواد در کشورهای اروپایی، مقصد اصلی ترانزیت مواد مخدر اروپاست و لذا مبارزه ایران با قاچاقچیان که در این راه صدها شهید و هزینه‌های مالی بسیاری داده است، کمکی آشکار به امنیت و آلوده نشدن اروپا به افیون خانمان برانداز است که شایسته تقدیر و حمایت همه جانبه است حال آنکه رفتار غربی‌ها مغایر با اصل قدردانی و حمایت است. نگاه سیاسی غربی‌ها که برگرفته از ماهیت نظام سرمایه‌داری ارزشی برای جان انسان‌ها قائل نیست و همه چیز را بر اساس منفعت فردی خویش می‌سنجد موجب شده تا این کشورها به جای حمایت به پرونده‌سازی‌های واهی حقوق بشری علیه ایران بپردازند.
کشورهای غربی در حالی ادعای مبارزه با مواد مخدر دارند که در اقدامی سیاسی و کاسب‌کارانه بخاطر اعدام قاچاقچیان مواد مخدر به پرونده‌سازی حقوق بشری علیه ایران مشغولند و حتی در مجامع جهانی به جوسازی علیه جمهوری اسلامی می‌پردازند، رفتاری که موجب جسارت و فعال‌تر شدن قاچاقچیان مواد مخدر شده و پیامد آن گریبان‌گیر شهروندان اروپایی نیز خواهد شد. این نوع رفتار غربی‌ها در حالی کمکی به مبارزه با مواد مخدر نمی‌کند که می‌تواند دلسردی ایران در ادامه راه مبارزه با ترانزیت مواد مخدر به اروپا را به همراه داشته باشد و این سران غرب هستند که باید پاسخگوی ملت‌هایشان باشند که چرا با سیاسی‌کاری زمینه‌ساز فعال‌تر شدن قاچاقچیان مواد مخدر در جهان از جمله در کشورهای اروپایی شده‌اند لذا روز مبارزه با مواد مخدر را می‌توان روز قدرناشناسی مدعیان حقوق بشر غربی دانست که رفتارشان به تشدید بحران مذکور منجر خواهد شد.
آمارهای منتشر شده نشان می‌دهند که کشت خشخاش و تولید مواد مخدر در افغانستان پس از اشغال این کشور توسط آمریکا و ناتو از سال 2001 تاکنون دستِ‌کم چهار برابر افزایش یافته است. گزارش‌ها نشان می‌دهد آمریکا نه تنها در عرصه مبارزه با مواد مخدر در آن کشور برنامه‌ای نداشته بلکه باندهای سازمان یافته‌ای تحت حمایت نیروهای خارجی در امر انتقال و ترانزیت انواع مواد مخدر از افغانستان به دیگر کشورها در سال‌های اخیر فعالیت‌های گسترده‌ای داشته‌اند.
بر این اساس اکنون آمریکا باید پاسخگو باشد که چگونه 20 سال یک کشور را اشغال و مردمان آن را به بهانه مبارزه با تروریسم و مواد مخدر قتل عام کرده در حالی که نه تنها کارکرد مثتبی در این عرصه‌ها نداشته بلکه زمینه‌ساز گسترش تروریسم و افزایش تولید مواد مخدر در افغانستان شده است. امروز نیز در حالی که افغانستان به شدت نیازمند کمک‌های بشر دوستانه است غرب با ادعای مخالفت با طالبان از اجرای تعهدات خود خودداری کرده که نتیجه آن نیز اجبار افغان‌ها به تولید بیشتر مواد مخدر است. غرب حتی با اعمال تحریم علیه کشورهایی مانند ایران به عنوان همسایه بزرگ افغانستان عملا به تشدید بحران این کشور دامن می‌زند.
از سویی؛ در حالی به اذعان سازمان ملل، جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم مبارزه با مواد مخدر و به تبع آن تروریسم قرار دارد که نوع واکنش کشورهای غربی به این مسئله جای تامل دارد. با توجه به درآمد بالای قاچاقچیان مواد در کشورهای اروپایی، مقصد اصلی ترانزیت مواد مخدر اروپاست و لذا مبارزه ایران با قاچاقچیان که در این راه صدها شهید و هزینه‌های مالی بسیاری داده است، کمکی آشکار به امنیت و آلوده نشدن اروپا به افیون خانمان برانداز است که شایسته تقدیر و حمایت همه جانبه است حال آنکه رفتار غربی‌ها مغایر با اصل قدردانی و حمایت است. نگاه سیاسی غربی‌ها که برگرفته از ماهیت نظام سرمایه‌داری ارزشی برای جان انسان‌ها قائل نیست و همه چیز را بر اساس منفعت فردی خویش می‌سنجد موجب شده تا این کشورها به جای حمایت به پرونده‌سازی‌های واهی حقوق بشری علیه ایران بپردازند.
کشورهای غربی در حالی ادعای مبارزه با مواد مخدر دارند که در اقدامی سیاسی و کاسب‌کارانه بخاطر اعدام قاچاقچیان مواد مخدر به پرونده‌سازی حقوق بشری علیه ایران مشغولند و حتی در مجامع جهانی به جوسازی علیه جمهوری اسلامی می‌پردازند، رفتاری که موجب جسارت و فعال‌تر شدن قاچاقچیان مواد مخدر شده و پیامد آن گریبان‌گیر شهروندان اروپایی نیز خواهد شد. این نوع رفتار غربی‌ها در حالی کمکی به مبارزه با مواد مخدر نمی‌کند که می‌تواند دلسردی ایران در ادامه راه مبارزه با ترانزیت مواد مخدر به اروپا را به همراه داشته باشد و این سران غرب هستند که باید پاسخگوی ملت‌هایشان باشند که چرا با سیاسی‌کاری زمینه‌ساز فعال‌تر شدن قاچاقچیان مواد مخدر در جهان از جمله در کشورهای اروپایی شده‌اند لذا روز مبارزه با مواد مخدر را می‌توان روز قدرناشناسی مدعیان حقوق بشر غربی دانست که رفتارشان به تشدید بحران مذکور منجر خواهد شد.
قاسم غفوری
