تیر ماه را می‌توان ماهی نامید که در یک سوی آن جنایات گروهک تروریستی منافقین علیه ملت ایران شدت می‌گیرد و غرب با تکیه بر ماهیت تروریستی این گروهک فجیع‌ترین جنایات را رقم زد. منافقینی که به رغم آغشته بودن دستشان به خون 17 هزار ایرانی همچنان در اردوگاه حمایتی غرب قرار دارند که برگزاری نشست این گروهک روز شنبه در فرانسه آن هم با حضور مقامات ارشد اروپایی، آمریکایی و کانادایی نمودی از ماهیت تروریسم پروری غرب است.
در همین حال در اوایل تیرماه ۱۳۶۶ رژیم بعث صدام با سلاح‌های شیمیایی که آمریکا و اروپا در اختیارش گذاشته بود، مردم مظلوم و بی دفاع سردشت را هدف سلاح شیمیایی قرار داد. در ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ نیز ناو وینسنس آمریکا با شلیک موشک هواپیمای مسافربری ایران به شماره پرواز ۶۵۵ را به فراز خلیج فارس هدف قرار داد و ۲۹۶ سرنشین آن را به خاک و خون کشید. این دو جنایت بزرگ در حالی صورت گرفت که در آن زمان هیچ بازخواستی از آمریکا از سوی نهادهای مدعی حقوق بشر و سازمان ملل صورت نگرفت. نتیجه این حقایق آن شد که ملت ایران دریافت تنها گزینه عدم تکرار چنین جنایاتی، قوی شدن است. براساس همین واقعیت نیز جوانان ایران زمین در نیروهای مسلح با اتکا به توان داخلی برای قوی ساختن توان دفاعی کشور گام برداشتند چنانکه امروز ایران در حوزه زمینی، دریایی، هوایی و پدافندی در ردیف بالاترین کشورهای جهان قرار دارد.
نکته مهم آنکه سکوت سازمان‌ملل و مدعیان حقوق بشر در برابر جنایتهای آمریکا علیه ملت ایران موجب استمرار این جنایات از سوی آمریکا شده است که دادن سلاح‌های شیمیایی به تروریستهای داعش برای کشتار مردم سوریه و یا دادن بمب‌های خوشه‌ای به عربستان و رژیم صهیونیستی برای کشتار یمن و فلسطین بخش کوچکی از این جنایات است. نکته قابل توجه آنکه به رغم این جنایتهای آشکار، سازمان‌ملل همچنان به همان سیاست‌های غیراصولی و غیرمستقل خود در همراهی کورکورانه با آمریکا ادامه می‌دهد که نمود آن را در مواضع اخیر این نهادها می‌توان مشاهده کرد چنانکه گوترش دبیرکل سازمان ملل در حالی موشک‌های ایرانی را عامل حمله یمن به آرامکو سعودی عنوان می‌کند که در برابر بمب‌های فسفری و خوشه‌ای که آمریکا به سعودی علیه مردم یمن داده، سکوت کرده است. شورای حقوق بشر در حالی علیه ایران صحبت می‌کند که این شورا در قبال نژادپرستی ساختار حاکم بر آمریکا و سرکوب تظاهرات ضدنژادپرستانه در این کشور و اروپا سکوت کرده است.
نکته مهم جنایات غرب علیه ایران به همین جا ختم نشده و همچنان به عناوین مختلف ادامه یافته است چنانکه شهریور سال گذشته خانم «آلنا دوهان» گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در زمینه آثار منفی اقدامات یک‌جانبه قهری اشاره کرد که تحریم‌های آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران را جنایت علیه بشریت و ناقض تمام قوانین بین‌المللی و بشردوستانه خوانده و خواستار لغو تمامی این تحریم‌ها و مجازات عاملان و آمران آن شده بود اما با قلدری و بی‌توجهی آمریکایی‌ها مواجه شد. در همین حال در حوادث پاییز سال گذشته نیز غربی‌ها تمام امکانات خود را برای به آشوب کشاندن و ویرانی و چند پاره سازی ایران به کار گرفتند که بهره گیری از گروهک‌های تروریستی همچون منافقین و کومله، برای کشته‌سازی و تشدید فضای التهاب در ایران، اعمال تحریم‌ها و به کار گیری فضای سنگین رسانه‌ای در جنگ ادراکی نشانگر استمرار همان سیاست‌های خصمانه در قالب‌های قدیمی و جدید است که راهکار مقابله با آن نیز انسجام و یکپارچگی ملی در حل مشکلات اقتصادی و فرهنگی کشور و شناخت و مقابله واحد با جنگ ترکیبی دشمنان این سرزمین می‌باشد.
در همین حال در اوایل تیرماه ۱۳۶۶ رژیم بعث صدام با سلاح‌های شیمیایی که آمریکا و اروپا در اختیارش گذاشته بود، مردم مظلوم و بی دفاع سردشت را هدف سلاح شیمیایی قرار داد. در ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ نیز ناو وینسنس آمریکا با شلیک موشک هواپیمای مسافربری ایران به شماره پرواز ۶۵۵ را به فراز خلیج فارس هدف قرار داد و ۲۹۶ سرنشین آن را به خاک و خون کشید. این دو جنایت بزرگ در حالی صورت گرفت که در آن زمان هیچ بازخواستی از آمریکا از سوی نهادهای مدعی حقوق بشر و سازمان ملل صورت نگرفت. نتیجه این حقایق آن شد که ملت ایران دریافت تنها گزینه عدم تکرار چنین جنایاتی، قوی شدن است. براساس همین واقعیت نیز جوانان ایران زمین در نیروهای مسلح با اتکا به توان داخلی برای قوی ساختن توان دفاعی کشور گام برداشتند چنانکه امروز ایران در حوزه زمینی، دریایی، هوایی و پدافندی در ردیف بالاترین کشورهای جهان قرار دارد.
نکته مهم آنکه سکوت سازمان‌ملل و مدعیان حقوق بشر در برابر جنایتهای آمریکا علیه ملت ایران موجب استمرار این جنایات از سوی آمریکا شده است که دادن سلاح‌های شیمیایی به تروریستهای داعش برای کشتار مردم سوریه و یا دادن بمب‌های خوشه‌ای به عربستان و رژیم صهیونیستی برای کشتار یمن و فلسطین بخش کوچکی از این جنایات است. نکته قابل توجه آنکه به رغم این جنایتهای آشکار، سازمان‌ملل همچنان به همان سیاست‌های غیراصولی و غیرمستقل خود در همراهی کورکورانه با آمریکا ادامه می‌دهد که نمود آن را در مواضع اخیر این نهادها می‌توان مشاهده کرد چنانکه گوترش دبیرکل سازمان ملل در حالی موشک‌های ایرانی را عامل حمله یمن به آرامکو سعودی عنوان می‌کند که در برابر بمب‌های فسفری و خوشه‌ای که آمریکا به سعودی علیه مردم یمن داده، سکوت کرده است. شورای حقوق بشر در حالی علیه ایران صحبت می‌کند که این شورا در قبال نژادپرستی ساختار حاکم بر آمریکا و سرکوب تظاهرات ضدنژادپرستانه در این کشور و اروپا سکوت کرده است.
نکته مهم جنایات غرب علیه ایران به همین جا ختم نشده و همچنان به عناوین مختلف ادامه یافته است چنانکه شهریور سال گذشته خانم «آلنا دوهان» گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در زمینه آثار منفی اقدامات یک‌جانبه قهری اشاره کرد که تحریم‌های آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران را جنایت علیه بشریت و ناقض تمام قوانین بین‌المللی و بشردوستانه خوانده و خواستار لغو تمامی این تحریم‌ها و مجازات عاملان و آمران آن شده بود اما با قلدری و بی‌توجهی آمریکایی‌ها مواجه شد. در همین حال در حوادث پاییز سال گذشته نیز غربی‌ها تمام امکانات خود را برای به آشوب کشاندن و ویرانی و چند پاره سازی ایران به کار گرفتند که بهره گیری از گروهک‌های تروریستی همچون منافقین و کومله، برای کشته‌سازی و تشدید فضای التهاب در ایران، اعمال تحریم‌ها و به کار گیری فضای سنگین رسانه‌ای در جنگ ادراکی نشانگر استمرار همان سیاست‌های خصمانه در قالب‌های قدیمی و جدید است که راهکار مقابله با آن نیز انسجام و یکپارچگی ملی در حل مشکلات اقتصادی و فرهنگی کشور و شناخت و مقابله واحد با جنگ ترکیبی دشمنان این سرزمین می‌باشد.
قاسم غفوری
