پیکر آتیلا پسیانی با حضور جمع زیادی از هنرمندان و مردم به خانه ابدی بدرقه شد و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) در کنار مادرش جمیله شیخی آرام گرفت.
مراسم تشییع پیکر آتیلا پسیانی صبح پنجشنبه ۲۰ مهرماه با حضور جمعی از دوستان، همکاران و مردم، در پهنه رودکی برپا شد. پیکر این هنرمند با ترانه «سلام آخر» احسان خواجه‌امیری و با آیاتی از قرآن وارد مراسم شد. ایرج راد رییس هیات‌مدیره خانه تئاتر درگذشت آتیلا پسیانی را به خانواده او، هنرمندان و ملت ایران تسلیت گفت و افزود: جمع شده‌ایم تا عزیزی را بدرقه کنیم و از خدمات و تلاش‌های بسیار او در کارهایش سپاسگزار باشیم. راد از پسیانی به عنوان فرزند تئاتر یاد کرد که از کودکی، به واسطه شغل مادر هنرمندش، جمیله شیخی در صحنه و پشت صحنه و سالن‌های تمرین و اجرا، همواره حضور داشت و با جوهر تئاتر آشنا شد و شناختی پیدا کرد که کمتر کسی به آن دست یافته است و زمانی که به دوران نوجوانی رسید، خودش شروع به کار کرد و همواره پرتلاش بود.
در ادامه منوچهر شاهسواری بیانیه خانه سینما را خواند که در بخشی از آن آمده بود: روز غم‌انگیزی است. قرار نبود آتیلا نباشد و ما را به این زودی ترک کند. آتیلا سرشار بود از شور زندگی و هنر. او مثل یک کودک بازیگوش عاشق تجربه‌های تازه بود و از این طریق راه را برای بسیاری از جوانان دیگر هموار کرد. بازیگران هیچ فیلم و تئاتری هرگز نمی‌میرند و از نقشی به نقش دیگر زنده می‌شوند.
رضا کیانیان نیز در سخنانی گفت: من وقتی وارد شدم مجتبا میرتهماسب پرسید خوبی؟ گفتم خوبم و اگر خود آتیلا هم بود می‌گفت، خوب باشید چون باید کار کنیم. حالا، هم به ستاره می‌گویم، هم به خسرو و هم به همسرش (فاطمه نقوی) که خوب باشید. به قول آن شعر فروغ که می‌گوید «پرواز را به خاطر بسپار» و بله «پرنده مردنی است»؛ ولی راهش، تئاترش و نوع نگاهش همچنان هست.
پژمان بازغی، رئیس انجمن بازیگران سینما از پسیانی به عنوان هنرمندی یاد کرد که هرگز راحت‌نشینی را انتخاب نکرد و علاوه بر کارهای هنری، در فعالیت‌های صنفی هم پیشقدم بود.
آروند دشت‌آرای، کارگردان تئاتر که از پسیانی تاثیر پذیرفته و مورد حمایت او بوده است، به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان هنرمندان تئاتر از وجوه مختلف آتیلا به عنوان بازیگر، کارگردان، هنرمند و پدر سخن گفت.
او اظهار کرد: آتیلا شبیه هیچ‌کس نبود؛ فقط شبیه خودش بود. تئاترهای او از فرسنگ‌ها فاصله معلوم بود. در تمام جزییات رفتاری‌اش اصیل بود. آتیلای بازیگر مثل یک جعبه ابزار بزرگ بود با یک حضور جاندار. این سبک و نگاه را در کمتر کسی می‌توان دید.
در ادامه رامبد جوان از مرحوم گفت: نمی‌دانم از چی و کجا باید حرف بزنم. اصلا نمی‌دانم چرا باید این‌جا بایستم. این مراسم خیلی سخت است. از وقتی ستاره گفت در این مراسم صحبت کنم تا الان نفسم بند آمده ولی این‌جا هستم تا از طرف همه، نوید، هوتن، امیر، طناز ، باران ، پیمان و... بگویم که آتیلا جانم با تمام غمی که دارم اگر از بین خصلت‌های تو بخواهم یکی را انتخاب کنم نترسیدن توست. ما می‌ترسیم، از هم، از قضاوت‌ها و از همه چیزهایی که در این روزها ویرانمان کرده؛ ولی تو نمی‌ترسیدی.
سحر دولتشاهی که در چندین اثر هنری با پسیانی همکاری داشته، به درخواست خانواده او در جایگاه سخنرانی قرار گرفت و با صدایی بغض‌آلود گفت: آتیلا اردیبهشت آمد و مهر رفت. هم بهارش واقعی بود و هم پاییزش. قبل از رفتن تو، پاییز این همه پاییز نبود.
آخرین سخنران این مراسم محمد چرمشیر بود که بیان کرد: تئاتر ایران روزهای تلخ کم نداشته ولی امروز، تلخ‌ترین روز تئاتر ایران است. من دنبال کلماتی بودم که این اندوه و فقدان را نشان دهم ولی هیچ کلمه‌ای به‌جز عجز پیدا نکردم.
در پایان و پس از خواندن نماز بر پیکر آتیلا پسیانی، پیکر این هنرمند با به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا بدرقه و در جوار مادرش به خاک سپرده شد.
مراسم تشییع پیکر آتیلا پسیانی صبح پنجشنبه ۲۰ مهرماه با حضور جمعی از دوستان، همکاران و مردم، در پهنه رودکی برپا شد. پیکر این هنرمند با ترانه «سلام آخر» احسان خواجه‌امیری و با آیاتی از قرآن وارد مراسم شد. ایرج راد رییس هیات‌مدیره خانه تئاتر درگذشت آتیلا پسیانی را به خانواده او، هنرمندان و ملت ایران تسلیت گفت و افزود: جمع شده‌ایم تا عزیزی را بدرقه کنیم و از خدمات و تلاش‌های بسیار او در کارهایش سپاسگزار باشیم. راد از پسیانی به عنوان فرزند تئاتر یاد کرد که از کودکی، به واسطه شغل مادر هنرمندش، جمیله شیخی در صحنه و پشت صحنه و سالن‌های تمرین و اجرا، همواره حضور داشت و با جوهر تئاتر آشنا شد و شناختی پیدا کرد که کمتر کسی به آن دست یافته است و زمانی که به دوران نوجوانی رسید، خودش شروع به کار کرد و همواره پرتلاش بود.
در ادامه منوچهر شاهسواری بیانیه خانه سینما را خواند که در بخشی از آن آمده بود: روز غم‌انگیزی است. قرار نبود آتیلا نباشد و ما را به این زودی ترک کند. آتیلا سرشار بود از شور زندگی و هنر. او مثل یک کودک بازیگوش عاشق تجربه‌های تازه بود و از این طریق راه را برای بسیاری از جوانان دیگر هموار کرد. بازیگران هیچ فیلم و تئاتری هرگز نمی‌میرند و از نقشی به نقش دیگر زنده می‌شوند.
رضا کیانیان نیز در سخنانی گفت: من وقتی وارد شدم مجتبا میرتهماسب پرسید خوبی؟ گفتم خوبم و اگر خود آتیلا هم بود می‌گفت، خوب باشید چون باید کار کنیم. حالا، هم به ستاره می‌گویم، هم به خسرو و هم به همسرش (فاطمه نقوی) که خوب باشید. به قول آن شعر فروغ که می‌گوید «پرواز را به خاطر بسپار» و بله «پرنده مردنی است»؛ ولی راهش، تئاترش و نوع نگاهش همچنان هست.
پژمان بازغی، رئیس انجمن بازیگران سینما از پسیانی به عنوان هنرمندی یاد کرد که هرگز راحت‌نشینی را انتخاب نکرد و علاوه بر کارهای هنری، در فعالیت‌های صنفی هم پیشقدم بود.
آروند دشت‌آرای، کارگردان تئاتر که از پسیانی تاثیر پذیرفته و مورد حمایت او بوده است، به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان هنرمندان تئاتر از وجوه مختلف آتیلا به عنوان بازیگر، کارگردان، هنرمند و پدر سخن گفت.
او اظهار کرد: آتیلا شبیه هیچ‌کس نبود؛ فقط شبیه خودش بود. تئاترهای او از فرسنگ‌ها فاصله معلوم بود. در تمام جزییات رفتاری‌اش اصیل بود. آتیلای بازیگر مثل یک جعبه ابزار بزرگ بود با یک حضور جاندار. این سبک و نگاه را در کمتر کسی می‌توان دید.
در ادامه رامبد جوان از مرحوم گفت: نمی‌دانم از چی و کجا باید حرف بزنم. اصلا نمی‌دانم چرا باید این‌جا بایستم. این مراسم خیلی سخت است. از وقتی ستاره گفت در این مراسم صحبت کنم تا الان نفسم بند آمده ولی این‌جا هستم تا از طرف همه، نوید، هوتن، امیر، طناز ، باران ، پیمان و... بگویم که آتیلا جانم با تمام غمی که دارم اگر از بین خصلت‌های تو بخواهم یکی را انتخاب کنم نترسیدن توست. ما می‌ترسیم، از هم، از قضاوت‌ها و از همه چیزهایی که در این روزها ویرانمان کرده؛ ولی تو نمی‌ترسیدی.
سحر دولتشاهی که در چندین اثر هنری با پسیانی همکاری داشته، به درخواست خانواده او در جایگاه سخنرانی قرار گرفت و با صدایی بغض‌آلود گفت: آتیلا اردیبهشت آمد و مهر رفت. هم بهارش واقعی بود و هم پاییزش. قبل از رفتن تو، پاییز این همه پاییز نبود.
آخرین سخنران این مراسم محمد چرمشیر بود که بیان کرد: تئاتر ایران روزهای تلخ کم نداشته ولی امروز، تلخ‌ترین روز تئاتر ایران است. من دنبال کلماتی بودم که این اندوه و فقدان را نشان دهم ولی هیچ کلمه‌ای به‌جز عجز پیدا نکردم.
در پایان و پس از خواندن نماز بر پیکر آتیلا پسیانی، پیکر این هنرمند با به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا بدرقه و در جوار مادرش به خاک سپرده شد.
