مهسا صحت طلب:
آنوقت ها وقتي يك قولي داده مي شد، همه مجاب مي شدند تا زير آن نزنند. اما اين روزهاطبق اعلام خبرگزاري ها با اصرار اعضاي شوراي شهر نرخ كرايه‌هاي حمل و نقل عمومي از ديروز افزايش يافت. اين در حالي است كه مسئولان دولتي وعده داده بودند كه در سال جاري نرخ كرايه‌ها افزايش نمي‌يابد.
به نظر مي رسد، يكي از دلايلي كه برخي مسئولين نمي توانند روي حرفشان بايستند، اين است كه نمي‌توانند خودشان را جاي مردم قرار دهند. در واقع گويي همذات پنداري لازم وجود ندارد.وگرنه در شرايطي كه قرار بود نرخ حمل و نقل عمومي افزايش نيابد، رخ دادن چنين اتفاقي قطعا معاني جديدي خواهد داد.
اينكه مسئولين ما نخواسته اند نگاه چندوجهي به موضوعات داشته باشند و اختلاف نظر دو نهاد مجري و تاثيرگذار سبب مي شود كه دودش را چشم مردم تحمل كند.
اينكه از يك سو براي حفظ شرايط آب و هوايي، تصميم بر محدود كردن تردد خودروها، به وسيله طرح زوج و فرد و همچنين افزايش محدوده چنين طرحي،مصرانه اقدام مي شود اما سوي ديگر قضيه به راحتي به دست فراموشي سپرده مي شود.
اينكه افزايش ناوگان حمل و نقل عمومي لازمه اجراي قانوني شبيه با قانون بالاست و بايد براي مردم شرايطي فراهم شود كه خودخواسته از خودروهاي شخصي استفاده نكنند.
اينكه در كلان شهري چون تهران و براي رفع مشكلاتي نظير آلودگي هوا و ترافيك هاي سرسام آور، مسئولين بايد با همدلي و همفكري با موضوعات برخورد كنند و به جاي تصميمات سليقه اي از روش هاي منطقي جهت حل يك مشكل استفاده كنند.
اينكه در چنين شهري با اين مشكلات و معضلات توسعه،دسترسي سريع، قيمت ارزان و كيفيت ناوگان حمل و نقل عمومي يك "بايد" بدون اغماض تلقي شود و براي برون رفت از مشكلاتي نظير آلودگي و شلوغي، برنامه‌ريزي براي افزايش چهار پارامتر طرح شده جزء اولين وظايف هر نهاد دولتي يا شهري تلقي مي شود.
اما متاسفانه همه اين درگيري هاي مديريتي سبب مي شود تا اين مردم باشند كه ضرر كنند و به نحوي از جيبشان مايه بگذارند. اتفاقي كه ظاهرا براي برخي مسئولين اصلا و ابدا مهم نيست.
