ازقديم براين باوربوديم كه هر كاري كه مي خواهد صورت بگيرد نيازبه يك هماهنگي دارد اما گذر زمان همچون هرباورديگري اين باورمارا نيزتغيير داد.
تغييري كه بواسطه زندگي دركارزار بي برنامگي تعجب آور نيست و نبايد مورد هجمه قرارگيرد.روزگاري كه دست بر روي هر موضوعي كه مي گذاريم جاي خالي نظارت را درآن به وضوح احساس مي كنيم و بيش ازقبل بر تغييرباورهايمان استوار مي مانيم.
حق هم داريم مگرمي شود كاري را بدون نظارت ،بدون هماهنگي ، بدون كوچكترين اطلاعي به همانگونه كه خود مي خواهيم به جلو ببريم؟
باورمان بر اين بود كه نمي شود اما گويا دركشور ما همه عجايب براي به وقوع پيوستن مجال حضور مي يابند.دو شماره قبل گزارشي پيرامون برگزاري يك جشنواره در سطح شهر تهران با محورزيباترين كودك تهراني به چاپ رسانديم ودرآخرين سطورآن گزارش به خوانندگان محترم سياست روز قول داديم كه براي روشن شدن ابعاد خاموش اين قضييه از هيچ تلاشي دريغ نكنيم .بر قول خود استوار مانديم و در پي يافتن چرايي اين ماجرا به چيزي رسيديم كه برايمان تعجب آور بود.
مگر مي شود جشنواره اي برگزار شود و عالي ترين نهاد مربوطه به برگزاري آن از اجرايش بي خبر باشد؟
اما پاسخ بلي بود.
خبري كه مدير روابط عمومي نهاد برگزار كننده اين جشنواره به ما داد و با صراحت كامل معتقدبود كه نيازي به هماهنگي هم نداشته اند.
درحاليكه باورمان نمي شد ودر اين فكر بوديم كه مگركاروزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نظارت برکار مراکز ، کانون ها ، انجمن ها و مؤسسات هنري ، فرهنگي و تبليغي نيست درادامه شنيديم كه حتي براي برگزاري اين جشنواره نيازي به هماهنگي با شهرداري نيز نداشته اند.
هومن رازدار،مدير روابط عمومي مجموعه قلعه سحر آميز پارك ارم با بيان اينکه جشنواره ما تنها يک بازي است، درادامه سخنانش به « سياست روز» گفت :« شهرداري تنها متولي جاهايي است که آنها را دراختيار خودش دارد در نتيجه روي کار ما نمي‌تواند نظارت کند و از آنجا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي فقط در حوزه‌هايي محتوايي شرکت مي‌کند در کار مجموعه ما دخالت نمي‌کند.»
رازدار درادامه توضيحات خود عنوان كرد:« قلعه سحرآميز نهادي خصوصي است که 5 سالي مي‌شود که در حال فعاليت است وازآنجا كه زيرنظر شهرداري نيست براي اداره كردن مجموعه تحت نظرخودمختاراست.»
البته وي در خصوص جنجال به پا شده در خصوص جشنواره اي كه قصد برگزاري آن را دارندنيزگفت:« انتخاب زيباترين کودک در ايام ماه رمضان تنها بهانه‌اي است تا کودکان در کنار والدين خود شاد باشند واين بازي در کنار 150 بازي ديگر برگزار مي‌شود و همچون برخي شركت هاي معتبر ديگر تصميم گرفته ايم كه نام اين بازي را جشنواره بگذاريم.»
رازدار در خصوص زمان برگزاري اين جشنواره نيزگفت: از اول مرداد قرار بود اين جشنواره برگزار شود که با توجه به آنکه ماه رمضان از 10 مرداد شروع مي‌شود تصميم گرفتيم اين جشنواره را در قالب مناسبتي برگزار کنيم و در 20 شب اول ماه رمضان ادامه خواهد داشت.
اما سوالي كه در اينجا خودنمايي مي كند آن است كه نبايد وزارت فرهنگ وارشاد اسلامي به عنوان متولي مسائل فرهنگي در كشور به اين مسائل توجه كند؟
آيا مباني كاري اين وزارتخانه عريض وطويل تغيير محتوايي داشته است وما از آن بي خبريم كه اينگونه اتفاقات جالبي رخ مي دهد؟
پاسخ هرچه باشد مهم نيست چراكه ديوار حاشا بلند است امابه راستي بلندي اين ديوار تا كجا ادامه خواهد داشت؟
ديوار وزارتخانه اي كه سيد محمد حسيني را به عنوان وزير خود مي شناسد يا ازطرفي آن قدر كوتاه است كه براحتي مي توان از روي آن پريد وبه عبارتي آن را دور زد يا دوستان فرهنگي ما ناآگاهانه وسعت اين ديوار را تا آسمان ها بالا برده اند كه ديگر حتي اين جزئي ترين وظايف خود را هم نمي بينند؟
به هر حال نمي دانيم چه بگوئيم با خود فكر مي كنيم كه شايد ما با يك سري افكار قديمي و بي پايه اساس سروكارداريم كه براين باوريم كه رخ دادن چنين قضايايي شرم آوراست.
به خود محتواي جشنواره و اينكه باشد يا نباشد كاري نداريم چراكه آن موضوعي است كه به كارشناسانمان سپرده ايم اما باور كنيد نمي توانيم خود را قانع كنيم كه مگر مي شود در يك كشورهرارگان وسازماني هر چند خصوصي ،سازي را كه خود مي خواهد بزند؟
اما كارشناسان چه مي گويند؟
مجتبي نوراني ، روانشناس در خصوص برگزار چنين جشنواره‌هايي به «سياست روز» مي‌گويد: «اصولا در چنين برنامه‌هايي که مي‌خواهيم بر مبناي مولفه‌هايي کودکان يا افراد برتر را انتخاب کنيم بايد مولفه‌ها درست جهت‌گيري شوند تا به حس رقابت‌پذيري افراد کمک کنند.»
اين استاد دانشگاه در ادامه به ويژگي‌هايي که چنين جشنواره‌هايي بايد داشته باشند اشاره کرده و تصريح مي‌کند: «انسانها داراي ويژگي‌هاي ذاتي و توانمندي‌هاي اکتسابي هستند که ويژگي‌هاي ذاتي ويژگي‌هايي همچون چهره، هوش و ويژگي‌هاي بدني است و در برگزاري جشنواره‌اي اگر تنها روي يک ويژگي تمرکز کنيم افرادي که فاقد آن ويژگي هستند دچار افسردگي مي‌شوند چرا که در برگزاري يک جشنواره بايد طيف توانمندي‌ها مورد بررسي قرار بگيرد تا اگر شخصي آن ويژگي را نداشت با ويژگي‌هاي ديگر خود آن را تصحيح کند.»
نوراني در مجموع معتقد است ارزيابي خوب است ولي درخصوص ارزيابي صورت گرفته در جشنواره زيباترين کودک تهراني مي‌گويد:«تمرکز بر روي توانمندي‌هاي ذاتي افراد اگر بخواهد به رخ افراد ديگري که فاقد توانايي هستند کشيده شود سبب ايجاد خشم اجتماعي و حسادت درافراد فاقد ويژگي مي‌شود و اين به وجود آوردن احساس حقارت در کودکان سبب مي‌شود که آن افراد در ادامه زندگي اجتماعي خود با مشکلاتي روبه‌رو شوند که اثر منفي بر روي رشد اخلاقي آنها دارد.»
به اعتقاد اين روانشناس مشکلات حاصل از اين نوع ارزيابي خاص در کشورهاي جهان سوم بيشتر از فوايد آن است و سبب مي‌شود که مقوله مثبت اين مسئله از آنها گرفته شود.
البته هاشم زهي، جامعه‌شناس اين مقوله را ازدو ديد مي‌نگرد و به «سياست روز» مي‌گويد: «برگزاري اين جشنواره اثرات مطلوب ونامطلوب را دركنارهم دارد که ازجمله مزاياي آن به نوعي ترويج زيبايي است که خود زيبايي دو جنبه مهم دارد که يک بعد آن غيرجسماني و بعد ديگرش جسماني است که مطمئنا بعد غيرجسماني که سيرت مي‌گوئيم از بعد جسماني مهم‌تراست.»
زهي درادامه تاكيد مي كند:«جشنواره مي خواهد درماه مبارك رمضان برگزار شود كه از نظر شرايط زماني مناسب نيست چراكه درماه رمضان بايد به زيبايي سيرت توجه كرد علاوه بر آنكه بايد به اين نكته هم توجه داشت كه در چنين ماهي در كنار مطرح شدن زيبايي كودكان زيبايي جسماني والدين آنها هم مورد توجه قرار مي گيرد چراكه زيبايي جنبه موروثي دارد كه اين خود پيامدهاي مناسبي ندارد وبه همين دليل بايد گفت كه برگزاري جشنواره اي براي معرفي زيباترين كودك در جامعه ما نه تنها ازلحاظ شرعي درست نيست بلكه خود جامعه نيز پذيراي زيباترين زنان ومردان بالغ نمي شود.»
البته اين جامعه شناس به نكته مهم تري نيز اشاره مي كند ومي گويد:«دركل اين جشنواره به دنبال ترويج ارزش هاي جسماني ومادي است در حاليكه در هر جامعه اي قاعدتا ارزش هاي معنوي ارزش بيشتري نسبت به ارزش هاي جسماني دارد و آن هم در حاليكه ارزش هاي معنوي همچون شعور،ادراك وآگاهي درجامعه ما جايگاه مناسب خودراپيدانكرده است،برگزاري اين جشنواره جاي سوال دارد؟»
